اثر شگفت انگیز تمرینات قدرتی کاربردی روی بدن

آیا تمرینات قدرتی کاربردی می تواند زندگی تان را تغییر دهد

تمرین قدرتی کاربردی، پتانسیل آن را دارد که دامنه کامل حرکتی و کیفیت کلی زندگی شما را افزایش دهد. تمرین قدرتی کاربردی، اغلب سوء تعبیر شده و به ندرت به درستی اجرا می شود. این اصطلاح تناسب اندام که به طور مبهم خودش را تعریف می کند، چیزی است که در نهایت می توانید از آن سود ببرید. حالت های کاربردی از ورزش، مزایای سلامتی ارائه می دهند که فراتر از احساس خوب تحت تاثیر قرار دادن هم باشگاهی شما در رک اسکات و پرس سینه است

تمرینات قدرتی کاربردی امروزه یک واژه کلیدی رایج در دنیای ورزشی است. برخی معتقدند که ورزشکاران حرفه ای با انجام فعالیت های انفجاری و بالستیک، تمرینات قدرتی کاربردی را دنبال می کنند. با این وجود، اغلب اوقات این برنامه های تمرینی از قابلیت های فیزیولوژیکی یک ورزشکار عادی بالاتر می رود و در نهایت، احتمال بروز آسیب را بالاتر می برد.

بسیاری نیز براین باورند که تحمل آسیب به دلیل تمرینات نامناسب به هیچ عنوان کاربردی نیست. از بسیاری لحاظ، تمرینات قدرتی کاربردی را باید یک زنجیره حرکتی دانست. بعنوان یک انسان، ما فعالیتهای حرکتی گسترده ای از قبیل پیاده روی، دویدن، پریدن، کشیدن، هل دادن، خم شدن، چرخیدن، ایستادن، بالا رفتن و … انجام می دهیم. تمام این فعالیت ها مستلزم حرکات نرم، و ریتمیک حول محورهای ساژیتال، فرونتال و عرضی است.

تمرین یا بهبود قدرت کاربردی تنها مستلزم افزایش توان قدرت عضله یا گروهی از عضلات نیست. بلکه، مستلزم تمرین برای تقویت هماهنگی بین سیستم های عصبی و عضله نیز هست.

تمرینات قدرتی کاربردی مستلزم تمرینات مقاومتی است. به گونه ای که افزایش قدرت مستقیماً باعث تقویت عملکرد حرکات شود و بدین وسیله، فعالیت های روزمره فرد با آسانی بیشتری صورت گیرد. به عبارت ساده تر، هدف اصلی تمرینات کاربردی، استفاده از قدرت افزایش یافته بدست آمده در یک حرکت برای تقویت عملکرد حرکتی دیگر از طریق تأثیر بر تمام سیستم عصبی – عضلانی است.

تمرینات قدرتی کاربردی

در تمرینات کاربردی، کار بر روی عضلات درگیر در یک حرکت، به اندازه تمرین آن حرکت حائز اهمیت است. مغز، که حرکات عضلانی را کنترل می کند، به کلیت حرکت فکر می کند، و نه حرکات انفرادی عضلات.

ورزشهایی که مفاصل و عضلات را از هم جدا می کند، روی عضلات تمرکز دارند و نه کلیت حرکت؛ که در نهایت به پیشرفت کاربردی کمتر منتهی می شود. برای مثال، حرکت اسکوات ، تاثیر بیشتری برای تقویت توان فرد برای بلند شدن از یک کاناپه، در مقایسه با حرکات تقویت زانو، همراه دارد.

برای اینکه تمرینات قدرتی به دیگر حرکات انتقال داده شوند، چند مؤلفه حرکات تمرینی باید شبیه به عملکرد واقعی حرکت باشد. این مؤلفه ها شامل هماهنگی، انواع انقباضات ماهیچه ای (concentric, eccentric, isometric)، سرعت حرکات و دامنه حرکت است.

هر یک از مؤلفه های حرکات را باید یک بخش جداگانه از تمام حرکت دانست. ورزشهایی که دارای بالاترین تاثیر انتقالی هستند، حرکاتی هستند که شبیه به حرکت یا فعالیت واقعی در هر چهار مؤلفه حرکت هستند. لازم به ذکر است که، افراد نمی توانند تنها با تمرین حرکات مشابه، به یک متخصص در حرکت یا فعالیت خاص تبدیل شوند. برای کسب نتایج بهینه، تکرار حرکات دقیق، لازم و ضروری است.

