کودکان با اعتماد به نفس|کودکان با اعتماد به نفس تربیت کنیم

بنابراین اگر کودکتان می خواهد مسیر خانه تا مدرسه را به تنهایی قدم بزند، اگر از نظر امنیتی در منطقه شما مشکلی وجود ندارد و به این شرط که در میانه راه به او ملحق شوید، اجازه این کار را به او بدهید. برای کودکان کوچکتر به جای آنکه تا دم در کلاس با آنها همراه شوید، اجازه دهید بعد از ورود به محوطه مدرسه، خودش تا کلاس برود. می توانید بیرون از محوطه تا زمانی که مطمئن شوید دوباره از مدرسه بیرون نمی آید یک گوشه بایستید.

خب، چطور کودکانمان را بار بیاوریم تا افرادی با اعتماد به نفس باشند بدون آنکه آنها را تبدیل به افرادی لوس و بداخلاق کنیم! بسیاری از کودکان رفتار را از روی والدینشان کپی می کنند؛ بنابراین رفتارها بلندتر از کلمات سخن می گویند.

اگر شما دائما سر والدین تان فریاد می زنید یا با بی احترامی با آنها برخورد می کنید، نمی توانید از فرزندانتان انتظار داشته باشید که با دیگر افراد با احترام برخورد کنند.

سیستم پاداش دهی داشته باشید

راهی پیدا کنید تا به دخترتان پاداش دهید اما این کار را درست و در موارد با اهمیت انجام دهید. اگر به خاطر هر کاری که فرزندتان انجام می دهد امتیاز یا پاداشی به او بدهید، اینگونه یاد می گیرد که پاداش گرفتن مهم نیست و فردی که پاداش می دهد مهم است، ممکن است فکر کند برای هر کاری که انجام می دهد نیاز به پاداش دیگران دارد.

به طورکلی اگر کودکتان کار قابل توجهی انجام داده به او پاداش دهید اما با گفتن اینکه تو میکل آنژ بعدی هستی، آن هم بعد از اینکه شکلی را با خاک و گل ساخت، بیشتر تشویق خواهد شد. غیر از این نیست که دخترتان شگفت انگیز و در واقع متخصص کوچکی در مجسمه سازی است.

وقتی تماشایش می کنید که سخت در تلاش برای انجام کاری است، آن هم تنها به خاطر جمله ای کوچک که به او گفته اید؛ «تو آدم سختکوشی هستی» یا «اگر همینطوری سخت تلاش کنی می توانی همه کارها را انجام دهی!» وقتی کاری را که با محاسبه در ارتباط است انجام می دهد، مانند شمردن تا 10 یا حل کردن معما، به او بگویید:«خوشحالم که از اعداد خوشت میاد، ریاضی ات خوبه.»

اگر در تلاش است تا کار سختی را به پایان برساند به او بگویید:«راهی را که خودت برای کشف آن پیدا کردی، دوست دارم، خسته و منصرف نمی شی و این باارزشه.»

گاهی اوقات والدین به همین شکل و بیشتر در مواردی که فرزندشان در رتبه هایش در مدرسه خوب بوده یا تلاش می کند که خوب باشد، به آنها پاداش می دهند اما می توانید به آسانی به آنها بیاموزید برای آنکه از سوی شما تشویق شوند باید همیشه بهترین رفتار یا بالاترین رتبه ها را داشته باشند.

به کودک تان توجه کنید

به همان خوبی که درباره ارزش ها و قابلیت هایی مانند اصرار و پافشاری، سختکوشی، عدالت، خلاقیت، اعتماد به نفس، شجاعت، خوش نیتی، بخشش و سخاوت او اظهارنظر می کنید درباره خنده کوک تان یا توانایی اش در دویدن و لبخند زدن هم توجه نشان دهید.

مد نظر داشته باشید که چقدر به کودک تان توجه می کنید و اینکه آیا این توجه مثبت است یا منفی. اگر دو کودک در یک اتاق حضور دارند و یکی از آنها به خوبی برای خودش بازی می کند در حالی که دیگری روی کاناپه بالا و پایین می پرد، کدام یک توجه شما را جلب می کند؟

معمولا آنکه روی کاناپه بازی می کند، در حالی که قبلا به خاطر این کار سرزنش شده بود. آن یکی مورد توجه قرار نگرفته و به این شکل هر دوی شان یاد می گیرند که رفتار منفی توجه پدر یا مادر را جلب خواهد کرد. یک تاکتیک متفاوت می تواند پاداشی باشد برای کودکی که برای خودش به خوبی بازی می کند ولی برای آن یکی که روی مبل بالا و پایین می پرد، بی توجهی محسوب می شود.

رفتار مثبت، توجه ها را جلب می کند و واکنشی که تمام کودکان در سرتاسر جهان در آن مشترکند این است که می خواهند توجه ها را جلب کنند.

به دخترتان رسم سپاسگزاری را نشان دهید. اگر در جمع کردن ظرف ها و مرتب کردن اسباب بازی های اتاقش کمک کرد از او تشکر کنید. کاری کنید که تشویق شوند به خوب بودن و آن وقت متوجه می شوید که آنها بیشتر مواقع خوب هستند.

به دخترتان اجازه دهید که مشکلاتش را خودش حل کند یا حداقل برای انجام آنها تلاش کند. مشخص است که بعضی مشکلات که آنها قادر به حل آنها هستند، بستگی به سن و سال شان دارد؛ برای مثال اگر کودک کمی بزرگتر شما عروسک گرانی می خواهد، ترغیبش کنید به اینکه چه راه هایی وجود دارند که می تواند به وسیله آنها برای پرداخت هزینه عروسک پول دربیاورد.