هومن برق نورد | بزرگترین آرزوی هومن برق نورد

پس با بازیگر همه فن حریفی طرف هستیم که اتفاقا مخاطب هم به آثار او روی خوش نشان داده است. این هفته سراغ این بازیگر دوست داشتنی رفتیم و با او در باره چیزهای مختلفی حرف زدیم.

بله.

همین تازگی ها، برای اکران فیلم «بیگانه» با بازی خودم سینما رفتم.

هر جا که آرامش داشته باشم و خودم را در آن مکان رها کرده و استراحت کنم.

فرقی ندارد مثلا لب دریا.

به آینده.

بله خیلی زیاد.

همسر دارم اما فرزند نداریم.

 

ما این کار ها را می کنیم. دوستی دارم که چند سال است با یکدیگر کار می کنیم و من را این طرف و آن طرف می برد. فلافل هم بخواهم بخورم می خریم و توی ماشین می خوریم.

یک مرتبه به مشهد سفر کردم و برای صرف ناهار به شاندیز رفتم و روی تختی نشستم. یک سری از مردم و کارگران خود همان رستوران نمی گذاشتند غذایم را بخورم. به آنها می گفتم اجازه بدهید بعد از صرف ناهار اما آنها کنار سفره می نشستند و با من عکس می گرفتند.

رقمش بد نبود اما نمی توانم بگویم.

گاهی اوقات خوب و برخی مواقع بد است.

بله، گاهی اوقات که عجله دارم یا اتفاقی برایم افتاده، شهرت به درد می خورد.

بد نیست.

رولت گوشت.

همان رولت گوشت! برای همین طریقه پختش را یاد گرفتم.

خیلی ها بوده اند امیر جعفری، بهنام تشکر، امیرحسین رستمی و سیما تیرانداز و افراد دیگر.

بهنام تشکر برای من دوست خوبی است. البته اهل رفیق بازی نیستم. یعنی هیچ وقت آدم دوست بازی نبوده ام. تنها دوستم بهنام است که با هم رفت و آمد خانوادگی داریم.

 

 

 

 

وقتی برای بازی در سریال «پرده نشین» دعوت شدم رژیم غذایی برای لاغر شدن داشتم و ورزش می کردم. بهروز شعیبی هنگامی که متوجه شد گفت رژیم را رها کن و بگذار بعد از پایان بازی ات در این سریال رژیم بگیر. وقتی ولش کنی بعضی اوقات یک خورده بیشتر ولش می کنی و این می شود که شاهدش هستید. اکنون هم سر سریال«شهرزاد» هستم و حسن فتحی کارگردان به من گفت این شکم را برای نقشت می خواهم. (خنده)

از همسرم خیلی مواظبت می کنم اما از خودم خیلی نه!

خیر اصلا. دوست ندارم.

مرحوم خسرو شکیبایی.

پرویز پرستویی، گوهر خیراندیش و فاطمه معتمدآریا.

در تئاتری به نام «موسیو ابراهیم و گل های قرآن» که نقش پسربچه ای دوازده ساله را پنج سال پیش بازی کردم.

خیر.

 

اصلا نگاه من به زندگی اینطوری نیست. من قسمت های خیلی بد زندگی ام را فراموش می کنم.

از بیمار شدن و در بستر و یک جا افتادن می ترسم. برای خودم دعا می کنم که خدایا به روزی نیفتم تا دیگران مجبور به تر و خشک کردنم شوند. اگر قرار است اتفاقی بیفتد بهتر است یکدفعه از دنیا بروم.

بخشنده هستید؟

در حد خودم.

خیلی حس خوبی دارم و برایم همیشه یک اتفاق شگفت انگیز است.

درباره مرگ هم همین حس را دارم.

خیر. بالاخره یک پایانی وجود دارد.

همسرم و افرادی که به آنها علاقه دارم.

بله.

چه وقت هایی گریه می کنید؟

وقت هایی که خیلی خسته ام. بیشتر هنگامی که فشار کاری ام خیلی زیاد بوده و تو اتاق منتظر بودم تا برای بازی صدایم کنند گریه کرده ام؛ فقط در همین حد. یعنی در حدی که یکهو آدم دلگیر می شود؛ نه آن گونه که بنشینم و زار زار گریه کنم.

بزرگ ترین آرزویتان چیست؟