علل و علائم پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس + درمان و ..

همه چیز درباره پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس، از علائم تا درمان

ایمپلنت دندان یک روش زیبایی و یک راه حل بسیار موثر برای جایگزین کردن دندان از دست رفته است اما می تواند سختی هایی مانند پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس را هم به همراه داشته باشد.

در این وضعیت یک نوع التهاب در بافت های نرم و سخت اطراف ایمپلنت ظاهر می شود که بافت نگهدارنده استخوان را درگیر می کند و باعث یک تخریب پیش روی کننده از ساختار استخوان می شود که مسئول نگهداشتن ایمپلنت سر جای خودش است.

در این قسمت از بهداشت و سلامت دهان و دندان نمناک در مورد علل و علائم این مشکل با شما صحبت می کنیم. همچنین به شما خواهیم گفت که چگونه این وضعیت را درمان کنید.

علل ابتلا به پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس

از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت که ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد. همچنین دو علت اتیولوژیکال برای پری ایمپلنت وجود دارد:

• مشکل باکتریایی به دلیل تجمع باکتری از دهان روی سطح ایمپلنت ایجاد می شود.
• فشاری که در طول حرکت مواد ایمپلنت هنگام نصب ایجاد می گردد و می تواند باعث شکستگی و ایجاد این وضعیت شود و معمولاً زمانی اتفاق می افتد که محل ایمپلنت صحیح نباشد و یا فشار وارد شده به حالت متعادل انجام نشود.

دلیل ایجاد و عوامل خطر ایمپلنتایتیس

همان طور که بالاتر هم اشاره کردیم، پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس بر اثر تجمع باکتریایی اتفاق می افتد. عوامل دیگری هم هستند که می توانند عامل این بیماری باشند:

- عادات بهداشتی بیمار و وضعیت های ژنتیکی یا وجود هر گونه مشکل می تواند عامل ایجاد این وضعیت باشد.

دندانپزشک حتماً قبل از ایمپلنت باید شرایط را بررسی کند. تشخیص دقیق و ارزیابی استخوان و لثه قبل از انجام کار در جلوگیری از آن بسیار اهمیت دارد.

عوامل خطر پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس

بعضی از عوامل خطر برای پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس شامل موارد زیر است:

• سیگار
• کیفیت پایین استخوان حمایت کننده از ایمپلنت
• بیماری پریودنتال
• بیماری های سیستمیک مانند پوکی استخوان
• سرطان
• دیابت
• بهداشت ضعیف دهان
• وجود باکتری ها هنگام انجام ایمپلنت
• توزیع ضعیف فشار وارد شده هنگام ایمپلنت
• استرس

علائم پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس چیست؟

علائم این وضعیت شبیه بیماری پریودنتال در دندان طبیعی است. همانطور که بالاتر هم گفتیم مربوط به التهاب بافت هایی می شود که روی ایمپلنت قرار گرفته اند.

معمولاً یک پلاک باکتریایی و یا تارتار و یا افزایش سایز یا قرمز شدن غشای مخاطی در اطراف ایمپلنت باعث ایجاد این وضعیت می گردد. علاوه بر آن ممکن است خونریزی هم حین مسواک زدن، مالیدن دندان یا در طول انجام کار در این ناحیه به وجود بیاید.

گاهی اوقات جراحت یا چرک هم در این قسمت ایجاد می شود، مخصوصاً اگر حفره ایجاد شده بیشتر از 6 میلیمتر باشد.

ممکن است رادیوگرافی مشکل دار شدن بافت استخوانی را نشان دهد. در حقیقت ایمپلنت می تواند نشان دهنده پیشرفت این وضعیت باشد. علاوه بر آن این وضعیت معمولاً درد به همراه ندارد اما بعضی از بیماران ممکن است هنگام جویدن ، ناراحتی هایی را احساس کنند.

فردی که این وضعیت را داشته باشد، باید سریعاً به دندانپزشک مراجعه کند. هر چقدر که زودتر این وضعیت را پیگیری کند ، نتیجه بهتری خواهد داشت.

چکاپ های منظم بعد از انجام ایمپلنت هم اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا افراد کمی خودشان متوجه این وضعیت می شوند بنابراین چکاپ می تواند در تشخیص زود هنگام موثر باشد.

