خطر ابتلا به بیماری پارکینسون با مصرف خودسرانه قرص آهن

ارتباط بین مصرف خودسرانه قرص آهن و ابتلا به بیماری پارکینسون

آهن یک ماده معدنی و ضروری در رژیم غذایی است و عمدتاً توسط سلول های قرمز خون استفاده می شود. آهن یک بخش حیاتی همو گلوبین است پروتئین موجود در سلول های قرمز خون است اما اگر این ماده ضروری برای بدن به مقدار بیش از حد باشد باعث بیماری پارکینسون می شود در این مقاله درباره ارتباط بین مصرف خودسرانه قرص آهن و ابتلا به بیماری پارکینسون توضیحاتی ارائه کرده ایم .

مصرف خودسرانه قرص آهن موجب بیماری پارکینسون می شود

تحقیقات حاکی از آن است که اگر مقادیر آهن موجود در مغز از حد متوسط افزایش یابد، امکان دارد فرد به بیماری پارکینسون مبتلا شود و سلول های عصبی اش آسیب ببینند.

محققان نشان داده اند که اگر بیش از حد آهن در بدن و مغز جمع شود، احتمال اینکه فرد به بیماری بازسازی سلول های عصبی و همچنین بیماری پارکینسون مبتلا شود افزایش می یابد.آهن اضافه موجود در بدن  می تواند از طریق دندان ها اندازه گیری شود.

بیماری پارکینسون بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده دوپامین که انتقال دهنده سلول های عصبی هستند بوجود می آید و سیستم عصبی بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و با مختل کردن حرکت سلول های عصبی در نهایت می تواند منجر به تومور شود.

تحقیقی دیگر که بر ارتباط بین  افزایش آهن و افزایش بیماری پارکینسون  تمرکز داشت نشان داد که وجودمقادیر بیش از حد آهن در مغز به سلول های عصبی آسیب می زند و عملکرد لیزوزوم ها و ساختارهای سلولی بازسازی کننده پروتئین های آسیب دیده را با مشکل روبه رو می کند.

مصرف بیش از حد آهن و ارتباط آن با بیماری پارکینسون

تعداد افرادی که در سراسر دنیا به بیماری پارکینسون دچار می شوند و نمی توانند درمان شوند، در حال افزایش است. عوامل به وجود آورنده این بیماری همچنان کاملا مشخص و شفاف نیستند. محققان بر این باورند که عوامل محیطی و ژنتیکی ممکن است نقش مهمی را در ابتلا به این بیماری ایفا کند و آن ها وجود مقادیر بیش از حد آهن را یکی دیگر از عوامل مهم بروز این بیماری دانستند.

لیزوزوم ها در فرآیند اوتوفاژی که در آن سلول ها پروتئین های آسیب دیده را می شکنند و از آن ها پروتئین ها جدید بازسازی می کنند دخیل هستند. فرآیند اتوفاژی نقش مهمی را دربیماری روانی و عصبی و همچنین بیماری هایی همچون آلزایمر و زوال عقلی ایفا می کند.

با افزایش سن عملکرد لیزوزوم ها آهسته می شوند و فرآیند بازسازی را دچار مشکل می کنند و سبب می شوند درون سلول های پروتئین های بد و مضر ساخته شود. علاوه بر این، مقادیر آهن زیاد در بدن وارد سلول های عصبی می شوند و سبب فشار اکسیداتیو سمی در آن ها می شوند.

مصرف بیش از حد آهن و خطر سرطان

شکی نیست که اضافه بار آهن ممکن است در حیوانات و انسان منجر به سرطان شود. به نظر می رسد که اهدای خون به طور منظم و یا از دست دادن خون ممکن است این خطر را کاهش دهد. مطالعات مبتنی بر شواهد، مصرف بالای آهن هم ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را افزایش دهد.

آزمایش های بالینی در انسان نشان داده اند که آهن هم از مکمل یا گوشت قرمز ممکن است تشکیل ترکیبات سرطان زای N-nitroso را در دستگاه گوارش افزایش دهد. ارتباط گوشت قرمز و سرطان یک موضوع به شدت مورد بحث است. اگر چه برخی از ساز و کارهای احتمالی در توضیح این مطلب وجود دارد بسیاری از شواهد بر مطالعات مشاهده ای است.