عرش الهی

عرش الهی | عرش الهی بر دوش چه کسانی است؟

کد مطلب : 18256تعداد نظرات : 5 نظرزمان مطالعه : 5 دقیقه
منظور از عرش الهی چست؟ عرش خدا در کجا قرار دارد؟ اگر جایی نیست پس چه مفهومی دارد؟ بعضی از گناهان عرش خدا را می لرزاند، مفهمم این جمله چیست؟

عرش الهی بر دوش چه کسی می باشد؟

تمام آسمانها و زمینها و آنچه در آنهاست در برابر عرش، همچون حلقه انگشتری است در یک بیابان عظیم.

حاملان علوم الهی

در آیات قرآن مجید حدود بیست مرتبه به عرش الهی اشاره شده است و در روایات اسلامی بحثهای بیشتری در باره آن دیده می شود. مطابق بعضی از روایات، عظمت عرش خدا به قدری است که در تصوّر انسان نمی ‏گنجد تا آنجا که می خوانیم:

 
 
فرشتگان الهی
حاملان عرش الهی
 
در کریمه 16 سوره حاقه می خوانیم:وَالْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَهٌ (حاقه/16):[فرشتگان در اطراف آسمان قرار می گیرند (و برای انجام مأموریت ها آماده می شوند) و آن روز عرش (قدرت) پروردگارت را هشت فرشته برفراز همه آنها حمل می کنند].
 
در کثیری از روایات ذیل این آیه، از چهار یا هشت ملک مقرب حامل عرش نام برده شده است که اسرافیل (و در برخی متون:سرافین یا سرافیل) سرآمد آنهاست.
 
این حاملان عرش، گر چه صریحاً در این آیه تعیین نشده اند که از فرشتگانند یا غیر آن ها، ولی ظاهر تعبیراتِ مجموع آیه، نشان می دهد:آنها از فرشتگانند، ولی، مشخص نیست که آیا هشت فرشته اند، یا هشت گروه کوچک یا بزرگ. البته، آنچه در روایات اسلامی آمده، حاملان عرش هم اکنون چهار نفر (یا چهار گروه) هستند، اما در قیامت دو برابر می شوند، چنان که در حدیثی، از پیغمبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) می خوانیم:
 
إِنَّهُمُ الْیَوْمَ أَرْبَعَهٌ فَإِذا کانَ یَوْمُ الْقِیامَهِ أَیَّدَهُمْ بِأَرْبَعَه آخَرِیْنَ، فَیَکُوُنوَن ثَمانِیَهً:«آنها امروز چهار نفرند، و روز قیامت آنها را با چهار نفر دیگر تقویت می کند، و هشت نفر می شوند.
 
باید توجه داشت اگر حاملان هشتگانه عرش، هشت گروه باشند، ممکن است گروه هائی از فرشتگان و گروهی از انبیاء و اولیاء عهده دار این مهم گردند، و به این ترتیب، بخشی از تدبیر نظام آن روز را فرشتگان بر عهده دارند، و بخشی را انبیاء، اما همه، به فرمان خدا است. (1)
 
رسـول خـدا (صـلی الله عـلیـه وآله) فـرمـود:مـن سـیـد مـخـلوقـات خـدای – عـزوجـل – هـسـتـم و مـن از جـبـرئیـل و مـیـکـائیـل و اسـرافـیـل و فـرشـتـگـان حامل عرش خداوند و همه فرشتگان مقرب برترم. (2) در روایتی دیگر از حضرتش مروی است:اسرافیل بر جبرئیل تفاخر کرد و گفت:من از تو بهترم! جبرئیل گفت:از چه جهت تو از من بهتری؟ جواب داد:برای این که فرشتگان حامل عرش زیر نظر من هستند و صاحب صورم و مقرب ترین فرشته خدایم! جبرئیل گفت:من از تو بهترم، زیرا من امین وحی خدا به سوی انبیاء می باشم و هر امتی را که خداوند هلاک کرده، به دست من بوده است.
 
