اهواز
در این مطلب جالب و کاربردی شما کاربران عزیز را با جاذبه ها و مکان های دیدنی و تاریخی اهواز آشنا می کنیم.

همه چیز درباره شهر اهواز

اهواز یکی از کلان شهرهای ایران است، که در بخش مرکزی شهرستان اهواز قرار دارد و به عنوان مرکز استان خوزستان شناخته می شود. شهر اهواز با مساحت 18650 هکتار، به عنوان یکی از شهرهای وسیع ایران، محسوب می شود.

در زمان عیلامی ها در حدود شهر کنونی اهواز شهری به نام تاریانا قرار داشته است. عده ای از مورخین عنوان نموده اند نام اهواز در دوران باستان اوکسین بوده است، برخی با این عقیده موافق نیستند و می گویند نام این شهر در دورهٔ عیلامیان تاریانا (Tareiana) بوده و اوکسین احتمالاً تلفظ یونانی اوز یا هوز است و مراد از آن همان خوزستان است. اهواز در زمان هخامنشیان هوج یا خوجستان یا همان هوجستان خوانده می شود و داریوش کبیر در کتیبه بیستون خوزستان را به همین نام هوج نام برده است. خوز به معنی نیشکر و خوزستان به زبان ایلامی شکرستان است.

در زمان اردوان چهارم از سلسله اشکانی اهواز مدتی پایتخت بوده است. در جنگ اردشیر بابکان و اردوان پنجم که در رامهرمز صورت گرفت و اردشیر بر اردوان غلبه کرد اهواز صدمات بسیاری دید. اردشیر بابکان مؤسس دودمان ساسانیان در محل قدیمی شهر اهواز دو شهر بنا نهاد که در یکی از آنها بازاریان سکونت داشتند و در دیگری بزرگان و اشراف. نخستین شهر هوجستان واجار (خوزستان بازار) و دومی هرمزداردشیر نام داشت.

شهر اهواز در آن زمان هرمزشهر (هرمزداردشیر) نام داشت.(بازمانده های هرمزشهر که در زیر سطح اهواز کنونی قرار دارد به خاطر پروژه مترو با خطر تخریب روبروست.) البته در روزگار ساسانیان رامشهر نیز نامیده می شده است. فخرالدین اسعد گرگانی در کتاب ویس و رامین، دربارهٔ رامین چنین سروده است:

هزاران چشمه و کاریز بگشاد بریشان شهر و ده بسیار بنهاد

یکی زان شهرها اهواز مانده ست کش او آن گاه شهر رام خوانده ست

کنونش گر چه هم اهواز خوانند به دفتر رامشهرش نام دانند.

در زمان ساسانیان به ویژه در زمان اردشیر بابکان و پسرش شاپور اول بر روی کارون در حدود اهواز سدهای زیادی ساخته شد از جمله سد اهواز یا بند اهواز یا شادروان اهواز که به سد خداآفرید هم معروف بود و توسط اردشیر بابکان ساخته شد. کانال های آبیاری و نهرهای مختلف که از سد مذکور منشعب شده بود باعث آبیاری کشتزارها و نخلستانها و در نهایت سرسبزی و خرمی اهواز شده بود. مثل نهر شاهجرد که در بالای سد اهواز از کارون جدا می شد و از داخل بخش قدیمی شهر عبور می کرد و آن را به دو بخش تقسیم می کرد:بخشی که بین نهر شاهجرد و رود مسرقان (گرگر) بود که اصل شهر اهواز و در واقع هستهٔ اولیه و بافت قدیمی شهر و در حدود کوهپایه واقع شده بود.

حدود محلهٔ کارون کنونی اهواز و منبع آب و بازار و مسجد جامع شهر آنجا بود لذا آن را مدینه یا شهر می گفتند و در قسمت شرق نهر شاهجرد بود و قسمت دیگر به نام الجزیره یا جزیره که بین شاهجرد و کارون اصلی واقع شده بود نامیده می شد و در واقع بخش غربی اهواز قدیم بود (حدود بخش مرکزی و کنونی شهر مثل باغ شیخ و نادری و 30 متری و باغ معین و خیابان24 متری) آثار نهر شاهجرد هم اکنون در محله اهواز قدیم کنونی بین خزعلیه (خرم کوشک) و اهواز وجود دارد.

