تاریخچه گواهینامه در جهان و ایران + اولین زن و مرد تصدیق دار

با تاریخچه و صاحب اولین گواهینامه رانندگی دنیا آشنا شوید

گواهینامه رانندگی مدرکی است مبنی بر اینکه فرد توانایی رانندگی با وسیله نقلیه ای را دارد. با رشد شهر نشینی و افزایش تمایل افراد به استفاده از وسیله ی نقلیه ی شخصی و انجام مانورهای خطرناک و وقوع تصادفات سبب شد تا مسئولین، به لزوم تدوین قوانینی برای صدور اجازه نامه رانندگی پی ببرند. امروزه با دریافت گواهینامه بسته به نوع گواهینامه (پایه 1، پایه 2، پایه 3 موتور سیکلت ) فرد می تواند از انواع وسیله نقلیه استفاده کند. شاید برایتان جالب باشد که بدانید چه کسی برای اولین بار موفق به اخذ گواهینامه شد، برای دانستن این موضوع و تاریخچه گواهینامه رانندگی در ایران و جهان این بخش از سرگرمی نمناک را مطالعه نمایید.

تاریخچه گواهینامه رانندگی

هنگامی که ژولز آلبرت دیون در رقابت ماشین سواری جهانی در سال 1894، خط انتهایی مسابقه را پنج دقیقه زودتر از بقیه رد کرد، خیلی خوشحال نشد. این اولین جایزه ای نبود که به این مرد تعلق می گرفت. او در سال قبل هم به عنوان بهترین کارمند متمدن در دپارتمان پلیس معرفی شد که شهرهای حاشیه ای از جمله فرانسه هم تحت نظارت او قرار داشتند. پلیس ها معمولاً مجبورند که در شغل خود از ماشین زیاد استفاده کنند که در نهایت در 14 آگوست سال 1893 این فرد موفق به دریافت گواهینامه شد.

اولین مرد و اولین زن صاحب گواهینامه در جهان

اولین گواهینامه رانندگی را "کارل بنز" مخترع خودروهای مدرن، در سال 1888 دریافت کرد. او برای راندن خودروی خود که موسوم به موتورواگن بود و دود و صدای قابل توجهی تولید می کرد، از دولت محلی اجازه رانندگی دریافت کند.

دریافت گواهینامه نیازمند قوانینی بود که این افراد باید آن ها را پشت سر می گذاشتند. محدودیت سرعت آن ها در طول رانندگی 20 کیلومتر در ساعت در جاده ها و 12 کیلومتر در ساعت در نواحی شهری بود. یک آزمون مربوط به رانندگی و یک آزمون گواهینامه داشتند که اگر هر دو را قبول می شدند، به آن ها گواهینامه تعلق می گرفت. محدودیت سرعت آن قدر زیاد نبود که آن ها را بترساند. ژولز آلبرت به طور میانگین 127 کیلومتر از فرانسه را با سرعت 20 کیلومتر در ساعت طی کرد.

اولین خانم هم در سال 1898 موفق به اخذ گواهینامه شده بود. در آن زمان، اخذ گواهینامه این گونه بود که فرد می توانست ترمز کند، خودرو را متوقف کند، سرعت بگیرد، مسیر را طی کند. یعنی خیلی نباید کار سختی انجام می داد. تا آن زمان معمولاً هیچ آزمون کتبی گرفته نمی شد؛ تا این که در سال 1917 آزمون های کتبی هم در مورد قوانین رانندگی روی کار آمدند.

اولین کشوری که داشتن گواهینامه برای رانندگی را الزامی کرد

در تاریخ 29 سپتامبر 1903 کشورآلمان داشتن گواهینامه برای رانندگی را الزامی کرد و این قانون را به اجرا گذاشت. در سال 1910اولین قوانین رانندگی ایالت نیویورک آمریکا تصویب شد و ایالت نیوجرسی از سال 1913  اولین ایالتی بود که داشتن گواهینامه را برای همه ی رانندگان الزامی کرد.

تاریخچه گواهینامه رانندگی در ایران

در مطلب " اولین کسی که در ایران گواهینامه گرفت "  به معرفی صاحب اولین گواهینامه که البته برای اتومبیل هم نبود اشاره کردیم و اینجا به اولین دارنده گواهینامه ی رانندگی خودرو در ایران خواهیم پرداخت.

اتومبیل در ایران از دوره ی قاجار وارد کشور شد . ابتدا اتومبیل در ایران اندک بود بنابراین عملا مشکلات چندانی احساس نمی شد اما افزایش تعداد وسیله ی نقلیه و رشد شهرها سبب شد روی سیستم شبکه معابر فشار وارد شود و احداث خیابان های مناسب و تعریض برخی از محورهای موجود در دستور کار قرار گیرد.

اولین گواهینامه رانندگی در ایران در سال 1301 صادر شد که  فقط 20 نوع علائم رانندگی وجود داشت. پیشکسوتان اتومبیل رانی در کشور در شهر تهران هفت سال بعد اولین آموزشگاه رسمی آموزش رانندگی را تأسیس و راه اندازی کردند. با افزایش ورود خودرو صدور گواهینامه رانندگی بین سال های 1305 الی 1308 شروع شد. آئین نامه راهنمایی و رانندگی در سال 1318 از تصویب دادگستری گذشت و شهربانی برای نخستین بار در این سال اقدام به تهیه گواهینامه های رانندگی به صورت دفترچه ی هفت صفحه ای و در قطعه 8×11  سانتی متری نمود. 

براساس قانون بودجه 1333  در سال 1340 گواهینامه های دفترچه به یک برگ تبدیل شد و در قطع 6×11 سانتی متری چاپ گردید که مدت اعتبار آن 4 سال بود. مدت اعتبار گواهینامه های رانندگی در سال 1355 به ده سال افزایش یافت.

برنامه های آموزش ترافیک توسط اداره پلیس تهران در سال 1347 تهیه و به مرحله ی اجرا گذاشته شد. در ماده 22 آئین نامه ی راهنمایی و رانندگی مصوب سال 1347 شرایط دریافت انواع گواهینامه های رانندگی مشخص شده است. 

در گذشته آموزش در زمینه ی رانندگی فقط محدود به مهارت بود، اما کم کم موضوعاتی مانند اخلاق رانندگی و احترام به حقوق سایرین نیز مورد توجه قرار گرفت بنابراین صدور گواهینامه ی رانندگی نباید تنها مشروط به مهارت های رانندگی باشد و باید  در کنار مسئله ی مهارت ، در سیستم صدور گواهی نامه موارد متعدد رفتاری و روانشناسی فرد و اجتماعی گنجانده شود.