خطاب آمد:ساکت باشید! که به عزت و جلال خودم، افرادی را خلق کرده ام که از شما بهترند. سپس حجاب های قدرت برداشته شد، دیدند که بر ساق عرش نوشته شده:لا اله الا الله، محمد رسول الله، علی و فاطمه و الحسن والحسین خیر خلق الله. (3)
 
در ذیل آیه “فالمدبرات امرا”(نازعات/5)، برابر روایات، جبرئیل موکَّل وحی الهی، بادها و لشکرها، میکائیل موکَّل باران و نباتِ زمین، اسرافیل مأمور رساندن فرمان الهی به ایشان و عزرائیل مأمور گرفتن جان ها معرفی شده است. (4) دمیدن در صور مهم ترین مسئولیت اسرافیل است. بیشتر مفسران شیعی و برخی از مفسران اهل سنت براساس روایات تفسیری دمیدن در صور را دو بار دانسته اند که در پی نفخه نخست، همگان می میرند و در پی نفخه دوم برای حضور در قیامت زنده می شوند امّا برخی به استناد تعابیر قرآنی «فَزَع، صَعق و احیاء» و برابر پاره ای از روایات آن را سه بار و برخی 4 بار (فزع، صعق، احیاء و جمع) دانسته اند. (5)
 
طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد.
 
نام اسرافیل در قرآن نیامده است اما ذکر ویژگی ها و ماموریت های خطیر او، در اخبار و روایات ذیل آیات، فراوان آمده است. افزون بر آنچه گذشت در اخبار و روایات اسلامی، پاره ای دیگر از اوصاف این ملک مقرب این گونه به تصویر کشیده شده است:
 
1. «اسرافیل، مظهر صفت حیات خداوند دانسته شده است؛ همان گونه که جبرئیل مظهر علم و میکائیل مظهر اراده و عزرائیل مظهر قدرت او می باشند. از این رو به اعتقاد برخی، حیات ابدی اخروی موجودات زنده تعلق به نفخه دوم اسرافیل دارد، و نفخه اولی بازگرداندن از ظاهر به باطن است برای این که حیات دنیوی به کلی پایان پذیرد.
 
2. هنگامی که حضرت ابراهیم خلیل توسط منجنیق نمرود به آتش انداخته شد «اسرافیل» اولین فرشته بود که به فرمان خدا به کمک او شتافت.
 
3. سه سال همراهی او با پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) قبل از نزول وحی به گونه ای که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) صدای او را می شنید، ولی خودش را نمی دید.
 
4. از وظایف مهم اسرافیل که در روایات بر آن زیاد تأکید شده، دمیدن صور هنگام برپایی قیامت است که بیش تر به همین ویژگی شناخته می شود.
 
5. طبق برخی از روایات، اسرافیل آخرین کسی است که در پایان دنیا از سوی خداوند مرگ را درمی یابد و نخستین کسی است که زنده می شود و نفخه دوم را برای زنده گرداندن مردگان می دمد. درپاره ای از روایات سخن از این است که «عزرائیل» آخرین کسی است که از جانب خدا قبض روح می گردد.
 
6. در برخی روایات، او مؤذن آسمان ها دانسته شده است.
 
7. در روایات آمده است که این فرشته الهی در برابر عظمت و بزرگی خداوند، خویش را بس حقیر می شمارد و خود را با بالی از بال هایش می پوشاند. قرآن نیز بدون نام بردن از اسرافیل، از فرشتگانی سخن گفته است که دارای دو یا سه و یا چهار بال می باشند. البته مقصود از بال داشتن فرشتگان آن نیست که آن ها همچون پرندگان دارای دو بال پُر از پَر باشند، بلکه بدین معناست که آن ها نیز دارای چیزی هستند که به وسیله آن از آسمان به زمین و از زمین به آسمان می روند.» (6)
 