دوران اسلامی

نام کنونی اهواز، به ظاهر بازمانده از دوران اسلامی است (جمعِ مکسر ”هوز“) به نام «خوزی» (در منابع یونانی ouxioi و در متون هخامنشی huja = عیلام). در وقایع اسلامی اهواز به دست ابوموسی اشعری والی بصره به فرمان عمر بن الخطاب در سال 17 هجری قمری فتح شد. در اثر این حمله بخش اشرافی نشین شهر که به هرمز اردشیر موسوم بود به کلی ویران شد ولی بخش بازاری آن باقی ماند و این بخش همان اوز یا هوز است که در قرن اول هجری به نام اولیه اهواز یا سوق الاهواز (خوزستان بازار) خوانده می شد.[12]

در زمان آل بویه اهواز به تصرف درآمد و تحت حکومت آل بویه قرار گرفت. در سدهٔ 4 هجری عضدالدوله دیلمی (فنا خسرو) اقدام به مرمت و آبادانی اهواز کرد و شبکه های آبیاری را مرمت کرد و پل معروف هندوان اهواز را از نو ساخت. اهواز در این دوره به حدی آباد و حاصلخیز شد که مقدسی آن را انبار بصره گفته است. محلهٔ شرقی اهواز در این دوره بنا و با پلی جزیره ای که در میان کارون به نام دجیل قرار داشت به محله ناصری بعدی وصل شد.

یاقوت حموی و حمزه اصفهانی و مقدسی گویند:«اهواز قدیم به وسیله نهر شاهجرد به دو محلهٔ بزرگ تقسیم شده بود محلهٔ غربی که بین رودخانه و نهر شاهجرد واقع و جزیره خوانده می شد و محلهٔ شرقی که در پای کوه و بازار و مسجد جامع در آن بنا شده بودند و به اصطلاح شهر یا مدینه خوانده می شد. شهر شاهجرد در بالای سد اهواز از کارون جدا و روی به طرف شکارهٔ کنونی می رفت. لفظ اوباره که اکنون محلی است در جنوب خیابان 30 متری (دکتر شریعتی) به معنی “آب باره” و “محل عبور آب” است که یادآور همان نهرهای شاهجرد و غیره است.»

ابن منشاد می نویسد:«اهواز شهر بزرگی است، مردمش زرتشتی و مسلمان و انبار کالاها و فرآورده های خوزستان شکر، بافته های پشمی، جامه های دیبا، پارچه های کنفی و دیگر محصولات را از همهٔ شهرهای ایران به اهواز می آورند و از این شهر و به وسیلهٔ کشتی از راه خلیج فارس به هندوستان و چین و از راه بصره و عراق و اصفهان به سایر کشورهای جهان حمل می کنند. بازرگانان و سوداگران و بیگانگان در این شهر سود بسیار می برند. نام اهواز با کالاهای شکر و پارچه، در همهٔ جهان مشهور و به بزرگی موصوف بود و به همین جهت عرب ها این شهر را «سوق الاهواز» نامیده اند.» باید توجه داشت که واژهٔ سوق به معنی بازار دارای ریشهٔ پهلوی (پارسی میانه) است و برگرفته از چهارسوگ (چهارسوی) می باشد که چهارراه بازارهای ایرانی را می نامیدند. ابومنصور جوالیقی (درگذشته به سال 540 ه‍.ق.) از جریر شاعر معروف صدر اسلام تک بیتی نقل کرده است که نام اهواز با همین املا آمده است:

