با چه کسی درد دل کنیم؟ + نظر امامان

نکات مهمی که درباره درد و دل کردن باید بدانید

بسیاری از افراد برای کاهش فشارهای روانی و یا مشورت گرفتن ، درباره ی مشکلات، دغدغه ها، آرزوها و ... با دیگران گفت و گو می کنند. گرچه این افراد پس از درد دل کردن احساس خوشایندی مانند سبکی و کاهش اندوه دارند اما درد دل کردن با برخی افراد به جای سودمند بودن، می تواند زیان بار باشد، بنابراین زمان گفتن راز دلتان کمی صبور و محتاط باشید و با هر کسی درد دل نکنید. در ادامه این بخش از نمناک توضیحات مفیدی درباره درد دل کردن آورده ایم که می تواند برایتان سودمند باشد.

آیا درد دل کردن اشتباه است؟

باید بگوییم درد دل کردن اشتباه نیست. دردل کردن سبب می شود که از درد و ناراحتی شما کاسته شود و بتوانید بهتر تصمیم بگیرید اما اگر با فرد درستی درد دل کنید. در دل با افراد غیر قابل اعتماد زندگی شما را بیشتر دچار چالش خواهد کرد.

شما نباید زمانی که به مشکلات برخوردید، سریعا آن موضوع را برای همه بازگو کنید بلکه باید در برخورد با مشکلات خویشتن دار باشید و در روابط خود با اطرافیان احتیاط کرده و هر کسی را محرم اسرار خود ندانید.

اگر شما به هر کسی اعتماد کنید و با او درد دل نمایید، شاید روزی او حرف هایتان را پخش و یا علیه خودتان بکار برد. بهتر است برای درد دل کردن حد و حدودی قائل شوید و سعی کرده زندگی خصوصی خود را خصوصی نگه دارید، با وجود این توضیحات بهتر است بدانید نظر ائمه در مورد درد و دل کردن چیست.

درد دل کردن و بازگو کردن مشکلات در اسلام

در جریان قرار دادن دیگران از وضع زندگی و مشکلات آن به نیت استفاده از یاری افراد مؤمن و دلسوز و یا بهره گیری از مشورتهای آنان، به خودی خود منع شرعی ندارد اما در روایات توصیه شده است که انسان تا میتواند با بروز یک مشکل ساده، آنرا با دیگران در میان نگذارد و به راحتی دست نیاز به سوی دیگران دراز نکند.

امام علی(ع) می فرمایند:

شکیبائی بر مصیبت‏ها و پوشاندن غمها از گنجهای نیکی‏ها و خوبیها است. ( صحیفة الإمام الرضا(ع)، محمد مهدی نجف، ص 66 – 67)

سه چیز از گنجهای بهشت است:پنهان کردن صدقه، گرفتاری و بیماری. (مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 1، ص 330)

اگر شخصی مشکلات خود را در نزد شخص کافر بیان نماید، مانند آن است که از خداوند شکایت کرده است. (سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، ص 551)

امام صادق(ع) می فرمایند:

خدا رحمت کند آن بنده‏ای را که ... از اظهار حاجت خودداری کند؛ زیرا درخواست از دیگران، هم موجب خواری در دنیا بوده و هم مردم او را بی نیاز نخواهند ساخت. (شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، النص، ص 183- 184)

علت خواری انسان در کلام امیرالمونین

امام علی (ع ) در نهج البلاغه فرموده است:

أَزْرَی بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.

آنکه طمع را شعار خود سازد، خود را خوار ساخته و هر که پریشانحالی خویش با دیگران در میان نهد، تن به ذلت داده است و کسی که زبانش بر او فرمان راند، بی ارج شود.

از کلام امام علی (ع) استنباط می شود طمع سبب خواری انسان شده پس انسان باید قناعت را در پیش گیرد و در دومین نکته امام می فرماید:

«کسی که سفره دل خویش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضایت به ذلت خود داده است»; (وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ).

پس طرح مشکلات نزد کسانی که هیچ گونه توانایی بر حل آن ندارند اثری جز ذلت و سرافکندگی انسان نخواهد داشت ، بنابراین در بروز مشکلات باید خویشتن دار بود و لب به شکایت نگشود.

همچنین امام(علیه السلام) در جمله سوم می فرماید:

«کسی که زبانش را بر خود امیر سازد شخصیت او تحقیر می شود»; (وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ).

یعنی کسی که سخنانش از کنترل عقل و فکر خارج می شود و هرچه بر زبانش می آید را می گوید و سخنان او از فکر و عقل و تقوا سرچشمه نمی گیرد.

با چه کسی دردل کنیم بهتر است؟

با توجه به سخنان امام علی (ع ) نباید تا مشکلی برایمان پیش آمد، آن را باز گو کنیم اما اگر فکر کنیم نیاز به مشورت داریم، می توانیم با افراد قابل اعتماد و راز دار مشورت نماییم.

در درد دل هرگز نباید مسائل خصوصی مطرح شود و شما باید با فردی مشورت کنید که دلسوز و راز دار باشد و مشکلات شما را پخش نکند و اگر روزی روابطتان تیره و تار شد، از درد دل شما بر علیه تان استفاده نکند.

برای درد دل و مشورت کردن بهتر است از افرادی که معتمد ما هستند کمک بگیریم و صحبت با مشاورانی که دارای تجربه کافی هستند، بهترین گزینه برای درد و دل کردن خواهد بود. درد دل کردن با این افراد روش مناسبی برای مشورت کردن در اموری است که شاید با هم فکری دیگران بتوان راه حل مناسبی برای مشکل خود پیدا کنید.

حفظ آبروی مومن

در اسلام و روایات به حفظ آبروی مومن تاکید فراوانی شده است پس اگر فردی با شما موضوعی را مطرح نمود و باید امانت را به بهترین نحو نگه داریم.

امام صادق علیه السلام:

إفشاءُ السِّرِّ سُقوطٌ

فاش کردن راز مایه سقوط است. (تحف العقول :315 )

پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم:

اِنَّ حُرمَهًْ عِرض المُؤمِنِ کَحُرمَهًْ دمِهِ و مالِهِ

حرمتِ حیثیت و آبروی مؤمن همانند حرمتِ جان و مال او است.(لئالی الاخبار، ج 5، ص 226)

الإمامُ الباقرُ علیه السلام:

و اللّه، إنَّ أحَبَّ أصحابِی إلَیَّ أورَعُهُم و أفقَهُهُم و أکتَمُهُم لِحَدیثِنا.

به خدا قسم محبوبترین یارانم نزد من، پرهیزگارترین و فقیه ترین آنها و کسی است که نسبت به سخنان ما راز دارتر باشد.(الکافی:2/223/7 )

در نامه ی حضرت علی (علیه السلام) به مالک اشتر به عنوان حاکم جامعه، امیرالمومنین این طور می فرماید:

مالک! از همه بیشتر از کسی بترس که عیب مردم را نزد تو بازگو می کند. همه ی مردم عیب دارند. حاکم باید قبل از همه عیب ها را بپوشاند. حتی عیوبی از مردم که آشکار می شود حاکم موظف به رفع و رجوع آن است. عیب های پنهان نیز حسابش با خداست.