ابتلا به آلزایمر با تکرار عادتی اشتباه در شب

انجام این کار در شب خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش می دهد

وقتی که صحبت از سلامتی می شود؛ معمولا چیزهایی مثل رژیم غذایی و ورزش روزانه به ذهنمان می رسند؛ اما طبق تحقیقات جدید انجام برخی از کارها هر شب می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را به شدت کاهش دهد که در این قسمت از بهداشت و سلامت نمناک به معرفی آن ها می پردازیم.

جلوگیری از آلزایمر با خواب کافی شبانه

خواب کافی شبانه می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر در سنین پایین‌تر کمک کند. دلیل آن هم پیشگیری از وقفه های خواب است که به مغز اجازه می دهد تا خودش را از شر پروتئین آمیلوئید بتا 42 (AB42) قبل از تشکیل توده در مغز خلاص کند.چنین خوشه های پروتئینی معمولا به عنوان پیش ساز یا علامت هشدار دهنده شروع بیماری آلزایمر شناخته می شوند.

پیروی از یک الگوی خواب سالم در کاهش برخی از علائم بیماری آلزایمر مؤثر و عامل آن هم یک نوع سلول ایمنی به نام ماکروفاژ ها یا میکروگلیا است.

به گفته محققان مجموعه ای از پروتئین ها که به پروتئین های ساعت معروفند که با کنترل سطح هورمون ها و آنزیم ها در بدن به تنظیم عملکرد های بدن که در طول روز یا شب انجام می شود، کمک می کند. این سیستم به بدن شما اجازه می دهد تا برای کار های مختلف، چه در خواب و چه بیداری، آماده شود.

چرخه طبیعی به بدن اجازه می دهد تا وارد ریتمی شود که همه چیز از واکنش های ایمنی خاص گرفته تا دمای بدن در طول روز و شب را کنترل کند. با این حال، زمانی که این چرخه با به اندازه نخوابیدن یا بیدار شدن مداوم در طول شب به دلیل مشکلاتی مثل آپنه خواب قطع می شود، خطر ابتلا به مشکلات شدید سلامتی مثل دیابت، سرطان و بیماری آلزایمر افزایش می یابد.

طبق تحقیقات، سلول ‌های ایمنی موسوم به ماکروفاژ ها که وظیفه پاک سازی بدن از مواد ناخواسته را دارند، طی فرآیندی به نام فاگوسیتوز به پاک سازی AB42 مضر از مغز کمک می ‌کنند. سطح RNA ماکروفاژ و پروتئین ها همراه با ریتم شبانه‌روزی بدن افزایش و کاهش می یابد.

مطالعه جدید نشان داد که چنین نوساناتی در این آنزیم های خاص به تولید دو جزء از ساختار سلولی ماکروفاژ که به پروتئوگلیکان سولفات هپاران و پروتئوگلیکان کندرویتین سولفات معروفند، کمک می کند. مخصوصا سطوح پایین‌تر دو پروتئوگلیکان، پاک سازی مغز از AB42 را برای ماکروفاژ ها آسان ‌تر خواهد کرد.

آخرین آزمایش، تغییرات به وجود آمده توسط ریتم شبانه‌روزی و نحوه ارتباط آن با ساختار های سطح سلول را آزمایش و کشف کرد که مقدار AB42 ای که ماکروفاژهای سالم می توانند پاک کنند، از همان چرخه پیروی می کند. در مقابل بقیه سلول های ایمنی که توسط ساعت داخلی بدن تنظیم نمی شوند، چنین الگویی نداشتند.

اثر مخرب کمبود خواب روی مغز و ابتلا به زوال عقل

آنچه واضح می باشد؛ این است که همه این ساعت ‌ها با ساعت شبانه‌روزی زمان‌بندی می ‌شوند. وقتی تعداد زیادی از این پروتئوگلیکان ‌های سطح سلولی وجود داشته باشند، ماکروفاژ ها AB42 را نمی ‌خورند. از نظر تئوری اگر بتوانیم ریتم را افزایش دهیم، شاید بتوانیم پاک سازی AB42 را هم افزایش دهیم و از آسیب به مغز جلوگیری کنیم.

شش ساعت خوابیدن یا کم‌تر از آن در شب، با افزایش خطر زوال عقل در افراد بین 50 تا 60 سال مرتبط است.

خواب بد شبانه می ‌تواند در کوتاه‌ مدت بر حافظه و ذهن ما تأثیر بگذارد، اما یک سؤال جالب این است که آیا الگو های بد خواب طولانی ‌مدت می ‌تواند بر زوال عقل تأثیر بگذارد یا خیر.

همه ما می‌دانیم؛ بیماری هایی که باعث زوال عقل می شوند حدودا دو دهه قبل از شروع، با علائمی مثل از دست دادن حافظه شروع خواهند شد.