تربیت دختر
آیا همه ی خانم ها همان گونه که تربیت شده اند دخترشان را تربیت میکنند؟ اگر در تربیت دختر مانند مادرمان عمل کنیم خوب است یا بد؟

در تربیت دختر مانند مادرتان هستید؟

از آنجا که دختران، همسران و مادران آینده خواهند بود، خداوند در فطرت آنها شرایط و روحیات لازم مادری و همسری را قرار داده است.در پرورش و تربیت دختران باید این اصل مورد توجه قرار گیرد که آنها را برای چه نوع زندگی و داشتن چه تحلیل و دیدگاهی از حیات آماده می کنیم؟

آیا مادران تربیتی که از مادران شان اموخته اند را به دختران شان منتقل می کنیم؟ یعنی همانگونه که تربیت شده اند دختران خود را تربیت می کنند؟ مقاله ای که در ادامه می آید این نکته را مشخص می کند.

تربیت دختر

اصول تربیت دختر

من از 10 سالگی خود یک خاطره پر رنگ دارم؛ از روزی که عروسک مورد علاقه ام به عنوان تنبیه برای خرید یک خوراکی ممنوع از فروشگاه محل توسط مادرم مصادره شد. و کاملا به یاد دارم که بر سر او فریاد زدم:“وقتی که من مادر شوم، هرگز با فرزندانم اینطور رفتار نخواهم کرد.”

اما واقعیت این است که دقیقا همین کار را انجام دادم. نحوه مادری کردن من، از سخت گیری های مضحک در مورد رفتار درست و خوردن شیرینی، تا تخطی از زمان خواب برای خواندن یک کتاب خوب، دقیقا شبیه به رفتارهای مادرم است.
و احتمالا به همین دلیل بود که دو سال پیش و هنگامی که پسر دومم متولد شد، کارت تبریکی از طرف مادرم به این مضمون دریافت کردم:“من هم بالاخره به مادر خودم تبدیل شدم.”

این، یک واقعیت است. و من، تنها نمونه از این واقعیت مسلم نیستم.
کیت هادسون، بازیگر مطرح و دختر گلدی هاون، در مصاحبه ای گفته است:“پدر و مادرم به من و برادرم اجازه می دادند تا آزادی خود را داشته باشیم. ما می توانستیم خودمان بوده و نسبت به انتخاب هایمان، احساس اعتماد به نفس داشته باشیم و بدون داشتن ترس از قضاوت بیش از حد، اشتباه کنیم. من امیدوارم که بتوانم به همین خوبی از پس کار مادری بر آیم.”

تربیت دختر

تربیت دختر به روش مادر

همچنین هر دو زوج بکهام (فوتبالیست مشهور و همسرش)، شیوه های فرزندپروری را از والدین خود فرا گرفته اند. دیوید بکهام در مصاحبه ای گفت:“من و همسرم با نظم و انضباط سخت گیرانه و لزوم احترام به مردم توسط پدر و مادر خود تربیت شدیم و فرزندان ما نیز قطعا به همین شیوه تربیت خواهند شد.”
بنابراین، آیا باید به این نتیجه رسید که گرایش به تکرار نحوه رفتار و تربیت، یک امر ذاتی است … و یا توسط مادران به ما آموزش داده می شود؟

لیندا بلر (Linda Blair)، روانشناس مطرح، توضیح می دهد:“شما باید به تفاوت های میان توجه و تربیت آگاهی یابید. توجه به کودکان و دوست داشتنشان، به معنی قرار دادن نیازهای آنها ماقبل نیازهای خودتان است.”

او ادامه می دهد:“ریشه این رفتار، بیولوژیکی (زیست شناختی) می باشد. اما شیوه رفتار با کودکانتان، امری آموختنی است. این مساله، تفاوت میان این دو را نشان می دهد. اگر چه شخصیت شما، نحوه رفتار و تربیت کودکتان را تا حدی تحت تاثیر قرار می دهد؛ با اینحال، شما در کلیت همانگونه که تربیت شده اید، تربیت می کنید (البته این واقعیت زمانی صادق است که شما احساس کنید به خوبی و با روش درستی تربیت شده اید.”

تنها چیزی که من در نحوه تربیت فرزندانم از مادرم پیروی نکرده ام، این است که آنها را موظف به خوردن تمام محتویات بشقاب غذایشان نمایم. و این امر ناشی از خاطراتی در مورد نشستن در مقابل یک کاسه غذای بدمزه و از دست دادن برنامه موردعلاقه ام تا زمانی بود که بشقاب غذایم خالی شده باشد. من تقریبا هرگز موفق به خالی کردن بشقابم نمی شدم؛ و اکنون نیز از تکرار این شیوه تربیتی اجتناب می کنم. بنابراین گرچه می توان شیوه مادر بودن را آموخت، با اینحال اما، تجربه هم می تواند به عنوان الگویی برای پرهیز از روش های ناموثر کارگر واقع شود.

