عوارض داروهای ضد ریفلاکس در بارداری

داروهای ضد ریفلاکس با اسامی آلومینیوم هیدروکسید، منیزیم هیدروکسید، آلومینیوم ام-ج و آلومینیوم ام-ج-اس به صورت قرص و محلول سوسپانسیون در دسترس قرار دارند.املاح منیزیم با اثر ملینی، اثر یبوست زایی املاح آلومینیوم را تعدیل می کند. در ضمن اثر منیزیم فوری و اثر آلومینیوم طولانی تر است.وجود ماده سایمتیکون در ترکیب داروی ضد اسید آلومینیوم ام-ج-اس، ضمن کاهش نفخ،احتمال بروز رفلاکس مری را نیز کاهش می دهد اما مصرف این داروهای ضد ریفلاکس در بارداری باید با احتیاط بیشتری مصرف شود چراکه خطرات جبران ناپذیری برای جنین دارد.

 مصرف داروهای ریفلاکس معده در بارداری ممنوع

مطالعات جدید نشان می دهد استفاده از داروهای ضد ریفلاکس و سوزش سر معده در دوران بارداری، احتمال ابتلای کودک به آسم را افزایش می دهد.

محققان دانشگاه ادینبورگ در اسکاتلند و دانشگاه تمپر در فنلاند با بررسی اطلاعات پزشکی بیش از 1.3 میلیون کودک دریافتند احتمال ابتلا به آسم در کودکانی که مادرشان در دوران بارداری داروهای ضد ریفلاکس و سوزش معده استفاده کرده اند، 30 درصد بیشتر است.
ریفلاکس معده در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی بسیار شایع است. معمولا برای درمان ریفلاکس از داروهایی استفاده می شود که اصطلاحا مهارکننده های پمپ پروتون و آنتاگونیستهای گیرنده H2 هستند و مانع از برگشت اسید معده به مری می شوند.

داروهای ضد ریفلاکس معده در دوران بارداری خطرناک است

مطالعات جدید نشان می دهد استفاده مداوم از این داروها با افزایش احتمال ابتلا به آسم در کودک مرتبط است. استفاده از داروهای ضد ریفلاکس در دوران بارداری باید با احتیاط بیشتری باشد و کنترل رژیم غذایی برای درمان ریفلاکس گزینه بهتری است.
ریفلاکس معده به مری یا ریفلاکس اسیدی یک اختلال گوارشی است و به بازگشت محتویات و اسید معده به مری گفته می شود. دلیل اصلی بروز این بیماری، اختلال در عملکرد اسفنکتر تحتانی مری است. این حلقه ماهیچه ای مانع از برگشت محتویات معده به مری می شود. معمولا عوامل موثر در بروز این اختلال رژیم غذایی، سن و سبک زندگی هستند.
بسیاری از افرادی که به GERD مبتلا هستند، از بیماری خود بی اطلاعند. این افراد از سوزش مداوم معده و گلودرد رنج می برند. این بیماران اغلب تصور می کنند که این گلودرد مزمن ناشی از عفونت ویروسی است؛ در حالی که هیچ ربطی به عفونت ندارد.

بازگشت اسید به گلو سبب می شود که این ناحیه مدام بوسیله اسید تحریک شود و گلودرد مزمن ایجاد کند.
برخی از افراد به ریفلاکس خاموش دچار هستند؛ به این معنی که بیماری با هیچ علامتی اعم از سوزش گلو و سردل همراه نیست. این حالت بسیار خطرناک تر است. 10 درصد از بیماران مبتلا به ریفلاکس گلودرد مزمن دارند. برخی از پوسیدگی مداوم دندان رنج می برند؛ اسید معده باعث بروز پوسیدگی می شود. طیف وسیعی از افرد مبتلا به GERD آسم دارند چراکه مقداری اسید به درون مجاری تنفسی راه می یابد.
برخی دیگر از رایج ترین علایم ریفلاکس، بادگلو، ترش کردن معده و تلخی طعم دهان است.
ریفلاکس مزمن زمانی خطرناک می شود که پوشش مری از بین برود. در این حالت احتمال بروز سرطان افزایش می یابد.
راهکار های متفاوتی برای درمان این بیماری وجود دارد و در برخی موارد جراحی توصیه می شود. تغییر شیوه زندگی و کاهش وزن می تواند در رفع این مشکل موثر باشد.

برخی از دلایل تشدید ریفلاکس عبارتند از :
• سیگار کشیدن
• با عجله غذا خوردن
• مصرف کردن غذاهای چرب و پرادویه
• پوشیدن لباس های تنگ
• مصرف غذاهای تحریک کننده اسید معده مانند :گوجه فرنگی، آب مرکبات، چای و قهوه، پیاز، سیر، نوشابه های گازدار
• درازکشیدن بعد از غذا
• نوشیدن مایعات
• عدم تحرک
برخی از تحقیقات نشان می دهد جویدن آدامس پس از غذا باعث تحریک بزاق و کاهش ریفلاکس می شود.
نتایج این تحقیقات در نشریه Allergy and Clinical Immunology منتشر شده است.