چیز خوبی که کرونا آورد و درسی که کوید 19 به ما داد

آنچه فراموش کرده بودیم و کرونا دوباره به یادمان آورد

بی صدا آمد اما خیلی زود صدایش را به گوش همه ی جهانیان رساند، معلوم نشد دقیقا از کجا و چطور یا توسط چه کسی دنیا را فرا گرفت اما روشن بود با هیچ کس تعارف ندارد و اگر بخواهد کسی را از زندگی ساقط کند بدون هیچ رحمی این کار را خواهد کر ؛ بله درست حدس زدید ویروس کرونا را میگوییم، ویروسی که به سریعترین شکل ممکن دور دنیا را حتی در کمتر از 80 روز در نوردید و خیلی زود پرچم فتحش را در هر کشور روی زمین کوبید.

ابتدا شایعات زیاد بود، برخی می گفتند آنقدرها هم که رسانه ها اعلام می کنند ترسناک نیست اما برخی دیگر با نهایت توان از مرگبار بودنش صحبت می کردند. گیج شده بودیم و نمیدانستیم حرف کدام یک را باور کنیم، زمان به ما فهماند که کدام حرف درست بود، این ذره ی کوچک قوی تر از آنچه تصور میشد عمل کرد و آمار رو به رشد قربانیانش این را به خوبی ثابت کرد.

مجبور شدیم زندگی مان را تغییر دهیم، دست دادن، بوسیدن و خیلی عادات دیگر که هرگز به نظرمان چندان با ارزش نمی آمد تعطیل شدند. دهان ها همه پوشیده شد و روی چهره ها لایه ای محافظ برای جدا کردن ما از جهان اطرافمان ظاهر گشت. تا مدتها این تغییرات عجیب بود اما کم کم عادی شد و حالا بعد از گذشت یک سال و اندی از آمدن این میهمان ناخوانده و دوست نداشتنی اگر فردی را بدون ماسک و محافظ ببینیم تعجب می کنیم. اینها بدی های قابل تحمل کووید 19 بودند اما این ویروس منحوس اتفاقات تلخ دردناکی را هم به همراه داشت که همه به نوعی آن را لمس کردیم.

عزیزان بسیاری را از دست دادیم، کرونای بیرحم توجهی به این نداشت که قربانی اش چقدر چشم انتظار دارد و با رفتنش چند خانواده داغدار می شوند، او کار خود را می کرد و می کند بی توجه به تمام چیزهایی که برای ما مهم است و حیاتی. هنگام انتخاب قربانی اش توجهی به جایگاه، ثروت، مقام، زیبایی، سن، ملیت و هیچ چیز دیگر او ندارد و فقط کار خود را می کند. اگر فرد دچار شده شانس درمان و بهبودی داشت که بعد از مدتی تحمل سختی و اوضاع بسیار دشوار جسمی به خواست خداوند خوب میشد اما اگر وضعیت مناسب نبود آخر کار جور دیگر تمام میشد. از دشواری های ایجاد شده برای کادر زحمتکش و فداکار درمان هم که نگوییم چراکه توصیف ایثار آنها در اینجا نمیگنجد.

درس هایی که کرونا به ما آموخت

تمام آنچه را گفتیم خیلی بهتر از ما می دانید اما شاید در میان دانسته هایتان هستند چیزهایی از کرونا که ندانید یا شاید توجهی به آنها نکنید ، یعنی همان بخش تامل برانگیزی که کرونا داشت و ما در غالب سوال " کرونا به شما چه چیزی یاد داد " نظر برخی را جویا شدیم . برای شروع از همکاران خود در مجموعه ی نمناک این سوال را پرسیدم و پاسخ هایی که شنیدیم به این شرح بود :