8. در پاره ای دیگر از احادیث آمده:حاملان عرش الهی، چهار نفر از اولین (یعنی نوح، ابراهیم، موسی و عیسی علیهم السلام) و چهار نفر از آخرین (یعنی محمد صلی الله علیه و آله، علی، حسن و حسین علیهم السلام) هستند و معنای حامل عرش بودن، حامل علم بودن است. و از امام صادق علیه السلام روایت شده که مقصود از عرش، علم است و حاملان آن هشت نفرند که چهار نفر از ما و چهار نفر از کسانی هستند که خدا خواسته است و از امام علی علیه السلام روایت شده که حاملان عرش الهی دانشمندان هستند که خدا علمش را به آنان آموزش داده است و از امام رضا علیه السلام روایت شده که عرش خدا اسم علم و قدرت است. (7)
 
از این دسته اخیر احادیث استفاده می شود که عرش حضرت رحمن که کنایتی است از مرکز زمان داری و تدبیر عالم هستی، با علم و قدرت الهی پیوند دارد و حاملان عرش، حاملان علم خدایند که در صدر آنها پیامبران و پیشوایان پاک آخرین دین الهی اند، با این حال، گروهی از فرشتگان نیز ایشان را در این مأموریت خطیر همراهی می کنند.
 
از آنجا که عرش به معنای مقام قدرت و پادشاهی خداوند است منظور از گناهانی که عرش خدا را می لرزاند گناهان بزرگ و عظیمی است که آثار سوء آن در ملکوت و عالم امر و حقیقت به خوبی مشخص و آشکار است و در آنجا بزرگ و عظیم شمرده می شود و روی هم رفته کنایه از بزرگی و قابل توجه بودن چنین گناه و معصیتی است. 

 

عرش الهی ، عرش الهی بر دوش چه کسانی است؟

4.6125
این مطلب مفید بود ؟11411
برگرفته از افکارنیوز-/ف
برچسب : دین اسلام
5 نظر به ثبت رسیده است
صمدی1397-11-15
خدایا خاک پای خودتو عرشتم به بزرگی عرشت مارو در روز برافراشته شدن عرشت ببخش ..
332
محمد1396-07-07
خدا بهتر میدونه
183
ليلا1396-06-23
جالب بود
85
وحید1395-11-24
درستش هم همینه. خیلی خوب گفتید
86
بی نام1395-11-12
عرش خداوند طبق روایات از پیامبر اکرم بر دوش 4 فرشته مقرب حمل می شود. دانشمندان فیزیک نجومی بر این باورند که اساس خلقت کنونی بر اساس 4 نیرو استوار است: نیروی گرانش، نیروی الکترومغناطیس، نیروی هسته ای کوچک و نیروی هسته ای بزرگ. در حقیقت این 4 نیروی اصلی کل خلقت بوده و همه خلقت بر اساس قوانین این چهار نیرو ساختار وجودی یافته است. مثلاً اساس تشکیل اتم که یکی از ارکان اصلی خلقت کنونی است بر این اساس می باشد. نیرویی که هسته اتم را به این صورت نگهداشته است همان نیروی هسته ای بزرگ است که اگر وجود نداشت اتم بوجود نمی آمد. بقیه نیروها هم وابسته به این نیروهاست. مانند انرژی حاصل از سوختن چوپ یا نفت خود بطور غیر مستقیم انرژی خود را از این 4 نیروی اصلی گرفته است. برپایی قیامت تحولی عظیم در کل هستی است. به این صورت وضعیت کنونی جهان در اثر یک بیگ کرت از بین می رود (اثبات شده در فیزیک جدید نجومی) و پس از آن مجددا بیگ بنگ دیگری رخ خواهد داد (مجدداً در صور دمیده خواهد شد). در این جهان جدید ساختارهای خلقت متفاوت از وضعیت فعلی خواهد بود و همینطور انرژی های تشکیل دهنده نیز دچار تغییر می گردند. ممکن است این چهار نیروی فعلی باشند و 4 نیروی جدید نیز به آن اضافه گردند (وَالْمَلَکُ عَلَی أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَهٌ (حاقه، 16)). در این صورت زمینی مشابه زمین ما وجود خواهد داشت اما به شکل زمین کنونی نخواهد بود. يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ (ابراهیم، 47). والله اعلم
407
وبگردی