سیروا بنی العم فالاهواز منزلکم و نهر تیری فما تعرفکم المعرب

از قرن ششم هجری قمری به بعد به علت خراب شدن سد شادروان و پائین رفتن سطح آب رونق دهنده شهر و نیز جنگ ها و اغتشاشات داخلی و بروز بیماری های وبا و طاعون، اهواز رو به خرابی رفت تا آن که در سال 1869 میلادی (1248 هجری خورشیدی) هم زمان با حفر کانال سوئز که منجر به کوتاه شدن مسیر تجارت دریائی اروپائیان و توجه آنها به منطقه شد رونق تازه ای گرفت. ناصرالدین شاه قاجار هم از این فرصت برای گسترش تجارت و کشتیرانی بر روی رود کارون استفاده کرد و در سال 1266 هجری خورشیدی کشتی رانی را بر رود کارون برای خارجیان آزاد اعلام کرد و توسط والی خوزستان در کنار اهواز قدیم بندرگاهی به نام «بندر ناصری» احداث کرد. در پی احداث این بندر نام اهواز به «ناصریه» تبدیل شد تا اینکه در دورهٔ پهلوی و به تبع سیاست قاجار زدائی رضا شاه نام باستانی «اهواز» احیا شده و جای ناصری را گرفت.

کشتیرانی در خوزستان از طریق رود کارون صورت می گرفته و با توجه به طبیعت رودخانه کارون که در محل اهواز دارای چندین رگه صخره ای در بستر خود می باشد به دو بخش بالادست و پائین دست تقسیم شده بود. همچنین ویرانه های سد باستانی اهواز نیز که در زمان احداث باز هم بر روی بستر صخره ای بنا شده بود مانع دیگری برای کشتی رانی بوده است. شاخهٔ بالادست یا کارون شمالی از شوشتر تا اهواز و شاخهٔ جنوبی یا پائین دست از اهواز تا خلیج فارس را در بر میگرفته است. بنابراین کشتی هایی که از شوشتر حرکت میکرده اند در محل اهواز به ناچار بار خود را به کشتی دیگری در سمت جنوبی صخره منتقل می کرده اند. این دست به دست شدن بار موجب پیدایش انبارها و کاروانسراهای متعددی در اهواز شد و تبدیل به یکی از دلایل رونق تجارت و نتیجتا رونق شهر اهواز گشت. از جمله تاسیسات مرتبط با بندر و تجارت در اهواز آن زمان، واگن اسبی بوده است که با احداث یک رشته خط آهن و توسط واگنهایی که با اسب کشیده میشده اند بار و کالای تجاری را در امتداد رودخانه و بین کشتیها جابجا میکرده است. در شوشتر اسنادی به دست آمده که حاکی از تجارت دریایی با دورترین بندرهای تجاری معروف آن دوران دنیا در هند و آفریقا و خاور دور می باشد و این امر جز با وجود بندری در کنار صخرهٔ پیش گفته برای تخلیه و بارگیری مجدد میسر نمی شده است.

به نوشتهٔ کسروی اهواز نوین پس از اعطای اجازهٔ ناصرالدین شاه به خارجیان برای کشتیرانی در قسمت جنوبی کارون رونق دوباره یافت زیرا وجود رشته سنگی در محل کنونی پل هفتم مانع از ادامه مسیر کشتی ها به قسمت های بالا دست کارون می شد و کشتی ها ناچار بودند بار خود را در این سوی صخره تخلیه کنند و سپس به کشتی هایی که در آن سوی صخره بودند منتقل کنند. کم کم ساختمانها و تأسیساتی در این قسمت به وجود آمد و رونق آن هر روز بیشتر می شد. قسمت شرقی شهر ابتدا شکل گرفت و محلهٔ عامری و خیابان 24 متری تقریباً اولین قسمت های اهواز جدید بودند.

درگیری های مختلف دوران مشروطیت و کشف نفت در مسجدسلیمان و وضع اسف بار شوشتر در دوران قاجاریه از یکسو و شیوع طاعون مهلک در آخرین سالهای قرن 13 خورشیدی و همچنین برچیده شدن کشتیرانی در کارون شمالی از سوی دیگر و نیز رونق روزافزون اقتصادی اهواز باعث شد تا مرکزیت خوزستان در آغاز حکومت پهلوی از شوشتر به اهواز منتقل شود.