• قدر کوچکترین چیزها، حتی دورهمی های بی دغدغه، بدون ماسک بیرون رفتن، بوسیدن پدربزرگ مادربزرگ هامون رو بدونیم و از تک تک چیزهایی که داریم لذت ببریم.
• کرونا به من و همه یاد داد که باید خیلی بیشتر مراقب سلامتی مون باشیم و باید خیلی بیشتر از قبل به بهداشت اهمیت بدیم.
• به من درس داد که این دنیا هیچ ارزشی نداره.
• چیزی که کرونا شخصا به من یاد داد این بود که باید بهداشت رو هرجا که هستم رعایت کنم. واقعا قبلا این همه دستام رو نمیشستم حتی قبل اینکه غذا بخورم ولی الان هر 3 دقیقه یکبار دستام رو میشورم.
• کرونا چیز خاصی برای ما نداشت جز حرص و اعصاب خوردی ولی تقریبا به این رسیدم که هرکی جون خودش براش خیلی عزیز تره.
• من واقعا از زمانیکه به این فکر افتادم که این بیماری برامون موندگار میشه فقط به این فکر میکردم که چقدر راحت بهترین نعمتی که خدا بهمون داده یعنی حضور عزیزامون رو ندید گرفتیم و با فکر اینکه آغوش پدر و مادر برامون همیشگی هست سهل انگاری کردیم . فکرش رو نمیکردم روزی از دلتنگی اینقدر بیقرار بشیم و بترسیم از بغل کردنشون و اینکه توی بدترین موقعیت ها بیشتر از خودمون به اونا فکر کنیم با اینکه زمان بود توی خوشی ها اینکار رو بکنیم امیدوارم این حس برای هیچ کس آرزو نشه و همه به سلامتی باز هم دور هم باشیم
• قدر خوشی های کوچیکمون رو بدونیم .
• کرونا به من یاد داد قدر چیزایی که خیلی راحت از بغلشون رد میشم و بهتر بدونم و یاد داد میشه سبک تر زندگی کرد پس بهتره خیلی خودمو درگیر غیر ضروری ها نکنم.

بیرون از مجموعه هم با هر شخص دیگری صحبت کردیم نظرات همه مشابه آنچه خواندید بود، همه می گفتند قدر بدانیم و چرا قدر ندانستیم و ... .

یکی از دهها داستان به جا مانده از کرونا

در میان هیاهوی واگن بانوان مترو، خانم میانسالی هم صحبت من شد. فرصت را غنیمت شمردم تا پاسخ سوالم را از او نیز جویا شوم، آهی کشید و از پسر جوانش گفت پسری که کرونا او را از مادر تنهایش گرفته بود. میگفت 4 سال پیش پسرم اصرار کرد برایش آستین بالا زده و به خواستگاری دختری از خانواده ی متوسط بروم، من هم شرط کردم که اگر تحقیق کردم و همه چیز خوب بود حتما آن دختر را از خانواده اش برای او خواستگاری کنم.

یکی از همسایگان دختری که پسرم عاشقش شده بود گفت که پدر این دختر چندسالی به دلیل بدهی مالی سنگین زندانی بوده و همین یک مورد مرا از ادامه ی راه منصرف کرد و به پسرم گفتم که هرگز اجازه ی ازدواج او با آن دختر را نخواهم داد. روزهای اول دلخور بود و با من سنگین رفتار می کرد اما بعد از چند روز همان پسر مهربان و مودب قبلی شد و گفت تا زمانی که من رضایت نداشته باشم با آن دختر ازدواج نخواهد کرد اما تمام این سالها مدام از عشقش به من میگفت و از آرزوهایی که برای زندگی مشترک خود با آن دختر دارد.

بیش از ده دختر خوب و خانواده دار برای ازدواج به او معرفی کردم اما نپذیرفت و با همان خوش رویی و ادبی که داشت هر بار به بهانه ای مرا منصرف کرد. تمام این 4 سال فکر میکردم بالاخره روزی او را راضی خواهم کرد اما نتوانستم تا اینکه این ویروس لعنتی در عرض مدت کوتاهی پسرم را خیلی راحت تر از آنچه فکر کنم از من گرفت و من ماندم و حال بدی که درگیرش بودم و سوالاتی که مدام در ذهنم مرور میشد.

چرا اجازه ندادم تنها پسرم با کسی که دوست دارد ازدواج کند؟ فقط به خاطر زندانی بودن پدر آن دختر؟ زندانی بودن پدر دختر چه ارتباطی به خوب یا بد بودن او دارد؟ اگر سرسختی نمیکردم پسرم 4 سال عشق واقعی را تجربه می کرد و اگرخداوند به او فرزندی میداد حالا من نشانه ای از او داشتم و جای خالی اش را برایم پر می کرد.

در دوران سخت کرونا داستان های بسیاری مشابه این شکل گرفت و نقل شد. نظرات را خواندید و بدون شک بسیار بیشتر و متنوع تر از آنچا ما در اینجا گفتیم شنیده اید که همه فقط یک حرف را بازگو و تکرار می کنند و آن هم قدر دانستن است یعنی" چیز خوبی که کرونا با خود آورد" و " مهمترین درسی که کووید 19 به ما آموخت" این بود که بهتراست تا هستیم و هستند قدر بدانیم که پشیمانی سودی ندارد. بیاید عزیزانمان را واقعا دوست بداریم، نگاهی به ظاهر و دارایی هایشان نکنیم چرا که در برابر ارزش یک انسان این مسائل بی ارزش ترین هستند. چیز خوبی که کرونا با خود آورد همان بیداری و هوشیاری ما و دیدن داشته هایی که پیش از آن ارزش واقعی شان را نمیدانستیم بود.