داستان های ترسناک جزیره نفرین شده ی پوگلیا

جزیره پوگلیا ، یکی از نفرین شده ترین جاهای دنیا

مکان های زیبای زیادی در دنیا وجود دارند که با وجود همه جذابیت هایشان به صورت متروک رها شده اند و مردم جرات رفتن به آنجا را ندارند، یکی از این مکان ها جزیره ای کوچک و نفرین شده به نام پوگلیا است که بین ونیز و لیدو در شمال ایتالیا قرار گرفته است. این جزیره به دلیل وقایع عجیبش یکی از شوم ترین مکان های دنیا و به جزیره تبعیدی معروف است و براساس داستان های محلی صدای ارواح در آن به گوش می رسد وهر کسی به این جزیره نفرین شده برود یا می میرد و یا روانی و دیوانه می شود، به همین خاطر است که حدود 200 سال است که مردم ازترس ارواح به این جزیره نزدیک نمی شوند.

علت تبدیل شدن جزیره پوگلیا به جزیره روح های سرگردان

جزیره پوگلیا اولین بار در سال 421 بعد از سرنگونی قلمروی رومانی ها کشف شد و بسیاری از مردم از طبقه مرفه جامعه از شهر هایی مثل "پادوا" و "استه" به این مکان می آمدند تا بتوانند پناهگاهی برای خودشان داشته باشند زیرا از آن جایی که این ناحیه خیلی کوچک بود، دشمنان آن را مورد حمله قرار نمی دادند . بعد از این ماجرا حدود چند قرن، گروهی از مردم با آرامش کامل در این ناحیه زندگی کردند اما در سال 1379 تحت حمله بعضی از گروه های "جنوآ" قرار گرفت و بعضی از ساکنان این ناحیه، به جزیره جیودکا رفتند  به همین دلیل این جزیره تا سال ها خالی باقی ماند. در سال 1645 حدود 5 گروهک نظامی برای مراقبت از این منطقه آمدند که از طرف دولت وقت تعیین شده بودند.

در این جزیره کوچک در تالاب ونیز حوادثی رخ داد که سرنوشت تلخ و مخوف را برایش رقم زد.سرگذشت جزیره با قربانیان طاعون گره خورده است و این بیماری این جزیره را به این حال و روز انداخته است. اولین اپیدمی طاعون در سال 1347 در سیسیلی اتفاق افتاد و تا سال 1348 به ونیز سرایت کرد و حدود نیمی از جمعی ونیز در اثر این بیماری جان خودشان را از دست دادند.

در سال 1793 آمار زیادی از طاعون در این ناحیه گزارش شد. مسئولان برای مهار بیماری افراد بیمار را از مردم سالم جدا کردند و این ناحیه را برای افراد بیمار به یک مکان برای قرنطینه تبدیل کردند.

ترس از انتشار بیماری باعث شده بود که هر کس که کوچکترین علائم بیماری را هم داشت، به جزیره پوگلیا برود. در واقع دلیل این که بیماران را به این جزیره می فرستادند، این بود که می خواستند آن ها را بکشند. هر کس که در این جزیره بر اثر بیماری فوت می شد را می سوزاندند و هرکس هم که بیماریش شدت می گرفت را زنده زنده می سوزاندند.

تقریباً در این برهه زمانی ، 160 هزار نفر در این جزیره جان خود را از دست دادند و به عقیده ی مردم این منطقه هنوز روح آن ها در این جزیره سرگردان است. جزیره پر از اجساد سوخته بیماران شده بود و شرایط روز به روز بدتر می شد اما بالاخره روزهای سخت تمام شد.

اتفاق های مخوف جزیره پوگلیا

اتفاق های مخوف این جزیره با تمام شدن اپیدمی طاعون هم تمامی نداشت و در سال 1922 ساختمان های نیمه کاره پوگلیا دوباره بازسازی شدند و دولت تصمیم گرفت از بیمارستان های جزیره برای نگهداری بیماران روانی استفاده کند. دولت هر کس که بیمار می شد را به این جزیره می فرستاد تا بتواند برای خودش، زندگی دست و پا کند اما حقیقت چیز دیگری بود. در واقع آن ها این بیماران را مناسب برای بستری کردن نمی دانستند و از انها به عنوان موش آزمایشگاهی استفاده می کردند.