آنچه در مورد اهواز باید بدانید:

اهواز یکی از کلان شهرهای ایران است، که در بخش مرکزی شهرستان اهواز قرار دارد و به عنوان مرکز استان خوزستان شناخته می شود. جمعیّت این شهر طبق آمار رسمی سال 1390 برابر 1٬112٬021 نفر می باشد، که به عنوان هفتمین شهر پرجمعیت ایران به شمار می آید. اهواز در موقعیت جغرافیایی 31 درجه و 20 دقیقه عرض شمالی و 48 درجه و 40 دقیقه طول شرقی، در بخش جلگه ای خوزستان و با ارتفاع 12 متر از سطح دریا واقع شده است.هر اهواز با مساحت 18650 هکتار، به عنوان یکی از شهرهای وسیع ایران، محسوب می شود.

شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب که بزرگ ترین تولیدکننده نفت ایران به شمار می آید، در اهواز مستقر می باشد، همچنین شرکت ملی حفاری ایران که بزرگ ترین شرکت حفاری کشور محسوب می شود نیز در اهواز متمرکز می باشد. برخی از بزرگترین کارخانه های مادر کشور در این شهر جای دارند. رودخانه کارون پرآب ترین رودخانه ایران، با سرچشمه گرفتن از کوه های بختیاری، با ورود به اهواز، این شهر را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می کند.

آلودگی هوای اهواز: بر اساس آمار رسمی، اهواز پس از اصفهان و تهران، بیشترین آلودگی هوا را دارد. میزان آلودگی هوا در این شهر روزبه روز افزایش یافته و شدیدتر می شود. مهم ترین علت آلودگی هوای اهواز، گردوغبار و حمل ونقل درون شهری است و دیگر عامل آلودگی ها گسترش افسارگسیخته بافت شهری و رسیدن آن به کارخانه هایی مانند ایران کربن و فولاد خوزستان است.

بارها از طرف سازمان های مختلف همچون سازمان حفاظت محیط زیست استان خوزستان اعلام شده که اهواز 8 برابر بیش از حد مجاز آلوده است، به همین دلیل بیشتر پروازها لغو و مدارس و کودکستانهای این شهر تعطیل می شوند، برخی سازمانهای دولتی دلیل این گرد و غبار را آلودگی ناشی از گرد و غبار صحرای عربستان و جنوب عراق و همچنین نبود بارش باران و نبود پوشش گیاهی در برخی مناطق خوزستان دانسته اند. دامنهٔ گسترش این آلودگی به استان های ایلام، لرستان و برخی از شهرهای استان فارس و بوشهر نیز بروز کرده.

بر اساس برنامه های سازمان محیط زیست، در صورت افزایش 500 هکتاری پوشش گیاهی در شهر اهواز، و انجام پروژه کمربند سبز، بین چهار تا شش درجه از گرمای هوا در اهواز کاسته خواهد شد، و آلودگی هوا نیز تا حد چشمگیری پایین خواهد آمد. وانگهی از پاییز 1385 کل استان خوزستان درگیر پدیده توفان خاک شده است که زیان های مالی و جانی فراوانی به بار آورده است و گمان نمی رود با این برنامه ها بتوان آن را ناپدید یا کم نمود.

در سال 2011 بر پایه گذارش سازمان بهداشت جهانی شهر اهواز آلوده ترین شهر جهان شناخته شده است.

