دیگوکسین | “دیگوکسین” در چه مواردی کاربرد دارد ؟

رده درمانی:گلیکوزید قلبی.

اشکال دارویی:قرص، الگزیر، قطره، آمپول

 

دیگوکسین در درمان بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و برخی انواع آریتمی (نامنظمی ضربان قلب) استفاده می شود. اصولا دیگوکسین از طرفی باعث افزایش قدرت ضربان قلب و از سویی دیگر سبب کاهش هدایت الکتریکی قلب می شود. دیگوکسین در قالب قرص، تزریق، الگزیر و قطره خوراکی در دسترس است.

 

 

داروی دیگوکسین یا digoxin جزو قدیمیترین داروهای ضدآریتمی است که به درمان نارسایی قلبی و آریتمی فوق بطنی (به ویژه فیبریلاسیون دهلیزی) کمک میکند. این دارو به طور کلی قدرت عضلانی افراد مبتلا به نارسایی قلبی را افزایش خواهد داد.

 

 

نارسایی احتقانی قلب (CHF)، فیبریلاسیون و فــلوتر دهلیـزی، تاکیکاردی دهلیزی ناگهانی.

بزرگسالان:برای دیژیتالیزاسیون سریع ابتدا، مقدار mg/day 1- 0.5 در مقادیر منقسم 2 الی 4 دوز از راه خوراکی یا تزریق وریدی مصرف می شود. مقدار نگهدارنده mg/day 0.125-0.5 (به طور متوسط 0.25 میلی گرم) از راه خوراکی یا تزریق وریدی است. برای درمان آریتمی، بر اساس پاسخ بیمار، مقادیر زیادتری تجویز می شود. برای دیژیتالیزاسیون آهسته 0.125 الی 0.5 میلی گرم در روز برای 5 الی 7 روز، دوز نگهدارنده 0.125 الی 0.5 میلی گرم در روز است.

 

کودکان بزرگتر از 10 سال:mcg/kg 15-10 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

کودکان بین 5 الی 10 سال:mcg/kg 35-20 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

کودکان بین 2 الی 5 سال:mcg/kg 40-30 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

کودکان بین 1 ماه تا 2 سال :mcg/kg 60-35 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

نوزادان کوچکتر از 1 ماه:mcg/kg 35-25 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

نوزادان نارس:mcg/kg 30-20 خوراکی در عرض 24 ساعت در دوزهای منقسم بیش از 2 بار و ترجیحاً هر 6 الی 8 ساعت. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی ذکر شده است.

 

 

 

بزرگسالان:برای دیژیتالیزاسیون سریع 0.4 الی 0.6 میلی گرم ابتدا به صورت وریدی و سپس 0.1 الی 0.3 میلی گرم وریدی هر 8 ساعت تا یک روز. برای دیژیتالیزاسیون آهسته دوز نگهدارنده را به مدت 7 الی 22 روز تجویز نمایید تا سطح سرمی مورد نظر بدست آید. دوز نگهدارنده 0.1250 الی 0.5 میلی گرم وریدی در روز در یک یا دو دوز منقسم است.

کودکان:برای دیژیتالیزه کردن برحسب سن دوز متفاوت است و می بایست دوز را در 3 یا تعداد بیشتر در عرض 24 ساعت اول منقسم نمود دوز اولیه می بایست 50 درصد دوز کلی باشد و دوزهای بعدی بایست هر 4 الی 8 ساعت در حد تحمل بیمار تجویز شود.

 

کودکان بزرگتر از 10 سال:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 12-8 وریدی در عرض 24 ساعت، که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که یک بار در روز تجویز می شود.

 

 

کودکان بین 5 الی 10 سال:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 30-15 وریدی در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که یک بار در روز تجویز می شود.

کودکان بین 2 الی 5 سال:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 35-25 وریدی در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که 2 الی 3 بار در روز تجویز می شود.

