
داماد امام حسین(ع) در کربلا بود ولی چرا شهید نشد؟
برای بسیاری ماجرای شهید نشدن برخی از یاران امام حسین (ع) که در کربلا حضور داشتند سوال است که این بار به روایت های دلیل شهید نشدن داماد امام حسین (ع) پرداخته ایم.
حسن مُثَنّیٰ، داماد حاضر در کربلا امام حسین (ع) که بود؟
یکی از موضوعات جالبتوجه برای شما مخاطبان، حول محور افرادی است که از واقعه کربلا جان سالم به در برده و شهید نشدند. در بخشهای قبلی دین و مذهب نمناک، درمورد امام سجاد (ع) و دیگر بازماندگان واقع عاشورا اشاره داشتیم که در تکمیل همان مطالب، امروز قصد داریم درباره داماد امام حسین (ع) که پسر امام حسن (ع) نیز بود صحبت کنیم.
حسن بن حسن بن علی بن ابیطالب، مشهور به حسن مُثَنّیٰ داماد امام حسین (ع) بود. پدر حسن مثنیٰ امام حسن مجتبی (ع) است. مادرش خَوْلَه بنت منظور بن زَبّان فَزاری بود. (مصعب بن عبدالله، نسب قریش، 1953م، ص46؛ ابن قتیبه، المعارف، 1960م، ص112؛ طبری، تاریخ الامم، ج5، ص469.)
ازدواج دختر امام حسین (ع) با پسر امام حسن (ع)
همسر او، دختر عمویش، فاطمه دختر امام حسین، بود. امام حسین (ع) پیش از واقعه عاشورا دختر خود را به عقد وی درآورده بود. (نسب قریش، 1953م، ص51؛ حسنی، المصابیح، ص379)
به گفته ابن فندق بیهقی این ازدواج در سال شهادت امام حسین (ع) اتفاق افتاده است. (ابنفندق، لباب الانساب، ص385.)
ازآنجاکه امام در روز دهم محرم 61ق به شهادت رسیده، به احتمال زیاد این ازدواج در 60ق و به مدت کوتاهی از روز عاشورا در مکه اتفاق افتاده است، لذا حسن مثنیٰ با همسرش فاطمه در کربلا حضور داشتهاست. (قاضی طباطبایی، تحقیقی درباره اولین اربعین، ص377)
داماد امام حسین (ع) چرا در کربلا شهید نشد؟
حسن مثنـّی روز عاشورا در واقعه کربلا حاضر بود و احمد بن ابراهیم حسنی در روایتی به نقل از ابومخنف سن وی را در آن هنگام نوزده یا بیست سال ذکر کرده است، (قس طبری، تاریخ طبری، ج5، ص469.)
وی در روز عاشورا در سپاه امام حسین (ع) جنگید و زخمی و اسیر شد. دایی یا یکی از بستگان مادریاش به نام اسماء بن خارجه فزاری، وی را نجات داد. او در کوفه تحت درمان قرار گرفت و با بازیافتن سلامت خود به مدینه بازگشت. (مفید، الارشاد، ج2، ص25؛ ابن طاووس، ص63)
شهادت
پس از کشته شدن ابناشعث در سال 85 قمری، حسن مثنی نیز متواری شد، سرانجام فرستادگان ولید بن عبدالملک او را مسموم کردند و به قتل رساندند. جنازه او را به مدینه منتقل کردند و در بقیع به خاک سپردند. (المصابیح، ص382؛ ابن عنبه، عمدةالطالب، ص100)