همه چیز درباره اهواز
اهواز از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان شناخته شده است

بحران زیست محیطیِ ریزگردهای اهواز:این بحران باعث شده است شهر اهواز -مرکز این استان- از سوی سازمان بهداشت جهانی به عنوان یکی از آلوده ترین شهرهای جهان شناخته شود که باعث مشکلات تنفسی ساکنان این شهر شده است. احتمال آلوده بودن این ریزگرد به مواد رادیواکتیو نگرانی های گسترده ای در مورد تأثیر این پدیده بر سلامت شهروندان بوجود آورده است. سالانه حدود 22 هزار نفر در استان خوزستان به دلیل مشکلات ناشی از آلودگی هوا و ریزگردها به بیمارستان و مراکز درمانی مراجعه می کنند. در آبان 1394 در پی بارش باران اسیدی در این استان، برای صدها نفر مشکلات تنفسی پیش آمد که آنان را به بیمارستان کشانده و به بستری شدن بیش از یکصد نفر منجر شد.

مکان های دیدنی و تفریحی اهواز:

رود کارون: زمانی کارون بزرگ ترین و پرآب ترین رودخانه ی ایران بود و برای جنوبی های کشورمان مکانی خاطره ساز محسوب می شود اما امروزه این رودخانه در معرض خطر کم آبی و خشکی قرار دارد. رود کارون با 950 کیلومتر طول، طولانی ترین رود ایران است که سرچشمه ی اصلی آن زردکوه بختیاری در استان چهارمحال و بختیاری است.

کارون که آب آشامیدنی اهواز از آن تامین می شود، گنجایش آن را دارد که به مکانی تفریحی بسیار پررونقی تبدیل شود و میزبان گردشگران داخلی و خارجی باشد. این رود در 20 بهمن سال 1389 در فهرست میراث طبیعی ایران به ثبت رسید.

 

همه چیز درباره اهواز
رود کارون طولانی ترین رود ایران است

بازار عبدالحمید: بازار عبدالحمید قدیمی ترین بازار اهواز است که در خیابان نظامی یا نظری پور، بین خیابان نادری و امام خمینی قرار دارد. کاروان سرای شیخ خزعل در این بازار قرار دارد. این بازار زمانی بازار اصلی و مرکز خرید شهر بود. در آن دوران بیشتر اهالی ثروتمند شهر و اشراف زادگان بیشتر از بازار عبدالحمید خرید می کردند اما امروزه جزو بازارهای ارزان شهر شده و دیگر خبری از زرق وبرق قبلی آن نیست. قدمت این بازار به بیش از یک قرن می رسد.

بازار کاوه اهواز : بازار کاوه متعلق به دوران پهلوی است و علاوه بر میوه وسبزی تازه، سوغاتی های اهواز را هم می توانید از آنجا بخرید. ماهی و میگوی تازه، کلوچه، خرما، رطب، شیره ی خرما، ارده، حلوا شکری و حلوا ارده اجناسی هستند که به وفور در این بازار پیدا می شود. بوی ترشی های خوشمزه ی جنوبی هم به مشام تان خواهد رسید. حتی می توانید به عنوان سوغاتی از ادویه های خوش عطر این بازار تهیه کنید.

موزه هنرهای معاصر اهواز: موزه ی هنرهای معاصر اهواز در سال 1338، در 2 طبقه و با 5 گالری شروع به کار کرد. در گنجینه ی این موزه 70 اثر نگهداری می شود که 60 اثر آن متعلق به هنرمندان استان خوزستان و 10 اثر آن متعلق به هنرمندان دیگر استان ها است. در این موزه همایش ها، کارگروه ها، دوره های آموزشی هنری مختلف و سمینارهای هنری برگزار می شود.


بنای معین التجار اهواز: این بنا در زمان ناصرالدین شاه قاجار در اهواز بنا شده است. در واقع این سازه کاروان سرایی در نزدیکی پل سفید است که در بافت قدیمی شهر اهواز قرار دارد. سرای معین التجار، سرای بازرگان برجسته ی بوشهری، حاج محمد تقی معین التجار بوده و امروزه به مکانی برای بازدید گردشگران تبدیل شده است. این بنا در تاریخ 20 آبان 1377 با شماره ی 2158 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پل سفید اهواز: پل معلق یا پل سفید یکی از مهم ترین نمادهای اهواز است و شاید بسیاری از ما تصویری که اهواز داریم، تصویر روخانه ای بزرگ است که پلی معلق روی آن قرار دارد. این پل در سال 1315 روی رودخانه ی کارون ساخته شد و گفته می شود نخستین پل معلق ایران است. از این پل می توانید عکس های بسیار زیبایی از کارون بگیرید و یادگاری خوبی از سفر به اهواز داشته باشید. پل سفید در 26 آبان ماه 1378 با شماره ی 2493 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.