کودکان بین 1 ماه تا 2 سال:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 50-30 وریدی در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که یک بار در روز تجویز می شود

نوزادان کوچکتر از 1 ماه:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 30-20 وریدی در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که 2 الی 3 بار در روز تجویز می شود.

نوزادان نارس:برای دیژیتالیزاسیون سریع mcg/kg 25-15 وریدی در عرض 24 ساعت که به صورت دستور ذکر شده منقسم شده باشد. دوز نگهدارنده بین 25 الی 35 درصد دوز کلی است که 2 الی 3 بار در روز تجویز می شود.

نکته:به طور کلی زمانی که دوز خوراکی یا عضلانی به شکل وریدی تبدیل میشود، می بایست 20 الی 25 درصد از دوز دارو کاسته شود.

 

 

 

در ml/min 50-0 Clcr، 25 الی 75 درصد دوز را بسته به نیاز هر 36 ساعت تجویز کنید.

در ml/min 10> Clcr، ده الی 25 درصد دوز را هر 48 ساعت تجویز کنید.

دوز ابتدایی در بیماران مبتلا به نارسایی انتهایی کلیه 50 درصد کاهش یابد.

دارو توسط دیالیز برداشته نمی شود.

 

بیماران هایپوتیروئیدی نسبت به گلیکوزیدهای قلبی بسیار حساسند، در صورتی که بیماران هایپرتیروئیدی نیاز به دوز بیشتری دارند.

 

 

 

تزریق عضلانی:در هر تزریق و در هر محل بیش از 2 سی سی تزریق نکنید ممکن است باعث درد شدید شود.

تزریق وریدی:تزریق وریدی می تواند بدون رقیق سازی و یا با رقیق کردن با محلول دکستروز 5% یا نرمالسالین صورت گیرد. اگر رقیق سازی با کمتر از 4 برابر محلول صورت گیرد ممکن است رسوب به وجود آید. آرام و در عرض بیش از 5 دقیقه تزریق کنید.

 

دیگوکسین معمولاً روزی یک بار تجویز می شود. مهم است که دارو هر روز در ساعت یکسانی مصرف شود. معمولاً بهتر است که صبح ها ناشتا خورده شود تا کمتر فراموش شود. البته اگر عادت دارید برای صبحانه غلات برشته بخورید، مراقب باشید دیگوکسین را حداقل یک ساعت قبل یا 2 ساعت بعد از صبحانه مصرف کنید. (سبوس موجود در این غلات به دیگوکسین متصل شده از جذب آن جلوگیری می کند). هر روز پیش از مصرف دیگوکسین ، نبضتان را به یک دقیقه بشمارید. اگر این کار را بلد نیستید از یک پزشک یا پرستار بخواهید آن را برای شما بیاموزد. اگر نبضتان 60 دقیقه یا کمتر بود، پیش از مصرف داروی آن روز، با پزشکتان مشورت کنید، اگر دیگوکسین مایع مصرف می کنید فقط از قطره چکان مخصوصی که در جعبه دارو موجود است برای اندازه گیری مقدار موردنظر استفاده کنید. از دستورات پزشکتان به دقت پیروی کنید. اگر یک نوبت را فراموش کردید، اگر ظرف 4 ساعت به یاد آورید مصرفش کنید. در غیراینصورت نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی معمولتان باز گردید. مقدار دارو را دو برابر نکنید. اگر به هر دلیل دارو را برای دو یا چند نوبت متوالی مصرف نکرده اید پیش از آغاز مجدد دارو با پزشکان مشورت کنید.

 

دیگوکسین نیروی انقباضی قلب را افزایش داده و هدایت الکتریکی آن را کاهش می دهد. تصور می شود افزایش سرعت و نیروی انقباضی عضله قلب ناشی از مهارت حرکت یون های سدیم و پتاسیم از غشاء سلولی عضله قلب باشد. درنتیجه جریان وروردی کلسیم و آزاد شدن یون های کلسیم آزاد در سلول های میوکارد افزایش یافته که به نوبه خود بر فعالیت انقباضی فیبرهای میوکارد افزوده می شود. این دارو سرعت هدایت قلبی را کاهش داده و دوره تحریک ناپذیری گره دهلیزی-بطنی را افزایش می دهد.

