از خانه های روستای ابیانه تا خانه های تهرانی
برخی از اهالی ابیانه که به تهران کوچ کرده اند هنوز درصدد هستند تا بخشی از فرهنگ و تاریخ روستا و مردم خود را به خانه های خود در تهران منتقل کنند خانه آن ها رنگ و بویی از روستای ابیانه دارد. روستای سرخ عنوانی است که برای ابیانه انتخاب شده است ابیانه ای که یک ساعتی با شهر تاریخی کاشان فاصله دارد و به واسطه خانه های خشتی ساخته شده با گل رس و پوشش خاص و بومی زنانش مشهور است. خانه های خشتی روستای ابیانه کم نیست. کوچک و بزرگ در پایین یا بالای ده سالم و یا تخریب شده و در حال تخریب برای مردم باقی مانده است و کمتر کسی به فریادشان می رسد.
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
خانه های روستای ابیانه:
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
بیگی و دامادش از همان خانه های قدیمی خود در روستا وسایلی به این خانه در تهران آورده تا آن را شبیه به یک موزه از سبک زندگی مردم ابیانه کنند. دیگ و سفال قدیمی، سینی های مسی قلمکاری شده، ظروف و حتی عروسک هایی که نوع پوشش زنها و مردان ابیانه را نشان می دهد در این خانه موجود است. خانه ای که زمانی بخشی از خانه کمال الملک در نزدیکی میدان شهدای تهران بوده است.
شاید کمتر کسی متوجه شود پشت دیوارهای بلند این خانه و در میان آپارتمانهای ساخته شده آن اطراف چنین خانه ای به سبک سنتی ساخته شده است و اهالی آن حتی در نوع انتخاب رنگ دیوار سلیقه به خرج داده اند اما در کنار همین خانه، ساختمانی قرمز رنگ با چند واحد اپارتمان هم به چشم می خورد که مالک آن نیز یکی از اهالی ابیانه است که به تبعیت از خانه های سرخ روستای ابیانه این ساختمان را به رنگ قرمز تیره درآورده است شاید نشانی از روستا در کوچه های تهران باشد.