سو اتکینز (Sue Atkins)، کارشناس تربیتی، با این مساله موافق است. او می گوید:“شما باید تعادل، وضوح، جهت گیری و اطمینان را در تربیت کودکانتان مد نظر داشته باشید. شما لزوما با این اطلاعات متولد نشده اید و در نهایت، مجبورید از دوستان، مشاوره آنلاین و غیره کمک بگیرید. ممکن است شما در زمان هایی که با نگرانی و استرس مواجه می شوید، به گذشته خود برگشته و چیزهایی را به زبان آورید که مادرتان می گفت.

“بهترین راه این است که تمام رفتارهای تربیتی والدینتان را آموخته و سپس از بخش هایی که به نظرتان درست و منطقی بوده، برای تربیت فرزندانتان استفاده کنید. به عبارتی، باید بهترین بخش های شیوه تربیتی خودتان را برداشته و بقیه را دور بریزید.”
اما آیا همه چیز به همین راحتی است؟ و یا اینکه رفتارهای تربیتی ما همین حالا هم در ژن هایمان حک شده اند؟ تحقیقات انجام گرفته در دانشگاه ایالتی میشیگان به این نتیجه رسیده است که همانطور که عوامل محیطی در شیوه تربیتی ما نقش آفرینی می کنند، ژن های ما هم در این مساله تاثیر گذار هستند. این مطالعات نشان داده که این ژنها تا 40 درصد از احساسات مثبت و منفی پدر و مادر در قبال فرزندانشان را کنترل می نمایند.

الکساندرا برت (Alexandra Burt)، استادیار روانشناسی و نویسنده همکار در این تحقیقات می گوید:“شیوه ای که ما کودکانمان را تربیت می کنیم، تنها تابعی از شیوه تربیتی خود ما توسط والدینمان نمی باشد.” او ادامه می دهد:“تمام والدین، تجارب، شخصیت، و ژن های خود را در دوران کودکی شان داشته اند. علاوه بر این، آنها به رفتار و سطح رشد کودک خود واکنش نشان می دهند. ما باید نسبت به این واقعیت که این روند، یک فرایند دو طرفه زیست محیطی و ژنتیکی بین والد و کودک است، آگاهی یابیم.”

صرف نظر از دیدگاه های مختلف افراد، واقعیت این است که اگر شما نحوه تربیت مادران خودتان را دوست نداشته اید، می توانید روی دانسته های خود “بازآموزی” انجام داده و به شیوه ای متفاوت با والدینتان، کودکان خود را تربیت نمایید.
خانم بلر می گوید:“اگر شما به شدت با نحوه رفتار پدر و مادرتان در تربیت خود مخالف هستید، ممکن است با انجام رفتاری افراطی در جهت مخالف آن، واکنش نشان دهید. این راه می تواند به طور کلی بهترین روش موجود باشد. البته باید همیشه به یاد داشته باشید که والدین شما هم در زمان خود، بهترین کاری را که می توانستند انجام دادند. با این حال، شما می توانید کودکان خود را متفاوت از خود تربیت کنید. شما می توانید مهارت های تربیتی را از نو بیاموزید.”

این دقیقا همان کاری است که آنای 44 انجام داده است. او می گوید:“مادر من فوق العاده سخت گیر بود، و من در سالهای کودکی و نوجوانی ام، مدام در حال کشمکش با او بودم. این بدان معنی است که ما رابطه خوبی با هم نداشته و هرگز، به هم نزدیک نبودیم. من نمی خواستم این اتفاق برای من و دخترم رخ دهد. بنابراین در ابتدا، شیوه ای در جهت مخالف رفتار مادرم انتخاب کرده و با دخترم بسیار آسان گیر بودم. اما این شیوه نیز موفقیتی در پی نداشت و در نهایت، با الگوگیری از برخی از دوستانمان، شیوه درست تربیتی را آموختم.”

خانم اتکینز می گوید:“این خوب است که پدر و مادری خودآگاه باشید. بهتر است از تأثیرات خود آگاه بوده و نسبت به شیوه هایی که در دوران کودکی تان موثر و یا بی تاثیر بوده اند، آگاهی یابید. و سپس از این اطلاعات برای شکل دادن به شیوه منحصر به خود برای تربیت فرزندانتان استفاده کنید.”
در نتیجه، در حالی که ممکن است ما از چگونگی تربیت شدنمان راضی نبوده باشیم، اما با اینحال این تجربیات، ما را به عنوان یک مادر شکل داده است. و این تنها مساله ای است که اهمیت دارد. و ما تربیت مادران را تکرار می کنیم مگر اینکه خودمان به تربیت مادران خود دقت کرده و آن را آنگونه که باید تغییر دهیم.

خانم ها تربیت دختر را از مادرشان یاد میگیرند؟

51
این مطلب مفید بود ؟10
برگرفته از جام جم -/ح
برچسب : تربیت کودک
وبگردی