 

فراهمی زیستی قرص دیگوکسین 80-60 درصد، الگزیر و محلول تزریقی آن 85-70 درصد است. پیوند دیگوکسین به پوتئین کم می باشد(25-20 درصد). متابولیسم این دارو به میزان کم در کبد صورت می گیرد. نیمه عمر دارو 48-36 ساعت است که در صورت ابتلا به بی اداراری، 6-4 روز خواهد بود. اثر دارو از راه خوراکی پس از 2-5/0 ساعت و از راه تزریقی پس از 30-5 دقیقه شروع می شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر از راه تزریقی 4-1ساعت و از راه خوراکی 6-2 ساعت است. طول اثر دارو از راه تزریقی و خوراکی 6 روز است. دفع دیگوکسین کلیوی است.

 

دقت فراوان داشته باشید که هیچ دوزی از دارو فراموش نشود. در صورت فراموش کردن یک دوز دیگوکسین، اگر تا 12 ساعت پس از موعد مصرف، آن را به خاطر آوردید، دوز فراموش شده را میل کنید. در غیر این صورت، نوبت فراموش شده را رها کرده، طبق برنامه منظم خود عمل کنید. هرگز مقدار دارو را دو برابر نکنید. در صورت فراموش کردن دو دوز یا بیشتر از دارو، بلافاصله با پزشک خود مشورت نمایید.

 

 

این دارو در این موارد اصلا مصرف نشود :

بلوک کامل و متناوب قلب

بلوک درجه دوم دهلیزی بطنی

آریتمی فوق بطنی ناشی از سندرم w-p-w

کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک (مگر در موارد فیبریلاسیون دهلیزی همراه با نارسایی قلب که باید بااحتیاط مصرف شود)

 

این دارو در این موارد باید با احتیاط فراوان مصرف شود:

سکته اخیر، سندرم سینوسی بیمار، کم کاری تیروئید ، عیب کار کلیه ، کمی کلسیم و پتاسیم و منیزیم خون ، زیادی کلسیم و پتاسیم خون ، گلومرولونفریت ، حساسیت مفرط سینوس کاروتید ، بیماری شدید ریه یا میکزدم ، تنگی زیرآئورتی هیپرتروفیک با علت نامشخص .

 

در بیماران سالخورده و بیمارانی که ازدستگاه ضربان ساز مصنوعی استفاده می کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو واجب است. چون ممکن است بیمار مسموم هم شود. پس این موارد را حتما دقت کنید.

 

 

در صورت وجود هریک از موارد زیر پیش از مصرف دیگوکسین ، پزشکتان را مطلع سازید:

حساسیت به دیگوکسین

 

مصرف داروهای دیگر؛ به ویژه دیگر داروهای دیجیتالیس یا داروهای قلبی دیگر. (آمیودارون ، مسدودکننده های کانال کلسیمی ، پروپافنون ، کینیدین )؛ داروهای پرفشاری خون (مسدودکننده های کانال کلسیمی )؛ مهارکننده های اشتها (قرص های کاهش وزن ، آمفتامین ها)؛ داروهای آسم ، سرفه ، سرماخوردگی ، و سینوزیت ؛ داروهای کاهش کلسترول خون (کلستیرامین ، کلستیپول )؛ داروهای مدر و داروهایی که موجب دفع پتاسیم از بدن می شوند؛ و داروهای حاوی پتاسیم

 

مصرف (دیگوکسین)(Digoxin) در بارداری

FDA طبقه بندی:C. امنیت دارو اثبات شده نیست. تنها در شرایطی استفاده می شود که اندیکاسیون بسیار روشنی وجود داشته باشد.

