تنبیه نوعی روش انضباطی است که بر کاهش رفتار غیر مطلوب در کودکان تمرکز دارد.
تربیت کودکان برعهده خانواده است و کوچک ترین نوع رفتار خانواده در تربیت کودک نقش دارد مثل تنبیه یا داد زدن بر سر کودک، از عوامل تاثیر گذار بر تربیت کودک اند.
تنبیه کردن نوجوانان به هر نحوی به هیچ وجه قابل قبول نمی باشد، والدین باید از روش های صحیح و اصولی برای تنبیه نوجوانان استفاده کنند.
بسیاری از والدین برای تغییر رفتارها و تربیت کودک خود از بدترین تنبیه ها استفاده می کنند اما هیچ اطلاعاتی از عواقب این تنبیهات و تاثیرات منفی که بر روحیات کودکان می گذارد ندارند.
اغلب والدین بر این باورند که شیوه تنبیه کردن کودکشان مناسب و صحیح است، اما هرگز اینگونه نیست و باید در صورت اجبار تنبیه کردن کودک بدون تخریب اعتماد به نفس او انجام شود.
عوارض تنبیه بدنی بعد از جسم مستقیما روح و روان کودک را نشانه می رود ، والدینی که دوست ندارند آنچه که نباید را در شخصیت و رفتار فرزندشان نبینند بایستی درمورد تنبیه فیزیکی حساسیت بالایی داشته باشند.
تنبیه یکی از ابزارهای رفتار سازی و رفتارپذیری کودکان است که می تواند در شکل گیری رفتار آنان تاثیر گذار باشد.
تنبیه بدنی کودک که یکی از رایج ترین روش والدین برای تربیت فرزندان شده است, در آینده تاثیرات منفی روی کودک میگذارد و رفتار تهاجمی در آنها ایجاد میشود.
بدترین نوع تنبیه که هنوز هم موارد مختلف در درجات گوناگون از آن دیده می شود تنبیه فیزیکی یا کتک است.
تنبیه و تشویق کودکان در تربیت آنها و شکل گیری شخصیتشان تاثیر گذار است. اما تنبیه و تشویق باید به جا و در زمان مناسب انجام شود تا نتیجه مطلوب داشته باشد.
وقتی کودک کار اشتباهی انجام میدهد اغلب والدین روشهای مختلف تنبیه کردن را برای او در نظر می گیرند درحالیکه می توان با یادگیری راه های مختلف تربیتی کودک را متوجه اشتباه خود کرد.
کودکانی که توسط والدین خود تنبیه شده و یا با قوانین جدید رو به رو می شوند به خاطر پنهان کاری و یا بسیار از مسائل به دروغگویی روی آورده و حقیقت را نمی گویند.
پدر ها و مادرها بهترین آرزوها را برای فرزندانشان دارند اما گاهی نا آگاهانه رفتاری را دنبال می کنند که سلامت جسم و روح کودکشان را نابود می سازد.