علی رام نورایی

بزرگ ترین حسرت زندگی “علی رام نورایی”

تاریخ انتشار : 15 تیر 1394کد مطلب : 17333زمان مطالعه : 8 دقیقه
“علی رام نورایی” بازیگر فیلم قلاده های طلا در گفتگویی از حسرت بزرگ زندگی اش و خاطرات کودکی اش صحبت کرد.

علی رام نورایی بازیگر سینما و تلویزیون متولد 18 فروردین 1356 در تهران و فارغ التحصیل رشته مهندسی نرم افزار کامپیوتر میباشد که  در دوران تحصیلات دانشگاهی وارد عرصه بازیگری شده است.

نحوه ورود این فرد به عرصه بازیگری و اتفاقات پیرامونش بهانه ای شد تا مهمان سین جیم فرهنگی ما باشد. 

سین:الگوی علی رام نورایی در بازیگری کیست؟
جیم:من قبل از اینکه بازیگر شوم و حتی قبل از ورود به دانشگاه، شیفته مرحوم خسرو شکیبایی بودم. همبازی شدن با شکیبایی افتخاری است که هرگز نصیبم نشد و همین مسئله بزرگ ترین حسرت زندگی ام است.یادم می آید که آن زمان ضبط دو کاسته داشتیم باندهای آن را جدا می کردم وکنار گوش هایم می گذاشتم و با صدای آهسته دکلمه های خسرو شکیبایی را گوش می کردم و آرامش می گرفتم. هم صدا و هم بازیگری زیبای شکیبایی شیفته ام کرده بود. وقتی بعدها از کسانی که با ایشان همکاری داشتند اخلاق و رفتار حرفه ای او را شنیدم سعی کردم از ایشان الگو برداری کنم. البته من کجا و خسرو شکیبایی کجا؟
 
سین:بهترین و بدترین انتقادی که به شما وارد شد چه بود؟
جیم:بعد از فیلم قلاده های طلا ، مسعود فراستی که همان طور که خودتان می دانید خیلی به ندرت پیش می آید که کار فیلم ساز یا بازیگری بپسندد، بازی مرا در این فیلم پسندید و تعریف کرد. حتی اسمی از من نبرد و گفت:اون پسر قد بلنده، که وقتی ابوالقاسم طالبی گفت علی رام نورایی، فراستی تأیید کرد. برای من خیلی خوشحال کننده بود چون من برای قلاده های طلا خیلی تلاش کردم و زحمت کشیدم تا دیده شوم و این موضوع که منتقدی در حد و اندازه فراستی از بازی ام تعریف کرد باعث شد این گونه خوشحال شوم. باید بگویم که نقد بد نیست چون باعث رشد و بالندگی هنرمند می شود. در حالت کلی نباید نقد موجب ناراحتی فرد شود ولی نقد نابجا و از طرف کسانی که علم نقد را ندارند پذیرفته نیست. چون گاهی اوقات به خودمان اجازه می دهیم در مورد دیگران بلند بلند فکر کنیم. در موردشان قضاوت کنیم و هرچه از دهانمان بیرون می آید در مورد افراد بر زبان بیاوریم. من به تمامی مشاغل احترام می گذارم اما آیا یک نانوا، راننده تاکسی یا فروشنده سوپرمارکت علم نقد را دارد؟ اگر علاقه به نقد دارد حداقل در موردش کسب دانش و آگاهی کند. نباید هر کسی از هر جایگاهی وبا هر وسیله ای منتقد سینما شود.

مصاحبه با علی رام نورایی

 علی رام نورایی

سین:بهترین و بدترین خاطره کودکی شما؟
جیم:تک تک لحظات کودکی ام بی نهایت بی نظیر و خوب بود که البته خیلی از آن دور شدم. بدترین اتفاق دوران کودکی ام از دست دادن پدربزرگم بود. چون واقعاً دوستش داشتم وقتی من 6،7 ساله بودم درگذشت. این مرگ به دنبال چند سال خانه نشینی و زمین گیر شدن ایشان اتفاق افتاد. من هیچ وقت جلوی دیگران گریه نمی کردم و با آنکه پسر بچه شش، هفت ساله ای بیش نبودم، وقتی همه می خوابیدند سوگواری می کردم. آن زمان خیلی مأخوذ به حیا بودم.
 
سین:آخرین فیلمی که در سینما دیدید چه بود؟
جیم:در یک اکران خصوصی فیلم شیار 143 را دیدم، فیلم خیلی خوبی بود.
 
سین:فیلم های جشنواره سی و سوم را دیدید؟
جیم:نه. چون مرا به کاخ جشنواره دعوت نکردند. با اینکه به عنوان بازیگر و عضوی کوچک از خانواده سینما سال هاست تلاش می کنم، نمی دانم دلیلش چیست؟ شاید باید فیلم در جشنواره بازی کرده باشی، شاید باید اسکار و سیمرغ گرفته باشی، شاید... فقط امیدوارم تمامی کسانی که در کاخ جشنواره حضور داشتند همگی عوامل سینما و عزیزان رسانه و خانواده مطبوعات بوده باشند!
 
