امین حیایی | گفت و گوی امین حیایی و بهاره رهنما

«خوب،بد،زشت» عنوان سریال نوروزی تلویزیون بود که امین حیایی و بهاره رهنما نقش های اصلی آن را برعهده داشتند که در نهایت توانست با اقبال خوبی از سوی مخاطبان رو به رو شود. در ادامه گفتگویی با امین حیایی و بهاره رهنما را میخوانید که در آن امین حیایی به نکات جالبی اشاره کرد که چکیده ای از آن را با هم مرور می کنیم.
 

بهاره:ما تقریبا جزو بازیگران هم نسل به حساب می آییم، این طور نیست؟
امین:بله هم نسل هستیم اما شما از من جلوترید. شما سال 70 با فیلم «افعی» وارد سینما شدی و من هم همان سال با فیلم «دو همسفر» کارم را آغاز کردم.
 

بهاره:پس من جلوتر نیستم (خنده).
امین:اما من اول فیلم شما را در سینما تماشا کردم و بعد وارد سینما شدم (خنده).

بهاره:بگذریم، اصلا چی شد که وارد دنیای بازیگری شدی؟
امین:دوران سربازی را در نیروی هوایی گذراندم و همانجا بود که وارد گروه تئاتر شدم. نمایش «لانه» به کارگردانی آقای ناصر فروغ در تالار سنگلج اجرا شد و بعد از آن هم یک تئاتر کودک به کارگردانی خانم ثریا قاسمی در بولینگ عبدو اجرا رفتیم. خانم قاسمی وقتی کار من را دیدند، بنده را برای بازی در فیلم آقای اصغر هاشمی معرفی کردند و در نهایت با بازی در نقش پسر خانم هما روستا در فیلم «دو همسفر» وارد سینما شدم.

حضور در گروه تئاتر در دوران خدمت یک اتفاق بود؟
امین:قبل از سربازی به جز کارهایی که در مدرسه انجام می دادیم فعالیت حرفه ای در عرصه هنر نداشتم. در سربازی هم به صورت اتفاقی به سمت بازیگری کشیده شدم.

بهاره:جالبه، فکر می کنم خیلی ها نمی دانستند که امین حیایی کارش را با تئاتر آغاز کرده! در تمام این سال ها دلت برای تئاتر تنگ نشده بود؟
امین:من دو کار صحنه ای داشتم و بلافاصله بعد از آن وارد سینما شدم. کار تصویر آنقدر مرا درگیر کرد که بیش از 20 سال فقط در سینما و تلویزیون فعالیت داشتم اما فکر می کنم برای یک بازیگر حس و انرژی که اجرای روی
 

بهاره:من زمانی که 10 ساله بودم،بعد از تماشای فیلم «نازنین» با خودم گفتم می خواهم یک روز به شهرت برسم و وارد سینما شوم. این اتفاق برای تو در چه سنی افتاد؟
امین:راستش زمانی که کارم را در تئاتر آغاز کردم اصلا به این موضوع فکر نمی کردم که روزی وارد سینما خواهم شد. سعی می کردم از لحظاتی که در آن قرار داشتم لذت ببرم و به روزهای آینده فکر نکنم. کلا مدل زندگی ام در آن روزها به این صورت بود که زیاد اهل آینده نگری نبودم و از لحظاتی که زندگی برایم به وجود می آورد لذت می بردم و بیشتر مشغول آزمون و خطا بودم. خودم را رها کرده بودم و هر مسیری که پیش می آمد وارد آن می شدم. مثلا وقتی در کنکور قبول شدم، به دانشگاه رفتم و دو سال در رشته کامپیوتر (سخت افزار) دانشگاه آزاد (تهران- مرکز) ادامه تحصیل دادم اما وقتی دیدم چیزی که به آن علاقه دارم را در این رشته پیدا نمی کنم، انصراف دادم. در همان ایام بازیگری را هم پیگیری می کردم و وقتی حس کردم دنیای سینما برایم جذاب تر است، در سینما ماندگار شدم.

بهاره:همه ما در رویاهای کودکی خودمان یک شغل خاص را به عنوان حرفه اصلی مان انتخاب می کنیم. مثلا من وقتی سن و سال کمی داشتم می خواستم مهمان دار شوم، تو دوست داشتی چه کاره شوی؟
امین:من دوست داشتم خلبان شوم.
 

بهاره:پس باز با هم همکار می شدیم (خنده). حس می کنم نسبت به گذشته با برنامه ریزی بهتری کار می کنی، قبول داری؟
امین:وقتی از 40 سالگی عبور می کنید ناخودآگاه این اتفاقات می افتد و حس های مردانگی به سراغ انسان می آید و در برخورد با پیرامون خود با تواضع بیشتری رفتار می کنید...

بهاره:البته برای برخی از آقایان برعکس است (خنده).
امین:خدا را شکر من این طور نیستم (خنده).

بهاره:یعنی ما با یک امین حیایی بالغ تر در عرصه بازیگری مواجه هستیم؟
امین:خب سال ها بود که همه کارهایم را خودم انجام می دادم و کسی نبود در زمینه بستن قراردادها و... به من کمک کند.اما از زمانی که دوست عزیزم آقای روزبه معینی در کنارم قرار گرفت و به من کمک کرد، فرصت بیشتری دارم تا به کار اصلی خودم توجه کنم و تمرکز بیشتری روی حرفه اصلی ام یعنی بازیگری دارم.


