مشکل مادران کارمند با وابستگی کودک

راه های مقابله با وابستگی کودک در مادران کارمند

وابستگی کودک به مادر علل بسیاری دارد که با شناخت و بررسی این علل و راه های مقابله با وابستگی کودکان آینده بهتری را برای فرزندانمان به وجود آوریم . در این مطلب به موضوع پر اهمیت وابستگی کودک و راه های مقابله با آن پرداخته ایم که امید واریم از آن بهره کافی ببرید.

وابستگی کودک به مادر و راه درمان آن

بانوی کارمندی هستم که مجبورم کودک 4 ساله ام را برای نگهداری به مادر و خواهرم بسپارم، مشکل من این است که او در روزهای تعطیل تمام مدت می خواهد مرا پیش خود داشته باشد یا اگر جایی برویم که غریبه ای آنجا باشد بی قراری می کند، لطفا مرا راهنمایی کنید .

رفتارهای فرزندتان نشان از نیاز مبرم ایشان، به حضورتان در کنارش است، او با زبان کودکانه اش به شما می گوید که دوست دارد زمان بیشتری را با او سپری کنید . مادران در تأمین نیاز عاطفی فرزندان و القای حس اعتماد و امنیت به آنان نقش مهم و بسزایی دارند که رفتارهای وابسته گونه فرزند شما گواه بر این است که شما نتوانسته اید نقش مادری تان را به نحواحسن اجرا کنید، فرزند شما در تظاهرات دلبستگی خود نسبت به شما، احساس نگرانی و تشویش بسیار دارد، به شما یادآور می شویم ادامه این وضعیت، چندان مساعد احوال شما و فرزندتان نخواهد بود و در آینده ای نزدیک نه تنها خود، با زحمات بسیاری مواجه خواهید شد بلکه با پرورش فرزندی بی اعتماد و مضطرب، آینده زندگی مشترک او را نیز دچار آسیب خواهید کرد. برای مقابله با این مسأله کودک توصیه می کنیم :

راه حل برای مشکل وابستگی کودک

کارتان را در اولویت ثانویه قرار داده و صرفاً به فکر فرزندتان باشید. امروز حاضر بودن در کنار فرزند از مهم ترین فعالیت های شما به عنوان یک مادر است .برای ایجاد احساس صمیمیت و امنیت در کودک، حداقل روزی دو مرتبه او را در آغوش بگیرید و نوازشش کنید. درصورت آگاهی از تکنیک های ماساژ، هنگام آرامش خود، او را ماساژ دهید .
متوسل به قصه شوید، با بیان قصه هایی که قهرمان آن، رفتارهایی مشابه فرزندتان دارد، نه تنها می توانید پرده از رازهای دنیای کودکانه اش بردارید و کشف علت کنید، بلکه با راهکارهایی که از زبان خود کودک، برای مواجهه قهرمان داستان با مشکلش می شنوید، به طریقی که فرزندتان خواهان است رفع مسأله نمایید .
با او بسیار گفت و گو کنید و حضور مدام خود در کنار او را منوط به ساعات خاصی نمایید؛ مثلاً بگویید:«من فقط می توانم یک ساعت بعد از آمدن به منزل، بعد از پختن شام و... کنارت باشم .» در صورت بی قراری کودک، اورا در آغوش بگیرید و بوسش کنید اما دوباره مشغول به فعالیت تان شوید، اگر چه می توانید هنگام کار با او مکالمه کنید یا با سپردن برخی از کارها به او، کودک را در کنارتان داشته باشید .
به همراه کودک اشکالی چون ستاره یا هر شکل و شخصیت دلخواه را نقاشی و رنگ آمیزی کنید، تعدادی از آنها را در داخل ظرفی بریزید و با فرزندتان قرار بگذارید که در صورت انجام رفتار مناسب، می تواند یکی از آنها را به عنوان جایزه بردارد و بعد از جمع کردن تعدادی معین، آنها را با پاداشی باارزش تر معاوضه نماید. برای پرهیز از عادت کودک به رشوه گرفتن، لازم است بعد از ایجاد تغییر رفتار، تعداد اشکال جمع آوری شده برای دریافت پاداش نهایی را افزایش دهید .
« بذارش زمین بغلی می شه»، «نذار خیلی بهت بچسبه»، «تا کی بچه باید آویزونت باشه؟ بذار یه کم تنها بمونه...» شاید این جمله ها به گوش شما آشنا باشد. این ها توصیه های قدیمی مادربزرگ هاست که مادران را تشویق به فاصله گرفتن از فرزندشان می کنند. این توصیه ها شاید گاهی درست باشد اما نه در سن بحرانی 6 تا 18 ماهگی! شما هر قدر به استقلال فرزندتان معتقد باشید، در فاصله 6 تا 18ماهگی او باید بغلی ترین، در دسترس ترین و با محبت ترین مادر دنیا باشید، چون هر طور که در این یک سال رفتار کنید، مبنای روابط عاطفی فرزندتان در آینده خواهد بود. شاید عبارت اضطراب جدایی به گوشتان آشنا باشد. این عبارت به همین دوره سنی اشاره می کند. دوره ای که کودک احساس تنهایی را درک می کند و ممکن است نبودن مادر یا بی توجهی های او را با بی قراری، اضطراب و جیغ و گریه، یا منزوی شدن و فاصله گرفتن از دیگران پاسخ دهد .

