تأثیر زیرمجموعه‌های اتریوم بر سرعت، مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌های شبکه اتریوم
رمزارزهای زیر مجموعه اتریوم شبکه‌‌ای از برنامه‌های غیرمتمرکز و دیفای را راه‌اندازی کرده‌اند که هر روز شاهد رشدشان هستیم.
رمزارزهای زیر مجموعه اتریوم شبکه‌‌ای از برنامه‌های غیرمتمرکز و دیفای را راه‌اندازی کرده‌اند که هر روز شاهد رشدشان هستیم. رشد و توسعه زیر مجموعه‌های اتریوم باعث شده تا سرعت شبکه اتریوم پایین بیاید و هزینه‌های تراکنش مانند گس فی به شدت بالا روند. برای افزایش مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌ها پروژههای لایه دوم بر بستر اتریوم راه‌اندازی شدند. در این بلاگ قصد داریم تا تأثیر این راهکارهای لایه دوم را بررسی کنیم و چند پروژه مشهور در این زمینه را معرفی کنیم.
زیرمجموعه‌های اتریوم چیست؟
بلاکچین اتریوم در ابتدا با ظرفیت محدود و مکانیزم اجماع اثبات کار (PoW) راه‌اندازی شد؛ اما پس از مدتی به قدری تعداد کاربران این بلاکچین بالا رفت که کندی شبکه و هزینه‌های بالای تراکنش به یکی از معضلات اصلی اتریوم تبدیل شد. هاردفورک‌ها و به‌روزرسانی‌های متعدد اتریوم در تلاش بود که این مشکلات را حل کند که در کنارش راهکارهای لایه دو هم شروع به کار کردند.
راهکارهای لایه دو تلاش می‌کنند تا با روش‌های مختلف از جمله راه‌حل‌های مبتنی بر کانال جانبی، جمع‌آوری تراکنش و پلاسما شرایطی را به وجود آورند که تراکنشها با سرعت بالاتر انجام شوند و هزینه‌های تراکنش تا حد زیادی کاهش پیدا کند. تمامی این موارد برای کمک به بلاکچین اتریوم راه‌اندازی شده تا فشار از روی بلاکچین اصلی برداشته شود و از طریق زنجیره‌های جانبی کارایی کلی شبکه افزایش پیدا کند.
پروژههای لایه دوم و تأثیر آن‌ها بر مقیاس‌پذیری اتریوم
پروژههای زیادی برای افزایش مقیاس‌پذیری بلاکچین اتریوم راه‌اندازش شدند که راه‌حل لایه دوم را ارائه می‌دادند؛ اما تمامی این پروژه‌ها موفق نبودند و تنها چند پروژه توانستند رضایت کاربران را جلب کنند. در این بخش با رمزارزهای زیر مجموعه اتریوم و پروژههای لایه دوم و تأثیر آن‌ها بر مقیاس‌پذیری Eth خواهیم پرداخت.
Optimism
راهکار لایه دوم اپتیمیسم یکی از زیرمجموعه‌های اتریوم حساب می‌شود که تراکنشها را به خارج از زنجیره منتقل می‌کند، اعتبارسنجی را هم در همان‌جا انجام می‌دهد و پس از انجام تراکنش، اطلاعات را به بلاکچین اصلی اتریوم ارسال می‌کند تا در بلاک‌ها ثبت شوند.
اپتیمیسم نسبت به سایر راهکارهای لایه دوم سرعت بالاتری دارد؛ چراکه از یک دور اثبات تقلب استفاده می‌کند. البته این ویژگی باعث می‌شود تا گس فی بالاتری هم نسبت به سایر راهکارهای لایه دوم داشته باشد.
Arbitrum
بسیاری از کارشناسان ارز دیجیتال اعتقاد دارند که آربیتروم همان اپتیمیسم است که کدهای بهینه‌شده‌تری دارد. آربیتروم تمامی تراکنشها را در یک تراکنش جمع می‌کند و پس از آن به خارج از زنجیره انتقال می‌دهد تا فرآیند اعتبارسنجی و تأیید تراکنش انجام شود.
آربیتروم از رول‌آپ اپتیمیستیک استفاده می‌کند و ماشین مجازی مخصوص به خود را دارد. همچنین، آربیتروم اثبات تقلب را چندین بار انجام می‌دهد تا تراکنشها با دقت بالاتری پردازش شوند و هزینه گس فی کم‌تری هم بابت تراکنش پرداخت شود.
Polygon
پلی‌گان عملکرد متفاوتی با سایر راهکارهای لایه دوم دارد. پلی‌گان یا همان متیک سابق یک بلاکچین جداگانه است که از فناوری پلاسما استفاده می‌کند و از طریق ایجاد پل‌های میان زنجیره‌ای تراکنش‌های اتریوم را به درون بلاکچین خود منتقل می‌کند. تراکنشها درون بلاکچین پلی‌گان پردازش و تأیید و قراردادهای هوشمند اجرا می‌شوند و در نهایت گزارش‌ها به درون بلاکچین اتریوم ارسال خواهد شد.
