بیماری خراش گربه کشنده نیست !

عضو هیئت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران و رئیس هیئت مدیره انجمن حمایت از حیوانات گفت:عامل "بیماری خراش گربه" یا Cat Scratch Disease یک باکتری به نام Bartonella Henselae است که نمونه ایرانی آن برای نخستین بار در سال 85 طی گزارشی که در پایان نامه یکی از دانشجویان ارائه کردیم شناخته شد و در بانک جهانی میکروب به ثبت رسید.

وی افزود:در این پروژه، یک تیم تحقییاتی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، بیش از یک هزار نمونه برداشت شده از پنجه و دهان گربه های خیابانی و خانگی را مورد آزمایش قرار دادند و با بررسی سرمی گربه های مذکور پی بردند که این باکتری در حیوانات خانگی وجود نداشته و تنها دو درصد از گربه های خیابانی به آن آلوده هستند.

رئیس هیئت مدیره انجمن حمایت از حیوانات ادامه داد:این باکتری همانطور که از نامش پیداست تنها از طریق خراشِ ایجاد شده توسط ناخن گربه قابل انتقال است نه از راه نوازش کردن.

آل داود در پاسخ به این سوال که آیا بیماری خراش گربه جزو بیماری های کشنده محسوب می شود یا خیر، گفت:این بیماری به هیچ وجه کشنده نیست و تنها انسان هایی را که از سیستم ایمنی ضعیف برخوردارند درگیر می کند که در این صورت به جز تبی دو تا سه روزه همراه با التهاب گره های لنفاوی، عارضه دیگری به دنبال نخواهد داشت.

وی در پایان، با تکذیب شایعات منتشر شده در سانه ها مبنی بر اینکه خراش گربه می تواند مرگبار باشد از رسانه ها خواست با توجه به افزایش حیوان آزاری در سطح جامعه خصوصا در رابطه با حیوانات شهری، پیش از انتشار، از صحت مطالبی که بی شک در افزایش خشونت نسبت به حیوانات موثر خواهند بود، اطمینان حاصل کنند.

تشخیص بیماری خراش گربه

داشتن سابقه تماس با گربه (به خصوص گاز گرفتگی و پنجه زدن) کمک کننده می باشد، به ویژه اگر یک غده لنفاوی نیز در نزدیکی آن ناحیه بزرگ شده باشد.

آزمایش های دیگری از قبیل:آزمایش پوستی ناحیه خراش و یا رنگ آمیزی رسوب نقره از بیوپسی غدد لنفاوی باکتری در زیر میکروسکوپ نیز به تشخیص بیماری کمک می کند.

درمان بیماری خراش گربه

بیماری معمولاً خود به خود، همراه یا بدون درمان، در مدت یک ماه بهبود می یابد.
در بیماران مبتلا به ضعف سیستم ایمنی بدن، عوارض و علائم بیماری شدیدتر است، و به همین خاطر نیاز به درمان با آنتی بیوتیک می باشد. آنتی بیوتیک هایی مانند:ریفامپین، سیپروفلوکساسین، کوتریموکسازول، آزیترومایسین و داکسی سایکلین برای درمان استفاده می شوند.