تشخیص پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس

همانطور که بالاتر هم اشاره کردیم چکاپ های منظم و مراجعه به دندانپزشک می تواند در ارزیابی شرایط بافت اطراف ایمپلنت و سطح پلاک دندانی در دهان موثر باشد بنابراین آن ها می توانند از پیشرفت این وضعیت در سریع ترین زمان ممکن جلوگیری کنند.

در فرآیند تشخیصی روی شناسایی تغییرات در بافت نرم و در استخوان اطراف ایمپلنت تمرکز می کند. آزمایش های کلینیکی و اندازه گیری عمق حفره ایجاد شده برای ایمپلنت می تواند هر گونه التهاب، خونریزی، چرک و حرکت ایمپلنت را تشخیص دهد.

رادیوگرافی هم یک اقدام ضروری محسوب می شود، زیرا به شما اجازه می دهد که بتوانید تراکم استخوانی را آنالیز کنید.

گزینه های درمانی پری ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس

درمان این وضعیت مربوط به کنترل عفونت برای متوقف کردن آسیب دیدگی ها و از دست رفتن استخوان است. دندانپزشک می تواند موثرترین گزینه درمانی را وابسته به شدت این وضعیت برای شما پیدا کند.

همچنین ممکن است برای درمان عفونت آنتی بیوتیک تجویز کند که ممکن است خوراکی یا موضعی باشد.

گاهی اوقات یک دستگاهی را در حفره دهانی قرار می دهند که عفونت ها را بیرون بکشد و علاوه بر آن ممکن است بافت لثه را به صورت دستی؛ تا حدی جدا کنند تا التهاب را از بین ببرد و ریکاوری را سرعت ببخشد.

گاهی اوقات در صورتی که این وضعیت باعث تخریب استخوان شده باشد ، جراحی هم انجام می دهند که انواع مختلفی وجود دارد که شما می توانید بر اساس نیازتان و تشخیص پزشک از آن ها استفاده کنید.

در جراحی تا خوردگی را باز می کنند تا بافت آسیب دیده را بردارند و آن ناحیه را تمیز و ضد عفونی کنند. معمولاً در این جراحی ویژگی های استخوان و بافت نرم برای جلوگیری از تشکیل پلاک های جدید تغییر داده می شود.

در بعضی از پروسه ها هم ممکن است یک جابجایی در غشاها صورت بگیرد تا ریکاوری استخوان از دست رفته انجام شود.

علاوه بر همه این اقدامات ، بهداشت دهانی فرد هم باید ارتقا پیدا کند و در نتیجه پزشک دستورالعمل هایی را برای کنترل تمیزی دندان می دهد.

متخصص هم ممکن است استفاده از شوینده های ضدعفونی کننده را پیشنهاد کند تا احتمال تشکیل باکتری کمتر باشد . فقط دندان پزشک متخصص می تواند تشخیص دهد که کدام درمان برای شما بهتر جواب می دهد.

مراقبت از ایمپلنت یا ایمپلنتایتیس

1. بعضی از عوامل غیر قابل کنترل هستند که ممکن است احتمال ابتلا به این وضعیت را افزایش دهند در نتیجه مراقبت از ایمپلنت بعد از جراحی می تواند خطرات و سختی ها را کاهش دهد بنابراین بهداشت دهانی ضروری ترین کاری است که باید آن را رعایت کنید.
2. حداقل 3 بار در روز مسواک بزنید و بعد از هر وعده غذایی این کار را انجام دهید تا از تجمع باکتری هایی که عامل ایجاد مشکل بعد از ایمپلنت هستند جلوگیری کنید.
3. همچنین باید هنگام مسواک زدن توجه زیادی به قسمت غیرقابل دسترس داشته باشید و تمام اطراف دندان خود را تمیز کنید.
4. رعایت بهداشت با استفاده از نخ دندان و یا شوینده های دهانی بسیار کمک کننده است.
5. سیگار خطر ابتلا به پری ایمپلنت را افزایش می دهد و التهابات و از کاهش تراکم استخوانی را بالا می برد.
6. همچنین دندان قروچه به دلیل استرس می تواند این وضعیت را بدتر کند.
7. مهم تر از همه این که چکاپ های منظم نزد دندانپزشک می تواند در سریع ترین زمان ممکن مشکل را شناسایی کرده و درمان سریع تر و بهتر انجام شود.