 

غلظت خونی و غلظت در شیر با هم برابر است. با این وجود غلظتی که در بدن این شیرخواران به وجود می آید، بسیار پایین تر از مقادیر درمانی است.

 

اعصاب مرکزی:خستگی، ضعف عمومی، آشفتگی، توهمات، سردرد، کسالت، سرگیجه، سرگیجه حقیقی، استوپور، پارستزی.

قلبی ـ عروقی:شایع ترین آریتمی ها اختلالات هدایتی قلب با یا بدون بلاک قلبی، PVC و آریتمی های فوق بطنی هستند که ممکن است باعث تشدید نارسایی قلبی و افت فشار خون شوند.

چشم:دیدن هاله هایی به رنگ زرد تا سبز در اطراف اجسام، تاری دید، مشاهده جرقههای نورانی (light Flashes) ترس از نور، دو بینی.

دستگاه گوارش:بی اشتهایی، استفراغ، اسهال، درد شکم .

توجه :در صورت بروز علائم مسمومیت با دیژیتال (تهوع، استفراغ، آریتمی)، باید مصرف دارو قطع شود.

 

 

تظاهرات بالینی:عمدتاً به صورت واکنشهای قلبی، CNS و دستگاه گوارش می باشد.

مسمومیت شدید ممکن است موجب زیادی پتاسیم خون شود که می تواند به سرعت ایجاد شده و به تظاهرات مخاطره آمیز قلبی منجر شود. علائم قلبی مسمومیت با دیگوگسین ممکن است با یا بدون سایر علائم مسمومیت و معمولاً پیش از آنها بروز کند. از آنجایی که اثرات سمی قلبی دارو می تواند به صورت تظاهرات بیماری قلبی نیز بروز کند، تعیین آنکه این اثرات ناشی از بیماری قلبی یا مسمومیت با دیگوگسین است، ممکن است مشکل باشد.

دیگوگسین تقریباً موجب بروز انواع آریتمی ها شده است، انواع مختلف آریتمی ها ممکن است در یک بیمار بروز کنند. بیمارانی که به مسمومیت مزمن با دیگوگسین دچار هستند، معمولاً آریتمی بطنی و یا اختلال در انتقال الکتریکی گره AV دارند. میزان مرگ و میر در اثر تاکیکاردی بطنی ناشی از دیگوکسین زیاد است، زیرا ممکن است فیبریلاسیون بطنی یا آسیستول بروز کنند.

 

درمان:در صورت شک به مسمومیت با دیگوگسین، مصرف دارو باید قطع و غلظت سرمی دارو اندازه گیری شود. معمولاً شش ساعت لازم است تا غلظت دارو در بافت و پلاسما برابر شود، در صورتی که غلظت پلاسمایی دارو زودتر اندازه گیری شود، ممکن است غلظت بالاتری را نشان دهد، زیرا دارو هنوز در بافتها انتشار نیافته است.

 

اقدامات درمانی دیگر عبارتند از واداشتن فوری بیمار به استفراغ، شستشوی معده و تجویز ذغال فعال برای کاهش جذب داروی باقیمانده در روده، مصرف مقادیر مکرر ذغال فعال (مثلاً، 50 گرم هر شش ساعت) ممکن است به کاهش بیشتر جذب دارو، بخصوص آن مقدار از دارو که وارد چرخه کبدی ـ رودهای شده است، کمک کند. بعضی از پزشکان، در صورتی که دیگوگسین به تازگی مصرف شده باشد، کلستیرامین تجویز می کنند. با این وجود، در صورت مخاطره آمیز بودن مسمومیت دارویی، مصرف آن مفید نخواهد بود.

