مادران مبتلا به هپاتیت می‎توانند به کودک شان شیر بدهند؟

هپاتیت در بارداری و دوران شیردهی

هپا تیت (Hepatitis) به معنی التهاب در پارانشیم کبد است و به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود که برخی از آنها قابل سرایت و برخی غیرمسری هستند. بیشتر مبتلایان به هپا تیت از نوع C و B علائمی ندارند؛ برخی از این بیماران علائم سرشتی عفونت ویروسی از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی را نشان می دهند. در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبد بروز می کند که شامل تورم شکم، اندام ها، یرقان و خونریزی های گوارشی است. از عوامل ایجاد کننده هپاتیت می توان به اثر برخی داروها، آلودگی به باکتری یا ویروس و مصرف الکل اشاره کرد.

تعداد کثیری از ناقلین هپاتیت را خانم ها تشکیل میدهند. وجود ویروس در بدن آنها قبل از ازدواج و بعد از ازداج و یا در دوران بارداری با انجام آزمایش HBs Ag مشخص میشود. سوالی که همیشه برای این افراد مطرح است این است که:آیا میتوانند باردار شوند؟ این ویروس چه خطری برای فرزندان آنان دارند؟ آیا میتوانند به فرزندان خود شیر بدهند؟

هپاتیت B در سه ماه آخر بارداری

آیا مادرانی که به عارضه هپاتیت ب دچار هستند می توانند به نوزادشان شیر بدهند و شیر مادر برای این خردسالان مضر نیست؟این افراد جهت مراقبت از سلامت شیرخوارشان چه نکاتی را باید در نظر بگیرند توصیه های مختلف پزشکی در این زمینه را در ادامه مطلب برایتان آورده ایم

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تاکید بر انتقال نیافتن بیماری هپاتیت B از طریق شیر مادر به نوزادان گفت:مادران مبتلا به این بیماری می توانند با رعایت برخی موارد به فرزند خود شیر دهند.

البته مادران مبتلا به هپاتیت B در هنگام شیر دادن به فرزند خود، باید دقت داشته باشند که در سینه آنها زخمی وجود نداشته باشد زیرا این موضوع می تواند سبب انتقال بیماری به نوزادان شود.

مادران مبتلا به هپاتیت B می توانند با رعایت برخی موارد به فرزند خود شیر دهند

فوق تخصص گوارش و کبد همچنین گفت:مادران مبتلا به هپاتیت B در سه ماه آخر بارداری باید از داروهای آنتی ویروس استفاده کنند و به نوزادان آنان نیز واکسن و سرم ضد بیماری (در ساعت اولیه تولد) تزریق شود؛ این اقدام سبب پیشگیری 95 درصدی از ابتلای نوزادان به این بیماری می شود.

وی به مادران مبتلا به هپاتیت توصیه کرد که موضوع ابتلای خود به این بیماری را به پزشک مربوطه اعلام کنند تا اقدامات لازم برای پیشگیری از انتقال بیماری به نوزادان انجام شود.

** سرنگ مشترک شایعترین راه انتقال هپاتیت C

شایعترین راه انتقال هپاتیت C در ایران را استفاده از سرنگ مشترک در بین معتادان اعلام و تاکید کرد که معتادان تزریقی به هیچ وجه نباید از سرنگ مشترک استفاده کنند.

فوق تخصص گوارش و کبد با تاکید بر لزوم آموزش به معتادان گفت:اگر این افراد آموزش نبینند یا سرنگ یک بار مصرف در اختیارشان قرار نگیرد، حتی اگر درمان هم شوند، امکان آلودگی دوباره آنها وجود دارد.

وی با اشاره به اینکه احتمال انتقال هپاتیت C از راه انتقال خون در ایران تقریبا به صفر رسیده است، افزود:در نتیجه دقت بالا در بررسی و پالایش خون، این ویروس کاملا از بین می رود و امکان انتقال آن به صفر می رسد.

هپاتیت C، یک بیماری کبدی است که توسط یک ویروس باعث التهاب کبد و توقف کار آن می شود.

** امکان برگشت هپاتیت B در اثر ضعف سیستم دفاعی بدن

فوق تخصص گوارش و کبد اظهار کرد:ویروس این بیماری را می توان در خون فرد مبتلا از بین برد اما از آنجایی که این ویروس به داخل هسته سلول های کبدی نفوذ می کند، زمانی که سیستم دفاعی بدن به هر دلیلی مانند ابتلا به بیماری سرطان ضعیف شود، می تواند دوباره فعال شود و بیماری عود کند.

ویروس هیاتیت B معمولا با هسته هپاتوسیت (Hepatocytes) یا انتگریت آمیخته می شود و به همین دلیل این ویروس تا آخر عمر با بیمار همراه است.

وی ادامه داد:در مورد هپاتیت C اینطور نیست و اگر ویروس از بین رفت ، معمولا برنمی گردد مگر اینکه فردی معتاد دوباره از سرنگ آلوده استفاده کند.

وی به کاهش شیوع هپاتیت B در کشور اشاره کرد و گفت:از زمان اجرای واکسیناسیون در ایران این بیماری کاهش یافته و در حال حاضر کمتر از 2 درصد جمعیت کشور آلوده به این بیماری هستند و امیدواریم با وجود داروهای جدید بتوانیم میزان ابتلا به این بیماری را کاهش بیشتری دهیم.

این متخصص با اشاره به اینکه شایعترین راه انتقال هپاتیت B در ایران تماس های جنسی است، اظهار کرد:خطر انتقال ویروس این بیماری از طریق تماس جنسی بسیار زیاد است.

هپاتیت (Hepatitis) به معنی التهاب در پارانشیم کبد است و به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود که برخی از آنها قابل سرایت و برخی غیرمسری هستند. از عوامل ایجادکننده هپاتیت می توان به اثر برخی داروها، آلودگی به باکتری یا ویروس و مصرف الکل اشاره کرد.

بیشتر مبتلایان به هپاتیت از نوع C و B علائمی ندارند؛ برخی از این بیماران علائم سرشتی عفونت ویروسی از قبیل خستگی، دل درد، درد عضلانی و تهوع و بی اشتهایی را نشان می دهند. در موارد پیشرفته علائم نارسایی کبد بروز می کند که شامل تورم شکم، اندام ها، یرقان و خونریزی های گوارشی است.