سندرم آسپرگر و تفاوت آن با اوتیسم در کودکان

کد مطلب : 70573زمان مطالعه : 5 دقیقه

سندرم آسپرگر یکی از گروه های اختلالات عصبی است که بر روی رفتار فرد، استفاده از زبان و ارتباطات و الگوی تعاملات اجتماعی تاثیر می گذارد و تفاوت هایی با اوتیسم دارد.

سندرم آسپرگر چیست و چه علائمی دارد

سندرم آسپرگر، به عنوان اختلال آسپرگر شناخته می شود، یکی از گروه های اختلالات عصبی است که بر روی رفتار فرد، استفاده از زبان و ارتباطات و الگوی تعاملات اجتماعی تاثیر می گذارد. اختلال آسپرگر ،قبلا به عنوان یکی از اختلالات طیف متفاوت اوتیسم شناخته شده بود، هرچند سندرم اسپرگر در حالت خفیف تری قرار دارد. هنوز اختلاف نظر وجود دارد که آیا سندرم اسپرگر باید به عنوان یک موجودیت بالینی جداگانه در نظر گرفته شود ،یا به سادگی نشان دهنده یک نوع کارآمد از اوتیسم است.

خصوصیات مثبت افراد مبتلا به سندرم آسپرگر در بسیاری از حرفه ها مفید است و عبارتند از:

ازعلت تا درمان سندرم آسپرگر

افزایش توانایی تمرکز بر روی جزئیات
ظرفیت استقامت در منافع خاص بدون در نظر گرفتن نظرات دیگران
توانایی کار مستقل
شناخت الگوهایی که ممکن است توسط دیگران از دست رفته باشد.
یک روش اصلی تفکر

سندرم آسپرگر چیست؟

اگر کسی نتیجه گیری کند که سندرم اسپرگر یکی از اختلالات اوتیسم است، پس علل سندرم اسپرگر انتظار می رود که همان علل اوتیسم باشند. علل دقیق اختلالات اوتیسم مشخص نشده است، اگرچه به نظر می رسد که یک مولد ارثی (ژنتیکی) درگیر باشد ؛ حمایت از این ایده، به این معنا است که سندرم اسپرگر در خانواده ها دیده می شود. در بعضی موارد، اختلالات اوتیسم ممکن است به دلیل در معرض تعداد مواد سمی، تراتوژن، مشکلات حاملگی یا تولد و عفونت های قبل از زایمان باشد. این اثرات زیست محیطی ممکن است با هم کار کنند، تا تغییر یا به طور بالقوه شدت نقص ژنتیکی را افزایش دهند.

برخی معتقد هستند،که واکسیناسیون موجب اوتیسم می شود با این حال، اکثریت قریب به اتفاق هیچ شواهدی برای ارتباط بین واکسیناسیون و اوتیسم ندارند و کارشناسان این نظریه را بی اعتبار میدانند.

اختلال آسپرگر چیست و چقدر رایج است

سندروم آسپرگر چقدر رایج است؟

سندرم اسپرگر ،در پسران پنج برابر بیشتر از دختران است ؛ در سال های اخیر ،تعداد اختلالات طیف اوتیسم به طور چشمگیری افزایش یافته است و دلیل آن مشخص نیست.تازه ترین مطالعات نشان می دهد که یکی از هر 110 کودک در ایالات متحده، دارای اختلال طیف اوتیسم است. بر اساس مجموع تعداد کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسمی، دو نفر و نیم از هر 1000 کودک، مبتلا به سندرم اسپرگر هستند.

علائم و نشانه های سندرم آسپرگر چیست؟

علائم و تشخیص سندرم آسپرگر

علائم اجتماعی-رفتاری می تواند در اوایل دوران کودکی آغاز شود ؛ تفاوت های متفاوتی در توسعه اجتماعی دیده می شود، اما این تغییرات در کودکان نوپا سخت است و ممکن است به شرایط دیگری نسبت داده شود و یا نادیده گرفته شود. اغلب موارد سندرم اسپرگر در زمانی که کودک در مدرسه یا سالمند است، شناسایی می شود. مطالعات نشان می دهد که میانگین سن در تشخیص 11 سال است.

برخی از علائم موجود ممکن، عبارتند از:

سندرم آسپرگر چه علائمی دارد

عدم آگاهی اجتماعی
عدم علاقه به اجتماع / و ایجاد رابطه دوستی
دشوار ساختن و حفظ دوستی
ناتوانی در تحلیل اندیشه ها، و احساسات دیگران
یا بیش از حد با دقت نگاه کردن و یا اجتناب از تماس با چشم
عدم تغییر شکل صورت و یا استفاده از عبارات چهره اغراق آمیز
عدم استفاده یا درک حرکات
ناتوانی درک نشانه های غیر کلامی یا ارتباطات
عدم توجه به مرزهای بین فردی
غالبا حساس به صدا، لمس، بوی ، و محرک های تصویری
انعطاف پذیری و بیش از حد وابستگی به روال
الگوهای حرکتی کلیشه ای و تکراری ،مانند حرکت دست .
یکی دیگر از ویژگی های مشخص از سندرم اسپرگر این است که در مورد بعضی مسائل وسواس خاص دارند (مانند اتومبیل ها یا قطارها یا حتی موضوعات کوچک تر مانند جارو برقی).
این علایق غیرمعمول تکراری و شدید در مقایسه با سایر علایق کودکان است.
به رغم تلاش زیاد، کودک تمایلی به گفتگو ندارد.
رشد زبان در کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر معمولا در مقایسه با سایر شرایط اوتیست طبیعی است.
کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر، نمرات طبیعی در آزمونهای زبان شامل واژگان، و دستور زبان دارند که موجب تمایز این سندرم با اوتیسم است.

