تعبیر غزل 349 حافظ: دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

غزل شماره 349 حافظ :دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

درصورتیکه پاسخ فال حافظ آنلاین شما، غزل شماره 349 یا همان شعر "دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم" است، تعبیر و تفسیر کامل غزل 349 حافظ را در این بخش از فال حافظ نمناک خواهید خواند.

متن شعر و غزل دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

گفت کو زنجیر تا تدبیر این مجنون کنم

****

قامتش را سرو گفتم سر کشید از من به خشم

دوستان از راست می‌رنجد نگارم چون کنم

****

نکته ناسنجیده گفتم دلبرا معذور دار

عشوه‌ای فرمای تا من طبع را موزون کنم

****

زردرویی می‌کشم زان طبع نازک بی‌گناه

ساقیا جامی بده تا چهره را گلگون کنم

****

ای نسیم منزل لیلی خدا را تا به کی

ربع را برهم زنم اطلال را جیحون کنم

****

من که ره بردم به گنج حسن بی‌پایان دوست

صد گدای همچو خود را بعد از این قارون کنم

****

ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن

تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم

معنی و تفسیر غزل شماره 349 حافظ در فال شما

ای صاحب فال چند وقتی است که تو و فردی که بسیار به او علاقه مند هستی، از یکدیگر ناراحت و دلگیر شده‌اید.

وظیفه توست که برای دلجویی از او پیش قدم شده و رابطه را به صمیمیت قبل بازگردانی؛ از خداوند بخواه که تو را در یافتن راه چاره برای حل این اختلاف یاری کند.

راهی که وارد آن شده ای، تا آخر ادامه بده و مسیرت را به پایان رسانده و هرگز هدفت را نیمه‌کاره رها نکن.

قوی باش و بعد از روبرو شدن با هر ناملایماتی دچار یاس و ناامیدی نشو بلکه با دقت و جدیت بیشتر به آن ادامه بده.

به زندگی و اطرافت دقیق تر نگاه کن و تلاش خود را بر این بگذار که نقاط ضعف‌ خود را پیدا کنی.

زندگی پر از فراز و نشیب است پس اگر به مقصودت نرسیدی غمگین نشو.

با دوستانت یکرنگ و مهربان باش تا در دعاهایشان تو را فراموش نکنند.