سین:اهل موسیقی هستید؟ صدای کدام خواننده ها را می پسندید؟
جیم:بله و موسیقی گوش می دهم. یک خاطره جالب از این سؤال دارم. وقتی سال 80 سریال شب آفتابی و نقش بهنام  را بازی کردم که اولین کار حرفه ای من بود به یک مجله وزین دعوت شدم و با من مصاحبه شد که البته در آن مجله چاپ نشد و در یک روزنامه زرد بدرنگ! منتشر شد. خبرنگار آن مجله وزین از من پرسیده بود که موسیقی بلد هستم یا خیر. من هم گفتم من فقط سوت می زنم. مصاحبه من در آن روزنامه زرد با این تیتر چاپ شد که،( بهنام شب آفتابی:فقط سوت زدن بلدم). این جمله با عکس من که برای اولین بار چاپ می شد، منتشر شد. به نظر شما این تیتر است؟!
در مورد خوانندگان مورد علاقه، صدای بابک جهانبخش را دوست دارم.ضمن اینکه کنسرت امید حاجیلی فوق العاده پرانرژی بود.
 
سین:در چه فیلم یا سریالی دوست داشتید بازی کنید که در آن نبودید؟
جیم:در سریال مختارنامه . چون من کار تاریخی را دوست دارم و این مجموعه هم از آثار مورد علاقه من بود و دوست داشتم در آن حضور داشته باشم، اما این افتخار نصیبم نشد.
 علی رام نورایی
سین:تا به حال شده به خاطر پارتی بازی در فیلمی حضور پیدا کنید یا به همین دلیل از فهرست خط بخورید؟
جیم:بارها شده که شنیدم که اسمم در فهرست بازیگران یک پروژه بوده که چون برخی از آقایان دوست نداشتند من باشم، حذف شدم. ولی هیچ گاه یاد ندارم با پارتی در فیلمی بازی کرده باشم، این فرصتی بود که اتفاقاً انتظارش را داشتم اما خوشبختانه یا متأسفانه نصیبم نشد و هر قدم که برداشتم با تلاش و زحمت خودم بوده است.
 
سین:تا به حال شده از حضور در فیلم یا سریالی پشیمان شوید؟
جیم:من از بازی در هیچ کاری پشیمان نشدم و همه کارهایم را دوست دارم. چون تمام لحظاتی که مقابل دوربین قرار گرفتم، برایم درس و تجربه بود که با هر نقش پرورش یافتم. من به تمام کارهایم در بازیگری افتخار می کنم چون هرکدامشان موجب رشد و یادگیری من شده است. من با تجربه هرنقش چیزهای جدید یاد می گیرم.
 
سین:از اینکه مردم از شما استقبال نکنند چه حسی به شما دست می دهد؟
جیم:خیلی دفعات پیش آمده که با وجود اینکه مرا شناختند به طرفم نیامدند و استقبالی نکردند. هرچند که بر خلاف انتظارم بود و غافلگیر شدم. اما چند نفس عمیق کشیدم و با حفظ خونسردی آن مکان را ترک کردم.
 
سین:با کدام بازیگران و فوتبالیست ها ارتباط صمیمی دارید؟
جیم:من با خیلی از همکارانم دوست هستم. اما ارتباطی که در آن رفت و آمد باشد و صمیمی تر باشیم با سیاوش خیرابی و محسن افشانی است که ارتباط تلفنی دارم. از میان فوتبالیست ها با هیچ کدام دوست صمیمی نیستم.
 