بلاکچین پلی‌گان با ماشین مجازی اتریوم سازگار است، از راهکار متن باز مقیاس‌پذیری دانش صفر استفاده می‌کند و با استفاده از چند تکنولوژی جدیدتر رول‌آپ‌های اپتیمیسم را با هزینه کم‌تر و سرعت بالاتر اجرا می‌کند. همکاری دیسنترالند با بلاکچین پلی‌گان یکی از موفقیت‌های بزرگ این شبکه در راستای نشان دادن قدرت مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌ها است.
StarkNet
استارک نت بر بستر بلاکچین اتریوم فعالیت می‌کند و از فناوری ZK-rollup استفاده می‌کند تا مقیاس‌پذیری اتریوم را افزایش دهد. این راهکار لایه دوم هم تراکنشها را به بیرون از زنجیره می‌برد؛ اما تفاوتش با سایر راهکارها این است که امکان اثبات یکپارچگی محاسبات را دارد.
توکن‌های ERC-20 و تأثیر آن‌ها بر عملکرد شبکه اتریوم
توکن‌های ERC-20 از ماشین مجازی و قراردادهای هوشمند اتریوم استفاده می‌کنند تا خدمات خود را به کاربران ارائه دهند. استاندارد ERC-20 باعث می‌شود تا تمامی توکن‌های موجود در بلاکچین اتریوم یکپارچگی خود را حفظ کنند. هر چه قدر تعداد و فعالیت این توکن‌ها در شبکه اتریوم بیشتر شود؛ سرعت شبکه پایین‌تر می‌آید و هزینه تراکنشها بالاتر خواهد رفت.
بلاکچین اتریوم با تغییر مکانیزم اجماع اثبات کار به اثبات سهام توانست بخشی از این مشکل را حل کند؛ اما توسعه بلاکچین اتریوم باعث شد باز هم مشکل در عملکرد توکن‌های ERC-20 به وجود بیاید و تراکنش‌هایی با هزینه‌های بالا و سرعت پایین را به ثبت برسانند. در نهایت، راهکارهای لایه دوم توانستند تا حدی فشار را از روی اتریوم بردارند و به خارج از زنجیره منتقل کنند تا بلاکچین اتریوم شکل بایگانی به خود بگیرد.
به‌روزرسانی‌های اتریوم و آینده مقیاس‌پذیری شبکه
تنها زیر مجموعه‌های اتریوم باعث افزایش مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌های شبکه نشدند؛ بلکه اتریوم با به‌روزرسانی‌های به‌موقع خود توانست تا کارایی شبکه را بهبود ببخشد و آینده مقیاس‌پذیری شبکه را به سمت روند صعودی حرکت دهد. به‌روزرسانی‌های اتریوم با نام راهکارهای لایه اول شناخته می‌شوند که مکانیزم اثبات کار را به اثبات سهام تغییر دادند، زنجیره شارد را به وجود آوردند و با استفاده از زنجیره بیکن هماهنگی و مدیریت اعتبارسنج‌ها، اجماع و ارتباط میان شاردها را فراهم کردند.
نقش اتریوم 2.0 در بهبود مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌ها
اتریوم 2.0 تحولی عظیم برای بهبود مقیاس‌پذیری و کاهش هزینه‌های بود که در مرحله اول ماینرها را کنار گذاشت و به جای آن‌ها اعتبارسنج را اضافه کرد. در بلاکچین اتریوم دیگر استخراجی رخ نمی‌دهند و به جای آن باید توکن‌های ERC-20 را استیک کنید تا اعتبارسنج‌ها از آن استفاده و تراکنشها را پردازش کنند.
زنجیره‌های شارد هم در اتریوم 2.0 باعث شدند تا پردازش تراکنشها به صورت موازی انجام شود و کل شبکه به زنجیره‌های کوچک‌تر تقسیم شود که هر کدام بخشی از بار شبکه را به عهده می‌گیرند. زنجیره بیکن هم به شاردها و اعتبارسنج‌ها کمک می‌کند تا با حفظ امنیت هماهنگ باشند و تراکنشها را با سرعت بالاتری پردازش کنند.
فناوری شاردینگ و تأثیر آن بر سرعت تراکنشها
به نقل از بلاگ رمزینکس، فناوری شاردینگ در اتریوم به این شکل است که داده‌ها به بخش‌های کوچک‌تری تقسیم می‌شوند که نه تنها ذخیره سازی را انجام می‌دهد؛ بلکه فرآیند پردازش تراکنش را به صورت مستقل هم انجام می‌دهد. این فناوری کمک می‌کند تا تراکنشها به صورت موازی پردازش شوند تا تعداد تراکنش بیشتری در زمان کم پردازش شود.