بهاره:از حضور نیلوفر (خوش خلق) در این کار برای مان بگو.
امین:تقریبا به نیمه های کار رسیده بودیم اما هنوز بازیگر نقش «مرجان» انتخاب نشده بود. یک روز آقای هادی از من پرسید به نظرت نیلوفر این نقش را قبول می کند؟ من هم در پاسخ گفتم نمی دانم، فیلمنامه را بفرستید، اگر نقش را دوست داشته باشد می آید! در نهایت فیلمنامه برای نیلوفر فرستاده شد و او هم نقش را دوست داشت و قبول کرد که این نقش را بازی کند. فکر می کنم در نهایت هم در نقش جا افتاد.

 بهاره:فکر می کنم بعد از سال ها دوباره روبه روی هم قرار گرفتید.
امین:بله، آخرین پروژه ای که روبه روی هم بازی داشتیم فیلم «دایره زنگی» بود که نقش زن و شوهر را بازی می کردیم. اما در «خوب،بد،زشت» در موقعیتی عاشقانه قرار داشتیم.

آشنایی بهادر و مرجان ارتباطی به آشنایی خودتان با خانم خوش خلق دارد؟
امین:نه، مدل آشنایی ما به این صورت نبود و از طرف دیگر وقتی با نیلوفر آشنا شدم، شخصیتی شبیه به بهادر هم نداشتم و آزارم به مورچه هم نمی رسید (خنده).

 بهاره:اینقدر شخصیت امین از نقشی که در «خوب،بد،زشت» بازی کرده دور است که یک روز که دخترم پریا با من سر صحنه آمده بود، آقای حیایی را نشناخت. آن روز صحنه ای را ضبط می کردیم که امین با موهای فر و لباس هایی که در سریال دیدید، مشغول داد و فریاد بود. همان موقع پریا را صدا کردم و گفتم بیا آقای حیایی را ببین! وقتی پریا با گریم امین مواجه شد به من گفت واقعا بی ادبی! چرا این مرد را با این سر و شکل به جای آقای حیایی به من معرفی کردی؟! هرچقدر گفتم که او خود امین حیایی است باور نکرد. می گفت امکان ندارد چون این آقا همین الان در کوچه داشت دعوا می کرد (خنده).

امین:آره، واقعا ناراحت شده بود و می گفت این آقا کیست که به جای امین حیایی به من نشان می دهی! تو با این کارت داری امین حیایی را ضایع می کنی (خنده).


بهاره:می دانم که خواهرت از دنیا رفته، از اینکه در «خوب، بد، زشت» سه خواهر داشتی، چه حسی داشتی؟
امین:حس جالبی بود. واقعا حس می کردم در کنار خانواده خودم هستم. نسبت به آقای محب اهری عزیز واقعا حس پدر و فرزندی داشتم و ایشان را پدر خودم می دیدم. شما (بهنوش بختیاری، سوسن پرور و بهاره رهنما) هم واقعا جای خواهرم بودید و مثل خواهرم دوست تان داشتم. وقتی نقش بهادر را بازی می کردم حس می کردم شما خواهران واقعی ام هستید. رابطه دایی (محمد کاسبی) با بهادر دقیقا مانند رابطه استاد و شاگردی بود که این رابطه هم کاملا بین ما برقرار شد. فکر می کنم اتفاقات خوبی که برای سریال افتاد به دلیل روابط خوبی بود که بین بچه های گروه شکل گرفت. از همان روزهای اول همه یکدیگر را به خوبی پیدا کردیم و با هم هماهنگ شدیم که این موضوع روی خروجی کار تاثیر زیادی داشت.
 

شما بعد از مدت ها با یک کار طنز به تلویزیون بازگشتید. با توجه به پخش سریال پرمخاطبی مثل «پایتخت» نترسیدید که «خوب، بد، زشت» تحت تاثیر این سریال قرار بگیرد و کارتان آن طور که باید و شاید دیده نشود؟
امین:به قول بهادر، مرد که نباس بترسه (خنده). همه بچه ها زحمت می کشند و امیدوارم کار همه با نتیجه خوبی همراه باشد و همه ما بتوانیم جوابگوی مخاطبین خود باشیم. ما هم تلاش مان را کردیم که مخاطب خودمان را پیدا کنیم و مردم از خروجی کار راضی باشند. همه بچه های گروه با انرژی زیادی تلاش کردند که این کار به بهترین شکل به پایان برسد.

کارگردان و تهیه کننده ای که در این کار در کنار ما بودند هم در جهت بهتر شدن کار تلاش بسیار زیادی انجام دادند. خیلی ها فکر می کنند تهیه کننده خوب تهیه کننده ای است که خوش حساب باشد اما این تمام ماجرا نیست بلکه اگر گروه از طرف تهیه کننده احترام ببیند، با تمام وجود کار خواهد کرد تا از این طریق پاسخ احترام تهیه کننده را بدهد. شاید خوش حسابی هم بخشی از همان احترامی است که تهیه کننده برای گروه قائل می شود. زحماتی که آقای سبط احمدی (تهیه کننده) کشیدند واقعا قابل ستایش است. همه این عوامل دست به دست هم داد تا درنهایت «خوب، بد، زشت» مورد لطف مردم قرار گرفت.

بهاره:شب عید امسال تو را با یک پسر خوش تیپ در تلویزیون دیدیم، این درحالی بود که خیلی از مخاطبان نمی دانستند امین حیایی پدر است. از حس پدر بودن برای مان بگو.
امین:پدر بودن یعنی امید به زندگی و امیدواری به آینده! پدر بودن برای من حکم یک انرژی مجدد را دارد که باعث می شود برای ساختن آینده فرزندم بیشتر تلاش کنم.
 

بهاره:پسرت چقدر کارهایت را پیگیری می کند؟
امین:دارا خیلی کارهایم را دوست دارد و آنها را پیگیری می کند. سریال «خوب، بد، زشت» را هم همراه هم تماشا می کردیم. البته دارا زیاد به بازیگر شدن علاقه ای ندارد و بیشتر به کامپیوتر و ورزش می پردازد.