 

در صورت هرگونه تداخل دارویی احتمالی، مصرف داروهای دیگر باید قطع شود. آریتمی بطنی را می توان با تزریق وریدی پتاسیم (مقادیر مصرف جانشین شونده در بیمارانی که دچار بلوک قابل توجه گره AV هستند، توصیه نمی شود)، تزریق وریدی فنی توئین، تزریق وریدی لیدوکائین یا تزریق وریدی پروپرانولول درمان کرد. تاکی آریتمی بطنی مقاوم ممکن است با overdrive pacing کنترل گردد. پروکائین آمید ممکن است برای درمان آریتمیهای بطنی که به درمانهای بالا پاسخ نمی دهند، به کار رود. در بلوک شدید گره AV، آسیستولی و برادیکاردی قابل توجه سینوسی با منشأ همودینامیک، مصرف آتروپین ضربان طبیعی را بر می گرداند.

تجویز آنتیبادی اختصاصی دیگوگسین درمان تازه و نویدبخشی برای مسمومیت مخاطره آمیز با دیگوگسین است. هر 40 میلی گرم از دیگوگسین ایمون Fab (آنتی بادی اختصاصی دیگوگسین) با تقریباً 0.6 میلی گرم دیگوگسین موجود در جریان خون پیوند می یابد. این کمپلکس، پس از تشکیل، از طریق ادرار دفع می شود و غلظت سرمی دیگوگسین را سریعاً کاهش داده و بنابراین، غلظت قلبی دارو را کم می کند.

برخی از داروها با دیگوکسین اثر تداخلی دارند به شرح زیر

آنتی اسیدهای حاوی آلومینیوم یا منیزیم:داروهای ضد اسید آلومنیوم دار باعث کاهش فراهم زیستی دیگوکسین می شوند. بنابراین از مصرف این داروها مخصوصا تا 2 ساعت پس از مصرف دیگوکسین خودداری شود .

 

اپی نفرین

ایندومتاسین

داروهای ضد سرطان

داروها و مکمل هایی که حاوی کلسیم می باشند

دیورتیک هایی مثل اسپرنولاکتون وآمیدارون

معمولا در اثر برخی دیورتیکها میزان پتاسیم کاهش می یابد و کمبود پتاسیم فرد را مستعد مسمومیت با دیگوکسین می نماید

حمایت تغذایه ای :برای افرادی که دیگوکسین مصرف می نمایند افزایش دریافت پتاسیم توصیه می شود .

مصرف منابع غذایی غنی از پتاسیم مفید می باشد برای مثال یک موز حاوی 500 میلی گرم پتاسیم می باشد .

بعضی داروهای کاهنده کلسترول مانند کلستیرامین و کلستیپول

متوکلوپرامید

آنتی بیوتیکهایی مانند نئومایسین – ریفامپین– ارتیرومایسین- تتراساکینین

سولفاسالازین

بعضی داروهای ضد اسهال حاوی کاتولین و پکتین

ملین هایی مثل پسیلیوم

داروهای ضد فشار خون مانند آمیلودیپین – دیلتازم – وراپامیل – نفردسین

داروهای استروئیدی مانند پردنیزول ، دگزامتازون

فیبرهای رژیمی نامحصول باعث کم شدن جذب دیگوکسین در نتیجه کاهش تاثیر آن می شوند به همین دلیل توصیه می شود در این دارو حداقل یک ساعت قبل و یا 2 ساعت بعد از غذا مصرف شود . غذاهای پر فیبر مثل سبو س، غلات و مکمل های غذای پر فیبر

 

اگر این داروها و یا غذاهای پر فیبر در زمان نزدیک به مصرف دیگوکسین مصرف شوند . باعث کم شدن مقدار این دارو در خون می شوند . به همین دلیل توصیه می شود که این دارو با معده خالی مصرف شود .

بنابراین توصیه می شود قبل از مصرف هر گونه دارویی حتماً با پزشک خود مشورت نمایید .