پزشکان آزمایش های مختلفی از افراد بیمار در این ناحیه به عمل می آوردند اما در هر صورت همه کسانی که بر اثر بیماری و یا بر اثر آزمون و خطای پزشکان می مردند، سوزانده می شدند. بعضی از پزشکان هم به این ناحیه می رفتند تا با استفاده از ابزاری مثل دریل و چکش مغز انسان ها را شکاف دهند، آنها را آزمایش کنند و یک راه درمانی پیدا کنند.

بیمارانی که از خودشان مقاومت نشان می دادند و همکاری نمی کردند، مورد مجازات قرار می گرفتند و آن ها را به برج بِل می فرستادند.

بعضی از نقل قول ها این گونه بیان می کند که چند سال بعد همان پزشکان به دلیل سرگردان بودن روحِ انسان های مرده در این جزیره، خود نیز به برج می رفتند و خود را مجازات می کردند و از این برج می پریدند. بعضی از آن ها بعد از پرش هم زنده می ماندند اما به دلیل غبار حاصل از آن ناحیه و هوای بسیار آلوده، جان خود را از دست می دادند.

در سال 1968 بیمارستان ساخته شده در این جزیره برای همیشه و به دلیل جرایانات غیرانسانی بسته شد. سپس بخشی از این جزیره را صرف امور کشاورزی کردند اما مدت زمان کوتاهی نگذشت، که کار کشاورزی هم خوابید و این جزیره به یک متروکه کامل تبدیل شد.

داستان هایی در مورد ارواح سرگردان در جزیره پوگلیا

داستان های زیادی در مورد ارواح سرگردان و مشاهده شده در جزیره پوگلیا وجود دارد، زیرا این جزیره شاهد مرگ های بسیار ناعادلانه و سختی بوده است. برخی از افراد اظهار کرده اند که صدای شیون و گریه و حتی سرفه بعضی از بیماران را هم می شنوند و این نشان دهنده این است که بعضی از آن ها هنوز در این جزیره وجود دارند.

برخی دیگر از اهالی مناطق نزدیک به این جزیره  اظهار می کنند که در ساختمان های آنجا روح های خشن سرگردان هستند. این روح ها انسان ها را لمس می کنند، هول می دهند، ضربه می زنند یا حتی می توانند آن ها را خفه کنند.

حتی نقل شده است که خانواده ای تصمیم گرفتند برای تفریح در تعطیلات به این جزیره بروند اما همان شب این جزیره را ترک کردند. جالب تر این که دلیل این موضوع را به هیچ کس نگفتند و به هیچ سوالی در این رابطه پاسخ ندادند. بعضی اظهار کرده اند که دلیل آن ، این بوده که در آن شب صورت دختر این خانواده به ناگهان از چند ناحیه زخمی شده، خونریزی شدیدی داشته به طوریکه آن ها مجبور شدند خونریزی صورت او را با چندین بخیه متوقف کنند.

اتفاقات دیگری هم وجود دارد به عنوان مثال روزی مردی پا به این جزیره گذاشت و به محض وارد شدن به آن، صدایی شنید که به او می گفت هر چه سریع تر باید این جزیره را ترک کند و هرگز به آن جا بازنگردد.

سفرکرده ها به این جزیره می گویند صدای گریه و زاری و فریاد و شیون های موجود در این جزیره، زندگی در آن را غیر قابل تحمل می کند. فردی میگوید مرد ماهیگیری وسط کار ناگهان دست از ماهیگیری در این ناحیه کشید و فورا آنجا را ترک کرد و بعدها تعریف کرد که هنگام گرفتن ماهی در تور خود، اجزایی از اجساد انسان ها را پیدا کرده بود. البته تمام این داستان ها در حد داستان های مردم محلی است و هنوز کسی نتوانسته دلیل و مدرکی برای اثبات آنها ارائه دهد. در سال 2014 دولت این جزیره را به مزایده گذاشت اما رقمی که برای آن پیشنهاد شد 704 هزار دلار بود.