سین:چقدر اهل شبکه های اجتماعی هستید؟
جیم:من فقط یک پیج در اینستاگرام دارم. البته یک پیج قدیمی داشتم که آن را بستم و یک جدید باز کردم. متأسفانه فضای عجیبی در فضاهای مجازی به وجود آمده و آن تجاوز به حریم شخصی دیگران است. پس از پایان مسابقه والیبال ایران و لهستان یک کمپین ایجاد کردم که در آن هیچ اتفاقا کدام از همکارانم عضو نشدند ولی مردم عادی به آن پیوستند. این کمپین برای ایجاد فضایی دیگر در شبکه های اجتماعی است.عنوان این کمپین این است:(# لطفا_توهین_ نکنید). این خیلی بد است که هر کسی به خودش اجازه بدهد به خاطر اینکه سلیقه ای از کسی خوشش نمی آید یا با او مخالف است در این گونه فضاها به وی توهین کند. در جریان جام جهانی هجوم گسترده ای به لیونل مسی شد و این حمله از طرف افرادی که این گونه فرهنگ را دارند، بود.
این ها اتفاقاتی است که به راحتی در فضای مجازی می افتد که باید در خصوص آن فرهنگ سازی شود که اگر چیزی یا شخصی مورد علاقه نیست یا مخالف سلیقه شماست نباید به خودتان اجازه بدهید به او توهین کنید.
  علی رام نورایی
سین:اگر بازیگر نمی شدید، چه شغلی را انتخاب می کردید؟
جیم:رشته من مهندسی نرم افزار کامپیوتر است. مسلماً اگر بازیگر نمی شدم به سراغ شغلی در این رشته می رفتم چون درسم خوب بود. بازیگری ام یک اتفاق بود. در دانشگاهی که درس می خواندم، دپارتمان تئاتر هم بود. یادم می آید سال 75 بود که دو نفر از دوستان تئاتری به من پیشنهاد کردند برای تست بازیگری به آمفی تئاتر بروم. من که اصلاً در این فضاها نبودم و درک خاصی از بازیگری و تئاتر نداشتم و تا آن روز فقط یک نمایش تئاتر به نام «آن سوی آینه» را دیده بودم پیشنهادشان را قبول کردم و برای شیطنت و سر به سر گذاشتن بچه های تئاتر به سالن آمفی تئاتر رفتم.ولی  رفتن همانا و از همان زمان 18 سال است که خط زندگی ام عوض شد. از همان اتد اول که برایم شوخی و خنده بود من به این سمت کشیده شدم و الان  هجده سال است بازیگرم.
 
سین:هنوز ورزش پارکور را دنبال می کنید؟
جیم:(نورایی دستی به سرش کشید) و گفت دیگر یک خرده سنم بالا رفته و شاید روزی 5-4 ساعت تمرین این ورزش دیگرجواب ندهد. اگر وقت داشته باشم حتماً ورزش می کنم ولی نه به شدت قبل چون بدنم از این ورزش دچار آسیب دیدگی هم شد. سال گذشته در دو پروژه تلویزیونی و سینمایی هم بازی کردم و زمانم برای ورزش کردن محدود شد اما سعی دارم از این به بعد ورزشم را دنبال کنم.
 
سین:این ورزش را از چه زمانی شروع کردید؟
جیم:من در شهرک اکباتان بزرگ شدم. اکباتان شهرک عجیبی است که فکر می کنم مثل آن در دنیا وجود نداشته باشد. شهرک عجیبی که خیلی خواستنی است. در این شهرک هر اتفاق و چیزی به راحتی اپیدمی می شود. زمانی که ما، من و دوستانم ورزش پارکور را در شهرک شروع کردیم، متأسفانه اعتیاد به مواد مخدر در این شهرک بیداد می کرد که آن هم جریان همان اپیدمی است. این ورزش آن قدر برای جوانان جذاب بود که باور کنید مصرف مواد مخدر را کنار گذاشتند و به ما پیوستند. من خوشحالم و افتخار می کنم که به همراه دوستانم توانستم عده ای را از مصرف مواد مخدر و اعتیاد نجات دهم.
 
سین:بهترین و بدترین اتفاقات سال 93؟
جیم:سال 93 به خاطر مرگ تعدادی از هنرمندان عزیزمان غمگین کننده بود و باعث ناراحتی ام شد. اما خوشبختانه در این سال من در دو پروژه تلویزیونی و سینمایی حضور یافتم. با اینکه هر کدام 7 ماه طول کشید ولی اتفاقات خوبی بود.
 
سین:به ایده آل خودتان در بازیگری رسیده اید یا خیر؟
جیم:هنوز اول کار هستم. من برای خودم یک هدف گذاری داشته ام و یک نقطه اوج در نظر گرفتم. از آن سالی که باید به آن نقطه اوج می رسیدم خیلی گذشته و باز به خودم می گویم به هیچ جا نرسیده ام. هنوز در حال یادگیری هستم و مطالعه می کنم. خیلی راه مانده و تمامی هم ندارد. چون بازیگری چیزی است که در هیچ قالبی جا نمی شود. من از بازی یک جوان در نقش استیون هاوکینگ حیرت کردم. چون خیلی بازی خوبی اجرا کرد.
 
سین:بعد از فیلم یتیم خانه ایران مشغول چه فعالیتی هستید؟
جیم:بعد از بازی در این پروژه شایعاتی مبنی بر حضورم در فیلم فیلسوف های احمق در سایت ها منتشر شد که در اینجا تکذیب می کنم،من در این پروژه بازی نمی کنم.
 
سین:برای خودتان، سینما و مردم چه آرزویی دارید؟
جیم:داشتن لحظات شاد خوب را برای خودم و مردم آرزو دارم. لحظات شاد همراه با سلامتی و برطرف شدن مشکلات اقتصادی که مردم را درگیر کرده است.امیدوارم مردم از لحظه لحظه زندگی شان لذت ببرند و مشکلاتشان حل شود.

بزرگ ترین حسرت زندگی علی رام نورایی

4.718
این مطلب مفید بود ؟171
برگرفته از باشگاه خبرنگاران - / ک
وبگردی