مهارت های زبانی فرد مبتلا به سندرم آسپرگر

علت ، علائم و درمان سندرم آسپرگر

با این حال، استفاده از مهارت های زبان در افراد مبتلا به سندرم آسپرگر که در ادامه این بخش از سلامت نمناک خواهیم گفت ،متفاوت است:

سخنرانی آنها ممکن است ناسازگار باشد یا به گفتگو نپردازند، یا ممکن است بیش از حد به یک نقطه هنگام صحبت کردن تمرکز کنند.
کودک می تواند موضوعات را بدون علت ظاهری در مکالمه تغییر دهد، اغلب در تلاش برای هدایت گفتگو به سوی منطقه مورد علاقه خود می باشد.
تغییر در صدا و صحبت کردن (برای مثال، صحبت کردن با صدای بلند و یا به طرز چشمگیری، با استفاده از صدای غیرمستقیم یا صدای آهسته) نیز دیده می شود.
در مدرسه، کودکان مبتلا به سندرم اسپرگر ،تمایلی به پیشرفت در آموزش ندارند و همانطور که آنها بزرگتر می شوند، ممکن است در مدرسه به علت ماهیت درک مطلب و تکالیف، مشکلات بیشتری داشته باشند.کمک درسی در این زمینه معمولا مورد نیاز است، اما نه همیشه.

شرایط مرتبط با سندرم آسپرگر

گاهی اوقات افراد مبتلا به اختلال آسپرگر، دارای سایر شرایط روانپزشکی مرتبط هستند و یا ممکن است رفتارهایی را که برای شرایط دیگر معمول است، نشان دهند. برخی از شرایط مرتبط مشترک عبارتند از:

آسپرگر سندرمی که از اوتیسم شایع تر است

اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)
اختلال اضطراب
اختلال افسردگی مخالف یا سایر اختلالات رفتاری
اختلال افسردگی یا اختلالات خلقی دیگر

درمان سندرم اسپرگر چیست؟

انواع روش های درمانی، شامل:

درمان و داروی آسپرگر چیست

تلاش برای کاهش اضطراب و یا اضافه بار ورودی حسی
پشتیبانی از مهارت های اجرایی با فراهم آوردن محیطی قابل پیش بینی، ساختار یافته و سازمان یافته
آموزش مهارت های سازمان
گفتار و زبان درمانی ، که به استفاده مبهم زبان و استفاده از زبان در تنظیمات اجتماعی اشاره دارد.
برنامه های آموزش مهارت های اجتماعی، از جمله آموزش در آگاهی از شناخت اجتماعی، استفاده از حرکات و عبارات صورت و زبان مکالمه
مهارت های تطبیقی یا آموزش مهارت های زندگی
پشتیبانی آموزشی مانند کمک به سازمان، یادداشت برداری، اجازه دهی به جای تست کتبی، استفاده از اسکریپت ها و کمک به درک مطلب و ظرافت استفاده از زبان
آموزش خودپنداره

پیش آگهی سندرم اسپرگر چیست؟

برآورد پیش آگهی سندرم اسپرگر دشوار است، غیر ممکن نیست، از آنجا که افراد مبتلا به اختلالات متغیر هستند و ارائه درمان می تواند به طور چشمگیری در دراز مدت افراد مبتلا به سندرم اسپرگر را بهبود بخشد.به طور کلی، هنگامی که نیازهای اجتماعی، رفتاری و آموزشی فراهم می شود، انتظار می رود افرادی که مبتلا به سندرم اسپرگر هستند، زندگی شاد و سودمند داشته باشند.

تفاوت آسپرگر و اوتیسم چیست

خطرات یا عوارض سندرم اسپرگر چیست؟

همانطور که قبلا ذکر شد، سندرم اسپرگر ممکن است با سایر شرایط روانپزشکی ،مانند؛ اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یا اختلال اضطراب همراه باشد.حتی زمانی که اختلال اضطرابی وجود نداشته باشد، افراد مبتلا به سندرم اسپرگر، ممکن است از اضطراب یا حساسیت نسبت به محرک های خاص، مانند، صداهای بلند برخوردار باشند.در برخی موارد، رفتارهای ناخوشایند (تندریم، خود آسیب و تجاوز) و یا افسردگی ممکن است ،در پاسخ به اضطراب و ناامیدی ناشی از بیماران مبتلا به سندرم اسپرگر رخ دهد.

رفتارهای دیگری که در افراد مبتلا به سندرم اسپرگر گزارش شده است، شامل رفتارهای وسواسی-اجباری و مشکلات مدیریت خشم است. همانطور که با هر شرایط، میزان شدت علائم می تواند به طور گسترده ای در میان افراد متفاوت باشد، همه افراد مبتلا به سندرم اسپرگر، اختلالات مربوط به روانپزشکی، افسردگی و یا رفتارهای ناخوشایند را تجربه خواهند کرد.

سندرم آسپرگر و تفاوت آن با اوتیسم در کودکان

4.823

این مطلب مفید بود ؟221