آشنایی با درمان وابستگی کودک 

به طور طبیعی، کودکان در فاصله 6 تا 18 ماهگی بیشتر از هر سنی به مادرشان می چسبند. آنقدر که وقتی شما به دستشویی می روید، ممکن است فرزندتان پشت در دستشویی جیغ و داد راه بیندازد. این وابستگی طبیعی است، چون کودک هنوز درکی از نبودن مادر ندارد و هنوز نمی تواند مفهوم نبودن موقتی و دائمی را از هم تفکیک کند .
کم کم با تکامل مغزی کودک، او می تواند چهره مادرش را به خاطر بیاورد و یاد بگیرد که نبود مادر ممکن است به دلیل خروج او از اتاق باشد، نه نبودن قطعی و ترک شدن کودک. اگر کودک در سن بحرانی 6 تا 18 ماهگی خود با سردی مادر، بی توجهی یا فقدان او رو به رو شود، ممکن است برای همیشه الگوی ناامنی در روابط عاطفی اش پیدا کند؛ یعنی مدام احساس کند قرار است در یک رابطه عاطفی ترک شود، شریک خود را از دست بدهد یا مورد سردی واقع شود .
چه کار کنید که فرزندتان این دوره حساس را به سلامتی بگذراند؟
1- تا می توانید او را در آغوش بگیرید و حتی وقتی از اتاق خارج می شوید، نشانه ای از خود به جا بگذارید. مثلا با او صحبت کنید تا صدایتان را بشنود، تکه ای از دنباله لباس یا چادرتان را در دسترسش بگذارید و ترجیحا جایی قرار بگیرید که حتی اگر دور هستید، در دید او قرار داشته باشید .
2- با او قایم باشک بازی کنید. او با این شیوه یاد می گیرد نبودن شما دلیل بر ترک شدنش نیست. فقط به صورت موقتی در دسترسش نیستید .
3- بعد از 18 ماهگی کودک را به مدت کوتاه کنار مادربزرگ، خاله یا دوستی که با فرزندتان رابطه نزدیک دارد بگذارید و کم کم زمان ماندن کنار آنها را افزایش دهید .
4- بعد از 18 ماهگی او را بیشتر به پارک یا مهدکودک ببرید و تجربه دلپذیری از نبودن خود برای او درست کنید. بهتر است مهدکودک رفتن کودک به بعد از دو سالگی که دوران اضطراب جدایی او به سر آمده موکول شود.

چه کار هایی نباید انجام دهیم ؟

وقتی کودک به شما می چسبد، عصبانی نشوید .

در این اوقات، به یاد داشته باشید که کودک با شما بودن را بیشتر از هر چیزی دیگری در این دنیا ترجیح می دهد. دانستن این نکته کمک می کند تا شما احساس آشفتگی و پریشانی نداشته باشید .

پیام های مغشوش به کودک ندهید .

در حالتی که کودک را در آغوش گرفته اید و نوازش می کنید به او نگویید که از شما دور شود. این کار کودک را گیج می کند و او نمی داند که بماند یا برود .

بیماری را دلیلی برای نقض مقررات قرار ندهید .

وقتی کودک بیمار است اجازه ندهید که کارهایی را که در مواقع عادی برایش مجاز نیست انجام دهد، زیرا به این ترتیب بیمار شدن در نظرش جالب تر از سالم بودن جلوه می کند. تحقیقاتی که در مورد درمان بزرگسالان صورت گرفته نشان می دهد، هنگامی که کودکان به دردهای مزمن مبتلا می شوند که باید واقع بینانه و با کمترین تغییر در برنامه روزانه با آن برخورد کرد. در غیر این صورت او برای جلب محبت شما خود را بیمار جلوه گر می کند .