لاغری بیماری، چرا هرچی می خورم چاق نمیشم؟
در چه مواقع لاغری بیماری محسوب می شود؟
شاید شما هم جزو افرادی باشید که میپرسند؛ آیا لاغری من نشانه یک نوع بیماری خطرناک است؟ چرا هرچه قدر غذا می خورم چاق نمی شوم؟ علت کاهش وزن من چه می تواند باشد؟ با ما در این بخش از تناسب اندام نمناک همراه باشید تا پاسخ سوالات عنوان شده را مشاهده کنید.
چرا بعضی ها چاق نمی شوند؟ آیا لاغری بیماری است؟
در ابتدا باید توجه داشت که میزان غذاخوردن و سرعت غذاخوردن افراد لاغر و چاق ممکن است متفاوت باشد. افراد لاغر عموماً در خوردن غذا کمتر سرعت دارند و زمان طولانیتری را صرف خوردن کمترین میزان غذا میکنند. این در حالی است که افراد چاق به صورت سریعتر و در مقدار بیشتری غذا میخورند.
خوردن به طور آهسته به مغز فرصت میدهد تا سیگنال سیری را دریافت کند و افراد لاغر زودتر احساس سیری میکنند و نمیتوانند در حجم زیادی غذا بخورند. به همین دلیل، تعداد وعدههای غذایی افراد لاغر ممکن است بیشتر و حجم غذای مصرفی و کالری دریافتی در هر وعده کمتر از دیگران باشد.
از این رو، مشاهده افرادی که به طور مداوم در حال غذاخوردن هستند، اما لاغر هستند، ممکن است به نتیجهگیری نادرست در این مورد منجر شود. این افراد ممکن است برنامه غذایی منظم نداشته باشند و فقط در یک یا دو روز در هفته غذای زیادی مصرف کنند و در روزهای دیگر کالری مصرفی شان کمتر باشد. بنابراین، مشاهده پرخوری فرد در یک بازه زمانی کوتاه نمیتواند به تنهایی به عنوان معیار درستی برای قضاوت در این زمینه در نظر گرفته شود.
عوامل تاثیرگذار بر سوخت و ساز بدن
عوامل مختلفی بر سوخت و ساز بدن تأثیر میگذارند، که شامل عواملی مانند سن، جنس، فعالیت بدنی، وضعیت هورمونی، دما و برخی مواد غذایی میشود. از بین این عوامل، فعالیت بدنی زیاد به عنوان مهمترین عامل افزایش سوخت و ساز در نظر گرفته میشود. در سنین جوانی، متابولیسم پایه بدن بیشتر است و با پیشروی سن، سطح سوخت و ساز کاهش مییابد.
سوخت و ساز زیاد دلیل لاغری است؟
سوخت و ساز زیاد دلیل قابل قبولی برای لاغری میباشد. با این حال، مواردی نیز وجود دارد که فرد علی رغم دریافت کالری زیاد، لاغر است. برای توضیح این وضعیت، چندین علت احتمالی وجود دارد که بررسیهای دقیق تر میتواند به علت اصلی لاغری فرد پی ببرد. به عنوان مثال، ژنتیک یکی از عوامل اساسی در وزندهی است که در کنار عوامل محیطی دیگر (الگوی غذایی و فعالیت بدنی) میتواند منجر به لاغری یا چاقی فرد شود. افرادی که سابقه خانوادگی چاقی دارند، نیازمند مراقبت بیشتری درباره تغذیه خود هستند. عامل دیگری که تأثیرگذاری زیادی در وزن دارد، میزان سوخت و ساز یا متابولیسم پایه بدن است. متابولیسم پایه به مقدار انرژی اطلاق میشود که برای انجام فعالیتهای روزمره بدن نیاز دارد (مانند ضربان قلب، تنفس و حفظ دمای بدن). در نتیجه، هرچه میزان سوخت و ساز پایه بدن بیشتر باشد، احتمال افزایش وزن کمتر خواهد بود.
وقتی لاغری، علامت بیماری می شود
وجود بیماریهای مختلف و مصرف برخی داروها میتواند باعث کاهش وزن شود. استرس و تنشهای روحی نیز میتوانند عامل لاغری سریع و ناگهانی باشند، به خصوص در افرادی که از افسردگی رنج میبرند. برخی بیماریها مانند پرکاری غده تیروئید، بیماریهای انگلی و اختلالات گوارشی نیز میتوانند عامل کاهش وزن باشند. وضعیت هورمونی، بهویژه پرکاری تیروئید، میتواند یکی از علل اصلی کاهش وزن باشد و نیاز به آزمایشات دقیق تر دارد.
به علاوه، برخی بیماریها مانند افسردگی، بیماری التهاب روده، سیلیاک، سندرم نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) و پرکاری تیروئید میتوانند منجر به کاهش وزن شوند. همچنین، مصرف برخی داروها نیز میتواند باعث کاهش وزن در افراد شود، بهطور مثال ریتالین که برای درمان بیشفعالی استفاده میشود، و متفورمین که در کنترل قند خون بیماران دیابت نوع 2 مصرف میشود. همچنین، برخی داروها میتوانند با ایجاد بیاشتهایی منجر به کاهش وزن شوند، مانند برخی داروهای موثر در بیماریهای ریوی، صرع، قلبی-عروقی و ضدافسردگی، و برخی از آنتیبیوتیکها نیز.
عامل لاغری در کودکان
دیابت نوع 1 نیز میتواند یکی از عوامل کاهش وزن ناگهانی در کودکان و نوجوانان باشد. در این بیماری، انسولین به میزان کافی در بدن تولید نمیشود و به این ترتیب قند (گلوکز) جذب سلولها مختل میشود. از آنجا که بدن به اندازه کافی انرژی دریافت نمیکند، فرد لاغر و لاغرتر میشود.
همچنین بیماریهایی که با اختلال در بلع و جویدن، کاهش جذب مواد غذایی، حالت تهوع یا مصرف بیش از حد ملینها همراه هستند، میتوانند باعث کاهش وزن شوند.