دانشکده سه گوش اهواز: دانشگاه سه گوش در کرانه ی رود کارون قرار دارد. ساختمان این دانشگاه در سال 1308 به عنوان ساختمان بانک ملی مرکزی در اهواز افتتاح شد و 3 سال بعد، آن را به استانداری تبدیل کردند. در طول جنگ جهانی دوم که اهواز به اشغال متفقین در آمد، این ساختمان به مقر ارتش آن ها تبدیل شد. در نهایت در سال 1336 این بنا به دانشکده ی پزشکی دانشگاه جندی شاپور بدل شد و از همان دوران، کاربری فرهنگی داشته است. از سال 13650 تا 1389 از این ساختمان به عنوان دانشکده ی ادبیات و زبان های خارجی دانشگاه جندی شاپور استفاده می شد اما در حال حاضر در حال تعمیر و مرمت است.

ساختمان سه گوش حدود 3 هزار متر مساحت دارد و شکل مثلثی آن سبب شده که آن را سه گوش بنامند. شما می توانید ویژگی های خاص معماری دوره ی پهلوی، یعنی قوس های دایره ای شکل ایوان و رواق های حیاط مرکزی را د این سازه مشاهده کنید. طرح کاشی کاری ایوان با آجر دقیقا تکرار شده که این را هم می توان از برجسته ترین ویژگی های معماری آن محسوب کرد.

همه چیز درباره اهواز
دانشگاه سه گوش اهواز در کرانه ی رود کارون قرار دارد

کلیسای سورت مسروپ: کلیسای سورت مسروپ یکی از جاذبه های گردشگری اهواز است که در محله های مرکزی اهواز قرار دارد. این کلیسا در سال 1347 توسط ترداد داویدیان ساخته شد که از کارمندان شرکت نفت بود.

 

همه چیز درباره اهواز
از جاذبه های گردشگری اهواز، کلیسای سورت مسروپ می باشد


حرم علی ابن مهزیار: مقبره ی آرامگاه علی ابن مهزیار یکی از قدیمی ترین و مهم ترین بناهای شهر اهواز است. علی ابن مهزیار یکی از دانشمندان و فقهای شیعه و از یاران امام رضا (ع) بود. در سال 201 هجری قمری در محل اقامت امام رضا در اهواز، مسجدی را بنا کرده و بعد از مرگ علی ابن مهزیار او را در این مسجد دفن کردند. امروزه این آرامگاه مکانی است که مردم برای زیارت و دعا سری به آن می زنند.

آبشار مصنوعی اهواز: اهواز میزبان طولانی ترین آبشار مصنوعی خاورمیانه است که روی هفتمین پل اهواز احداث شده است. این آبشار با نورپردازی بی نظیر بسیار تماشایی است. فواره های آب از اطراف پل به داخل رودخانه پرتاب می شود. اگر به اهواز رفتید، اینجا را از دست ندهید.

همه چیز درباره اهواز
آبشار مصنوعی اهواز طولانی ترین آبشار مصنوعی خاورمیانه می باشد

پل طبیعت کیانپارس: پل طبیعت کیانپارس اهواز دو پارک مهم این شهر را به هم وصل کرده است و نمای بسیار زیبایی دارد.

 

همه چیز درباره اهواز
پل طبیعت کیانپارس از جاذبه های گردشگری اهواز می باشد

بازار لشکرآباد اهواز: بازار فلافل اهواز در خیابان انوشه، محله ی عرب نشین لشکرآباد قرار دارد. این بازار مرکز فروش فلافل در شهر است؛ اگر به اهواز رفتید و جزو آن دسته افرادی بودید که مثل من عاشق فلافل و ترشی جاتی هستید که کنار این ساندویچ خوشمزه سرو می شود، حتما و حتما بخشی از سفر خود را به بازدید از این بازار و تست کردن فلافل های آن اختصاص دهید.