 

 

برخی از بیماران در اثر مصرف دیگوکسین دچار برخی عوارض جانبی می شوند مانند تهوع ، استفراغ ، اسهال ، درد معده ، کاهش اشتها به غذا ، خستگی غیر معمول ، کاهش ضربان قلب ، نامنظمی ضربان قلب ، گیجی غش ، تغییر در بینایی ، دیدن هاله نورانی اطراف اجسام ،عصبانیت و افسردگی

توجه داشته باشید برخی از این عوارض جانبی می توانند به صورت هشدار باشند و درصورت مصرف تصادفی بیش از حد این دارو حتما به آنها توجه داشته ودر صورت بروز سریعا با پزشک تماس بگیرید مانند :

 

 

- مدفوع خونی یا سیاه

- تاری دید

– گیجی و حالت توهم

 

برخی از داروهای گیاهی باعث تغییر اثر دیگوکسین می شوند . برای مثال جنسینگ باعث افزایش سطح دیگوکسین در خون وگیاه علف چای باعث کاهش 25 این دارو در خون می شود .

برخی از گیاهان حاوی گلیکوزیدهای قلبی استروئیدی مشابه ترکیبات دیژیتال ومشتقات آنها می باشند چنین گلیکوزیدهایی در صورت مصرف همزمان با داروهایی مانند دیگوکسین به دلیل اثرات افزایشی می توانند منجر به سمیت قلبی شوند.

گیاهانی که حاوی ترکیبات دیجیتال می باشند به شرح زیر هستند شیرین بیان ، گل انگشتدانه ،برگهای خرزهره ،هوفاریقون (علف چای )

سایر گیاهان دارویی که میتوانند منجر به القای اثرات سمی گلیکوزیدهای دیژیتالی شوند شامل آنهایی است که سبب کاهش سطح سرمی پتاسیم می شوند .این نوع از گیاهان چنانچه به عنوان مسهل به طور مزمن مصرف شوند یادر مقادیر زیاد به کارروند به طور معمول موجب دفع شدید پتاسیم از مدفوع می شوند ازجمله گیاه سنا ،ریشه ریواس وریشه ترشک

گیاهان حاوی کافئین نه تنها کاهش پتاسیم را تشدید می کنند بلکه ضربان قلب وفشار خون را نیز افزایش می دهند .

زالزالک :مصرف گیاه و یا میوه زالزالک باعث تقویت و عملکرد دیگوکسین می شود . بنابراین از مصرف آن همراه با دیگوکسین خودداری نمود .

 

دیگوکسین معمولا عوارض زیادی ایجاد نمی کند. با این حال ممکن است برخی عوارض ناخواسته بروز کنند. در صورت شدت یا ازمان علایم یا نشانه های زیر با پزشک خود مشورت کنید:سردرد، سرگیجه، خواب آلودگی، احساس سبکی سر، خستگی، دیدن یا شنیدن چیزهایی که وجود خارجی ندارند و تاری دید یا زردی در میدان بینایی. اما اگر دچار هر یک از علایم یا نشانه های زیر شدید، بلافاصله به پزشک خود مراجعه کنید:تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، اسهال، ناراحتی معده، طپش قلب یا ضربان قلب نامنظم، بثورات جلدی، زردی چشم ها یا پوست و تنفس مشکل.

 

1- این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک همراه با انسداد جریان خروجی از بطن چپ، قلب ریوی، نارسایی قلبی با اختلال عملکرد دیاستولی، سندرم W-W-P ، انسداد گره دهلیزی بطنی، اختلال عملکرد گره سینوسی-دهلیزی، اختلالات الکترولیت ها (کاهش کلسیم، پتاسیم و منیزیم، افزایش کلسیم خون) عیب کار کلیه.

2- در بیماران سالخورده و بیمارانی که از دستگاه ضربان ساز مصنوعی استفاده می کنند، تنظیم دقیق مقدارمصنوعی استفاده می کنند، تنظیم دقیق مقدار مصرف دارو ضروری است، زیرا ممکن است دچار مسمومیت شوند.

3- اندازه گیری مقدار ثابت و حداقل غلظت دارو در سرم در طول درمان بااین دارو ضروری است. پی گیری وضعیت ECG و تعیین غلظت الکترولیت ها در سرم نیز ضروری می باشد.

