روز بزرگداشت مولانا در تقویم امسال چندمه؟+ روز تولد و مرگ مولوی

روز مولانا در تقویم سال ۱۴۰۴

جلال‌الدین محمد بلخی، معروف به مولوی و مولانا و رومی که در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» از مشهورترین شاعران پارسی‌گوی است که با توجه به برخی اشعارش تخلص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. در ادامه این بخش از نمناک روز و تاریخ دقیق روز مولوی در تقویم سال ۱۴۰۴ را آورده ایم و خلاصه زندگی نامه مولانا را ارائه می کنیم.

روز مولوی در تقویم سال ۱۴۰۴ چه روزی است؟

در ادامه به شما خواهیم گفت که روز مولوی در تقویم سال ۱۴۰۴چند شنبه و چه روزی است.

تاریخ شمسی روز بزرگداشت مولانا در تقویم سال ۱۴۰۴

روز بزرگداشت مولوی در تقویم شمسی برابر است با :سه شنبه 8 مهر ۱۴۰۴ ، 08/ 07 / 1404

تاریخ قمری روز بزرگداشت مولانا در تقویم امسال

روز بزرگداشت مولوی در تقویم قمری برابر است با :الثلاثاء 7 ربیع الثانی ۱۴۴۷ ، 07/ 04 / 1447

تاریخ میلادی بزرگداشت مولوی در سال 2025

روز بزرگداشت مولانا جلال الدین محمد بلخی شاعر و عارف برابر است با:Tuesday 2025 September 30 ، 2025-09-30

سال جهانی مولانا

۸ مهر، روز بزرگداشت «مولانا جلال‌الدین بلخی» است، شاعری که شهرت جهانی او باعث شد سال ۲۰۰۷ میلادی، به پیشنهاد ترکیه، از سوی یونسکو به عنوان «سال جهانی مولانا» نام‌گذاری شود. به پاس این بزرگداشت جهانی، حتی تمبری با تصویری از مولانا و طرحی از استاد بهزاد، در آمریکا منتشر شد.

هدف از روز بزرگداشت مولوی

روز بزرگداشت مولوی، روز پاسداشت فرهنگ و ادب پارسی است. مولانا، شاعر ایرانی با شهرت جهانی، آثار و اندیشه‌هایش هنوز به طور کامل در ایران شناخته نشده است. او را می‌توان پیونددهنده ملت‌ها دانست، زیرا او در بلخ یا وخش در خراسان بزرگ (که اکنون بخشی از افغانستان و تاجیکستان است) زاده شد و در دوران نگارش آثارش، مانند مثنوی، در قونیه در دیار روم (ترکیه امروزی) می‌زیست.

اگرچه آثار مولوی متعلق به تمام جهانیان است، ایرانیان و پارسی‌زبانان سهم بیشتری از او را از آن خود می‌دانند، چرا که آثارش به زبان پارسی سروده شده و بیشترین تأثیر را از فرهنگ ایرانی پذیرفته است.

روز تولد مولانا یا همان مولوی

جلال الدین محمد با نام کامل محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی در ششم ربیع الاول سال 604 هجری در شهر بلخ به دنیا آمد.
پدر او مولانا محمد بن حسین خطیبی، معروف به بهاءالدین ولد و سلطان‌العلما، از بزرگان صوفیه، مردی عارف و سخنور بوده که مردم بلخ، علاقه فراوانی به او داشته‌اند. پدر مولوی، احتمالاً در سال ۶۱۰ قمری، هم‌زمان با هجوم چنگیزخان از بلخ کوچ کرد و سوگند یاد کرد که تا محمد خوارزم‌شاه بر تخت نشسته، به شهر خویش باز نگردد. بهاء‌الدین ولد پس از طی مسافت طولانی و گذر از شهرهای فراوان در آسیای صغیر ساکن شد، اما پس از مدتی براساس دعوت علاء‌الدین کیقباد به شهر قونیه بازگشت.

آیا مولانا شاعر ایرانی است؟

ترکیه در برنامه‌هایی که به مناسبت سال جهانی مولانا برگزار نموده، تلاش کرده‌است که مولانا را به عنوان یک چهره ترک مطرح کند و به جای مولانا از نام «رومی» استفاده کند و این در صورتی است که وی به قول دکتر میرجلال‌الدین کزازی، مولانا پژوه شناخته‌شده، حتی یک بیت شعر هم به ترکی نسروده و زاده بلخ است.

از سوی دیگر تاجیک‌ها نیز داعیه این را دارند که مولوی را از مشاهیر خود ثبت کنند و استدلال می‌کنند که مولوی زاده تاجیکستان است. به هر حال مولوی در مثنوی معنوی سفارش به سخن گفتن با زبان پارسی کرده‌است:پارسی گو گرچه تازی خوشتر است عشق را خود صد زبان دیگر است.

دوستی مولانا با شمس

هر چند که مولوی، در طول زندگی شصت‌و هشت ساله خود با بزرگانی همچون محقق ترمذی، شیخ عطار، کمال‌الدین عدیم و محی‌الدین عربی، حشر و نشرهایی داشته و از هر کدام توشه‌ای براندوخته، ولی هیچ‌کدام از آن‌ها مثل شمس تبریزی، در زندگیش تاثیرگذار نبوده است.

داستان آشنایی مولانا و شمس به زمانی بر می گردد که شمس از کنار کلاس درس مولانا می گذرد و طی صحبت با او کتاب‌های مولانا را در آب انداخته و سپس سالم از آب بیرون می کشدو به او نشان می دهد که عشق و شوریدگی حقیقی، فراتر از دانش ظاهری است و این واقعه باعث تحول درونی مولانا و کنار گذاشتن درس و بحث می شود. این رویداد، آغاز تولدی دوباره برای مولانا و ورود او به وادی عرفان و شوریدگی بود.

روز مرگ مولانا

جلال‌الدین محمد مولوی، در غروب خورشید روز یکشنبه، پنجم جمادی الاخر سال ۶۷۲ هجری – قمری بر اثر بیماری ناگهانی که طبیبان از درمان آن عاجز گشتند به دیار باقی شتافت.

کتاب های مولانا

• مثنوی معنوی:به زبان فارسی است.
• غزلیات شمس:غزلیاتی است که مولانا به نام مراد خود شمس سروده است.
• رباعیات:حاصل اندیشه‌های مولاناست.
• فیه ما فیه:که به نثر بوده و حاوی تقریرات مولانا است که گاه در پاسخ پرسشی است و زمانی خطاب به شخص معین.
• مکاتیب:حاصل نامه‌های مولاناست.
• مجالس سبعه:سخنانی است که مولانا در منبر ایراد فرموده است.