همه چیز از تاریخچه جشن نوسره تا آداب 5 بهمن

همه چیز درباره جشن نوسره ایرانیان در 5 بهمن ماه

ایرانیان قدیم در هر ماه جشن های مختلفی را برگزار می کردند. در بهمن ماه نیز جشن های زیادی برگزار می شد که یکی از این جشن های فراموش شده ایرانی جشن نوسره است که در پنج بهمن ماه و 5 روز قبل از جشن بزرگ سده برگزار می شد.

اگر می خواهید از چگونگی برگزاری این جشن اطلاعاتی به دست آورید، این بخش از نمناک را مطالعه نمایید.

جشن نوسره چیست؟

جشن نوسره در سی و پنجمین روز زمستان برگزار می شد و پیش درآمدی برای برگزاری جشن سده است و ایرانیان با برگزاری این جشن خود را برای برگزاری هر چه باشکوه تر جشن بزرگ سده آماده می کردند.

تاریخچه و آداب برگزاری جشن نوسره

ایرانیان در روز 5 بهمن برای چیرگی بر نیروی اهریمنی و دست یابی به روانی شاداب و سالم جشنی به نام نوسره را برگزار می کردند و مردم در این جشن ها شرکت می کردند و با سرور و دست افشانی و آتش افروزی و پایکوبی روان را شادابی می بخشیدند و خستگی های فکری و جسمی را از تن و روان خویش می زدودند.

برپایی آتش و خواندن نیایش و دعا در درگاه حق از آداب برگزاری جشن نوسره بود. دهم بهمن زمان برگزاری جشن سده است، مردم با برگزاری جشن نوسره خود را برای برگزاری هر چه باشکوه تر جشن بزرگ سده آماده می کردند.

روز پنجم بهمن روز گرامیداشت زنان

در آیین باستان پارسی روز پنجم از هر ماه به سپندارمذ نسبت داده شده است که این روز را به مناسبت سبزکنندگان زمین و سبز شدن زمین، به گرامیداشت زنان اختصاص داده اند.

جشن های ایرانی چه ویژگی هایی داشتند؟

ایرانی های باستان به خدا اعتقاد داشتند و معتقد بودند که در دل خدا دو عنصر متضاد چون شک و تردید، تاریکی و روشنایی و سیاهی و سفیدی وجود دارد و به همین دلیل خود را موظف می دانستند که عناصر طبیعی را برای دفع اهریمن ستایش کنند.

آریایی ها به دلیل اعتقاداتشان جشن های متعددی برگزار می کردند و در جشن ها سعی می کردند به نوعی مقام و موقعیت عناصر طبیعی را پاس بدارند.

خواستگاه آریایی ها چون از مناطق سردسیر بود از سرما و تاریکی هراس داشتند و آن را نشان اهریمن می دانستند؛ آنها سعی می کردند با برگزاری جشن ها و آتش افروزی الهه ها و خدایانی که گرما و نور را جایگزین سرما و تاریکی می کردند به نوعی عبادت کنند.

جشن های باستانی ویژگی های زیر را دارا بودند:

1. جشن های ایرانی همگی در پیوند با پدیده های طبیعی و کیهانی و اقلیمی هستند و به همین علت سعی شده زمان برگزاری آنها هر چه بیشتر با تقویم طبیعی منطبق باشد.

2. هیچکدام از جشن های ایرانی را نمی توان متعلق به هیچ دینی دانست و برگرفته از دستورهای دینی نیستند.

3. جشن های ایرانی همواره با سرور و شادی همراه بودند و غم و اشک و گریه در آنها جایی نداشت.

4. در جشن های ایرانی اثری از خشونت و بدرفتاری نسبت به گیاهان و حیوانات دیده نمی شود و همه در احترام و پاسداشت مظاهر طبیعت هستند.

5. تفاوت های قومی و دینی و زبانی عاملی برای برگزار نشدن جشن های ایرانی نبوده و ایرانیان جشن ها و آیین های میهنی خود را یکپارچه و با همبستگی برگزار می کردند.