مناطق تاریخی اهواز:

- سرای عجم. شماره ثبت ملی 10875 سال 1382 هجری خورشیدی، این بنا در گذشته به عنوان یک کاروانسرا و بازار شیخ خزعل استفاده می شده است. ویرا

یش

- خانه دادرس، خیابان عبدالحمید. شماره ثبت ملی 9764 سال 1382 شمسی - بنایی بازمانده از دوره قاجار ویرایش

- ساباط جنب خانه معین التجار، بازارقدیمی. شماره ثبت ملی 2548 - مربوط به اوایل دوره قاجار ویرایش

- معین التجار، خیابان 24 متری، خیابان کاوه غربی، نبش اول. شمارهٔ ثبت ملی 2158 - مربوط به دوره قاجار ویرایش

- منزل نفیسی، خیابان سلمان فارسی (نادری) روبه روی پارکینگ کارون. شماره ثبت ملی 3494 بیست و پنجم اسفند ماه 1379 شمسی ویرایش

- میدان شهید بندر (چهارشیر). سال احداث 1338 شمسی - شماره ثبت آثار ملی7040 دهم دی ماه 1381 شمسی ویرایش

- سد قدیمی (شادروان). ویرایش

- سد شوشتر. ویرایش

- سد اهواز. متعلق به دورهٔ ساسانیان ویرایش

- دبیرستان شاپور (مصطفی خمینی)، خیابان شریعتی، جنب کلوپ ورزشی. شماره ثبت آثار ملی 3610 بیست و پنجم 1379 شمسی ویرایش

- بیمارستان امام خمینی (جندی شاپور)، شرق رودخانه کارون، بین بلوار ساحلی و خیابان 24 متری ضلع شمالی باغ معین. شماره ثبت آثار ملی 7041 دهم دی ماه سال 1381 شمسی ویرایش

- منازل سازمانی راه آهن (هشت بنگله)، خیابان فلسطین روبروی فرمانداری. شماره ثبت آثار ملی 2575 در بیست وهفتم بهمن ماه سال 1378 شمسی - دورهٔ پهلوی ویرایش

- منازل مسکونی راه آهن، غرب رودخانه کارون کنار پل نادری. شماره ثبت آثار ملی 2587 در بیست وهفتم ماه سال 1387 شمسی - دورهٔ پهلوی ویرایش

- دانشکده ادبیات، ساحل غربی رود کارون کنار پل نادری ابتدای خیابان امام موسی صدر. سال احداث 1313 شمسی ویرایش

- دانش سرای مقدماتی، ضلع جنوبی باغ معین در انتهای خیابان شهید آهنگری (بختیاری قبلی). شماره ثبت آثار ملی 2605 در بیست و پنج اسفند ماه سال 1378 شمسی ویرایش

- سیلوی اهواز. ویرایش

- منزل ماپار، خیابان فردوسی بین شهید جهانیان وکافی. شماره ثبت آثار ملی 4226 در بیستم شهریور ماه سال 1380 ویرایش

 

همه چیز درباره اهواز
منزل ماپار یکی از مکان های تاریخی اهواز می باشد
غذاهای سنتی اهواز:

- کباب بختیاری
- اِمگِشِت (پلو ماهی، که از یک نوع ماهی خشک شده و شور می باشد)
- غذاهای دریایی که با استفاده از ماهی طبخ می شوند مانند قلیه ماهی، ماهی صبور و حشو
- مُفَطَّح که از برنج همراه با گوشت گاو یا گوسفند و همراه با مخلفات درست می شود و در هنگام صرف در ظرف بزرگی (سینی) جلوی مهمانان گذاشته می شود.

جاذبه های گردشگری و جالب اهواز + تصاویر

4.111
این مطلب مفید بود ؟92
وبگردی