تمریناتی که روی بیشتر دستگاههای سنتی اجرا می شوند، به دلیل اینکه عضلات را در یک محیط کنترل شده و تثبیت شده از هم جدا می کنند، تنها حلقه کوچکی از زنجیره تمرینات قدرتی هستند. اگرچه ورزش های دستگاهی بهترین راه برای انتقال عملکرد از باشگاه به دنیای واقعی نیستند، اما، این بدان معنا نیست که این ورزشها نباید بخشی از یک برنامه تمرینی باشند.

برای مثال، تمرین «غیر کاربردی» تک مفصلی می تواند نقشی حیاتی را در کمک به تقویت « ارتباط ضعیف» که شخص ممکن است برای بازگرداندن تعادل ماهیچه ای مناسب داشته باشد، ایفا می کند. علاوه براین، انجام چنین تمرینی به فرد اجازه می دهد تا مطمئن تر و مؤثرتر در فعالیتهای تمرینات کاربردی شرکت کند و در عین حال، خطر آسیب را کاهش می دهد.

در تحلیل نهایی، باید به خاطر داشت که تمرینات کاربردی، یک مفهوم همه یا هیچ نیستند. زنجیره ای ازعملکرد وجود دارد. تنها تمرین کاملاً کاربردی، فعالیت واقعی ای است که فرد آن را تمرین می کند. بر این اساس، افراد نباید به هیچ گروهی از ورزشها اکتفا کنند. قدرت کاربردی باید مانند یک مکمل تمرینات سنتی- قدرتی عمل کند، نه به عنوان یک جایگزین.

تمرینات قدرتی کاربردی در صورتی که درست بکار گرفته شوند، باعث ایجاد تنوع در ورزشها می شوند و فوایدی را به همراه خواهند داشت که پیشرفت ها را مستقیماً به فعالیتهای واقعی زندگی انتقال می دهد.

تفاوت بین بدنسازی و تمرین قدرتی چیست؟

بدنسازی، همه چیز در مورد سایز است

بدنسازان، وزنه ها را نه به خاطر افزایش قدرت کاربردی بلکه برای افزایش سایز عضلاتشان بلند می کنند. آنها در طول این روند، قدرت را افزایش خواهند داد اما آن فقط یک اثر فرعی تمرین کردن است، نه تمرکز.

آن وزنه زدن ها برای افزایش سایز معمولا برای «پمپ» موثر خواهند بود زمانی است که خون، اکسیژن و مواد مغذی را به عضلات شما می آورد و به شما نوعی سرخوشی می دهد. این نوع لیفتینگ انجام شده توسط بدنسازان به منظور ایجاد پارگی های میکروسکوپی در عضله، مجبور کردن بدن برای ترمیم عضلات و گسترش ظرفیت ذخیره سازی است. این ترمیم ها باعث می شوند عضلات بزرگتر شوند. فرایندی که به هیپرتروفی معروف است.

تفاوت بین بدنسازی و تمرین قدرتی

هنگامی که عضلات بزرگتر می شوند، قادر به نگه داشتن انرژی بیشتری هستند، این بدان معناست که می توانند نیروی بیشتری را اعمال کنند. با این حال انرژی ذخیره شده در عضلات حجیم، همان قدرت واقعی نیست و بدنسازان اغلب ضعیف تر از چیزی هستند که به نظر می رسند.

اصطلاح بدنسازی معمولا به نمایش های رقابتی اشاره دارد و بسیاری از بدنسازان فقط برای به دست آوردن نوع بدنی که روی صحنه خوب به نظر خواهد رسید، تمرین می کنند.

تمرین قدرتی، همه چیز در مورد قدرت است

هنگامی که بحث تمرین قدرتی به میان می آید، فقط یک هدف برای تمرین کردن وجود دارد:افزایش مقدار نیرویی که عضلات شما می توانند برای بلند کردن اجسام سنگین تولید کنند. در صورتی که عضلات بتوانند در زمان بلند کردن اجسام سنگین، حداکثر نیرو را اعمال کنند، سایز و شکل آنها اهمیتی ندارد.

تمرین کردن برای قدرت معمولا با تکرار کم و وزن بالا انجام می شود و هدف این تمرین، آن است که به سیستم عصبی مرکزی شما بیاموزد که چگونه در هنگام لیفتینگ، واحدهای حرکتی را به نحو احسن به کار بگیرد. شما با هدف قوی کردن ماهیچه هایتان، تقویت کردن مفاصل، محکم کردن استخوان ها و ایجاد بافت همبند قوی تر وزنه می زنید.

برخلاف بدنسازان، یک کارآموز قدرتی معمولی، هیکلی کاملا تراشیده ندارد. آنها معمولا درصد چربی بدن بالاتری خواهند داشت و اندام آنها به جای براق و باریک، اغلب قالب دار و توپر است. اما وقتی زمان استفاده از عضلات فرا می رسد، آنها قدرت و استقامت بسیار کاربردی تری نسبت به یک بدنساز دارند.