4- قرص های دیگوکسین، دارای فراهمی زیستی متفاوتی هستند. این مسأله باید در دیژیتالیزه کردن بیمار، یا در درمان نگهدارنده با قرص های دیگوکسین مد نظر قرار گیرند.

5- هر 50 میکروگرم از دیگوکسین تزریقی، از نظر مقدار مصرف معادل با 5/62 میکروگرم قرص یا الگزیر می باشد.

 

1- دوره درمان باید کامل شود و دارو هر روز در وقت معین مصرف شود.

2- اگر یک نوبت مصرف دارو فراموش شود، چنانچه پس از 12 ساعت به یاد آورده شود، به هیچ وجه آن نوبت نباید مصرف شود و مقادیر مصرف بعدی نیز دو برابر نگردد، اگر به مدت دو روز یا بیشتر مصرف دارو فراموش شود، باید به پزشک مراجعه شود.

3- در صورت بروز هر گونه نشانه مسمومیت از جمله تهوع، استفراغ، اسهال، کاهش اشتها یا آهسته شدن شدید نبض، باید پزشک مراجعه شود.

4- از مصرف سایر داروهای بدون دستور پزشک باید خودداری شود.

5- مقدار مصرف دیگوکسین باید بر اساس نیاز هر بیمار تعیین گردد. این مقدار باید بر اساس وزن بدون چربی محاسبه شود، زیرا این دارو در بافت چربی وارد نمی شود.

6- تزریق وریدی دارو بر تزریق عضلانی آن ارجحیت دارد. تزریق وریدی باید طی حداقل 5 دقیقه صورت گیرد. تزریق عضلانی تنها در صورتی که امکان مصرف دارو از راه خوراکی یا وریدی وجود نداشته باشد، انجام می شود.

7- در صورت تغییر شکل تزریقی به شکل خوراکی دارو، تنظیم مقدار مصرف ممکن است ضروری باشد.

 

 

در مورد اثر دارو، برنامه درمانی آن، طریق گرفتن نبض، علائم قابل گزارش و چگونگی پیگیری برنامه درمانی از پزشک سوال کنید.

به بیمار آموزش دهید در صورت فراموشی دوز دوز مصرفی را دو برابر نکند.

به بیمار آموزش دهید در تا در صورت بروز تهوع شدید، استفراغ، اسهال به پزشک خود اطلاع دهد. زیرا این علائم می توانند بیمار را مستعد به مسمومیت نمایند.

به بیمار آموزش دهید تا قبل از مصرف هرگونه داروهای بدون نسخه و یا گیاهی به خصوص آن دسته که حاوی سدیم هستند با پزشک خود مشورت نماید.

مصرف در سالمندان:مصرف دیگوگسین در بیماران سالخورده باید با احتیاط همراه باشد. برای جلوگیری از تجمع سیستمیک دیگوگسین، مقدار مصرف این دارو در بیمار سالخورده باید تنظیم گردد.

مصرف در کودکان:محدوده غلظت سرمی این دارو در کودکان به میزان ناچیزی شناخته شده است. با این وجود، به نظر می رسد با غلظتهایی از دارو که برای بزرگسالان سمی است، کودکان دچار مسمومیت نمی شوند. برای شیرخواران و کودکان کوچکتر از 10 سال، توصیه می شود مقادیر مصرف طی روز تقسیم شود. کودکان بزرگتر بر حسب وزن بدن خود نیازمند دارو هستند.

 

دیگوکسین را در بسته مخصوص آن، کاملا پوشیده و دور از دسترس اطفال نگهدارید. دارو باید در دمای اتاق، دور از نور مستقیم، حرارت زیاد و رطوبت نگهداری شود. با گذشتن از تاریخ اعتبار یا نیاز به دارو، آن را دور بریزید.

Amrinone

Milrinone