بدشنوایی چیست؟

1. نقص توجه و حواسپرتی
2. بلند کردن صدای تلویزیون
3. با صدای بلند صحبت کردن
4. مشکل در خواندن، تلفظ و یادگیری
5. ضعف در دایره لغات و حفظ کردن
6. درخواست مداوم برای تکرار مطالب

نکاتی در مورد کودکان بدشنوا از زبان والدین

1.پسرم لجباز نیست.

2.ارتباط بین بدشنوایی و شنیدن می تواندگیج کننده باشد.

5.تشخیص بدشنوایی مهم است.

پرسشنامه بد شنوایی 

علایم بدشنوایی در افراد بزرگسال

1. از سر و صدای مزاحم خوشم نمی آید. این صداها من را کلافه و بدخلق می کند.
2. سعی می کنم در مهمانی ها و جاهایی که تعداد افراد زیاد است، نروم.
3. وقتی چند نفر با هم صحبت می کنند، من سر در گم می شوم و نمی توانم بفهمم چه گفته می شود.
4. وقتی می خواهم روی موضوعی تمرکز کنم، سر و صدا باعث می شود که حواسم پرت شود و حتما باید محیط ساکت باشد. گاهی اوقات مجبورم در گوش هایم پنبه بگذارم.
5. در کلاس های دانشگاه و محیط های آموزشی از گوش دادن زود خسته و کلافه می شوم و صحبت های استاد را متوجه نمی شوم. در کودکی هم همینطور بودم و همیشه باید خودم برای یادگرفتن تلاش می کردم چون نمی توانستم به حرف های معلم گوش دهم. 
6. تمایلی به صحبت کردن با تلفن ندارم. انگار که متوجه ی صحبت ها نمی شوم. گاهی اوقات اگر زیاد با تلفن صحبت کنم گوش هایم درد می گیرد.
7. همیشه خانواده شکایت می کنند که چرا صدای تلویزیون را بلند می کنم. البته فکر می کنم اگر صدای تلویزیون را بلند کنم بهتر متوجه می شوم.
8. حافظه ی خوبی ندارم. همیشه چیزهایی را که باید به خاطر بسپارم یادداشت می کنم.

• حواسپرتی، نقص توجه، خسته شدن در محیط شلوغ، با صدای بلند صحبت کردن و  بلند کردن صدای تلویزیون از علایم مهم بدشنوایی در کودکان است. 
• بزرگسالان بدشنوا:سعی می کنم در مهمانی ها و جاهایی که تعداد افراد زیاد است، نروم.
• کودکان مبتلا به نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) و کودکان اتیسم دچار بدشنوایی و پرشنوایی هستند.
• با تشخیص به موقع بدشنوایی، می توان آن را به آسانی درمان کرد.