منظور ازچک روز چیست

چک در چه صورتی به روز تلقی می شود؟

چک در لغت نوشته ای است که شخص به وسیله آن از پولی که در بانک یا نزد صراف دارد، مبلغی بگیرد یا به کسی حواله دهد و در اصطلاح (مطابق ماده 310 قانون تجارت) به نوشته ای گفته می شود که به موجب آن، صادرکننده، وجوهی را که نزد محال الیه (بانک) دارد، به صورت کلی یا جزئی مسترد یا به دیگری واگذار کند.

در تعریفی دیگر گفته می شود چک ورقه ای است که به وسیله آن، صادرکننده مبالغی را که بانک در حساب او نگه داشته، خود برداشت می کند یا به بانک دستور می دهد آن را به شخص ثالث یا به حواله کرد شخص مزبور پرداخت کند.

پس چک، با توجه به نقش صادرکننده، دارنده و بانک، سند تجاری معمول و مرسوم و متداول بین مردم است که نظر به کثرت استفاده از آن و اهمیتش، از حیث مقررات قانونی، همواره دستخوش تغییراتی می شود که آخرین آنها، قانون اصلاح موادی از قانون صدور چک است.

از ماده 311 این قانون چنین برمی آید که چک باید به روز باشد و به عبارت دیگر، صدور چک وعده دار (مدت دار) ممنوع است. ضمانت اجرایی این ماده نیز ماده 13 قانون صدور چک، مصوب سال 72 بود که مقرر می کرد صدور چک به عنوان تضمین یا اعتبار یا مشروط، وعده دار، یا سفید امضا ممنوع است.

چک باید به روزباشد

چک در صورتی به روز تلقی می شود که در همان لحظه که چک را صادر می نمایید تاریخ همان روز را بر چک درج کنید.

در این صورت چک دریافت شده به روز است. حتی اگر آن روز تعطیل رسمی باشد ولی اگر تاریخ چک غیر از تاریخ دریافت باشد چک مهلت دار بوده و در صورت طرح شکایت آن چک کیفری نمی ‎باشد بلکه می تواند حقوقی قلمداد گردد.

البته باید توجه داشت در صورتی که چک بابت ضمانت خود یا دیگران باشد حقوقی بوده و فاقد ضمانت اجرای کیفری است و دارنده چک می تواند طرح دعوی حقوقی نماید.