چگونه برای کارهای عقب افتاده یمان برنامه ریزی کنیم

راهکارهایی برای مبارزه با پشت گوش انداختن کارها

بسیاری از ما همیشه شعار می دهیم و در شعار هم بسیار خوب ظاهر می شویم اما زمانی که بحث و پای عمل به میان می آید کم می آوریم و نمی توانیم به آنچه ادعا کرده ایم عمل کنیم. همین امر باعث می شود که اعتماد به نفسمان پایین بیاید و تبدیل بشویم به آدمی که در مرور زمان از خودش بیزار است .

کارهای عقب افتاده! پرداختن به ورزش و گرفتن رژیم غذایی، ادامه تحصیل و پیشبرد وظایف عقب مانده، از برنامه هایی هستند که همه آدم ها، کم و زیاد، علاقه مند یا اجباری، تصمیم به انجام آن ها دارند. البته منظور من از «کارهای عقب افتاده» تنها فعالیت هایی که تصمیم به انجام آن ها داشته ایم نیست، گاهی در فعالیتی، مشکلاتی بر سر راه وجود دارد که جهت بهتر شدن اوضاع ناگزیر به تغییر مسیر و استراتژی خواهیم بود، مانند تغییر شغل، تغییر محل زندگی، بالابردن سطح آگاهی و دانش، جهت گرفتن تخصص و مهارت در زمینه های کاری و علمی، افزایش درآمد و هر موردی که نتیجه آن زندگی فرد را راحت تر و لذت بخش تر می کند. در ادامه این مطلب با ما همراه باشید.
گاهی پیش می آید که انجام چنین برنامه هایی سخت و دشوار تصور می شود که همین دلیل، یا سال های متمادی انجام کار را به تاخیر می اندازد یا به طور کل موجب عدم پرداختن به آن می شود.
معمولا کارهایی هستند که فرد، بارها قول انجام آن ها را به خود داده است و زمانی را برای آغاز آن مشخص کرده است مثلا شنبه، اما تابه حال شنبه های بیشماری گذشته اند و فعالیتی جهت انجام آن کار آغاز نشده است.
چرا این اتفاق می افتد؟چرا آدم ها تمایل دارند برخی از کارها را به تعویق بیاندازند؟ و چه اتفاقاتی در این حالت خواهد افتاد؟ پاسخ این سوال ها با مطالعه راه حل های آن راحت تر درک می شود زیرا بهتر می توان به شرح دلایل آن پرداخت.

راه حل هایی برای انجام کارهای عقب افتاده

– چهره خوب را ببینید، هر کاری دو چهره دارد. خوب یا بد، به هر کدام که فکر کنید نتیجه به همان شکل خواهد بود. اگر بر مشکلات و سختی های کار تمرکز کنید انجام آن برایتان سخت و غیرممکن می شود اما اگر به مزایای انجام آن فکر کنید و نتایج موفقیتی که نصیبتان می شود را در ذهن تداعی کنید و مشکلات و موانعی که از این طریق از سر راه شما برداشته می شود را تصور کنید، انجام آن کار برایتان لذت بخش خواهد بود و مشکلاتش به چشم نخواهند آمد. در واقع شما بر هر چهره که تمرکز کنید نتیجه همان خواهد شد. پس آن چه که نتیجه کاری را مثبت و لذت بخش یا منفی و مخرب خواهد کرد نوع تفکر شما و دیدتان به چهره آن کار است.

برنامه ریزی برای کارهای عقب افتاده

مثال:هنگامی که شما اضافه وزن دارید، ناگزیر از مشکلاتی که در این زمینه برای شما پیش می آید رنج می برید، احتمالا اندام ایده آلی ندارید و هروقت تصویر خود را در فیلم و عکس یا آینه می بینید احساس ناخوشایندی به شما دست می دهد، تنگی نفس، درد مفاصل، عدم استفاده از لباس های مورد علاقه، از دیگر معایب اضافه وزن هستند که همواره شما را مورد رنجش قرار می دهند. جالب است! هرگاه احساس ناراحتی می کنید برای مدتی تصمیم رژیم لاغری در ذهنتان روشن می شود و بلافاصله قول آغاز آن را به خود می دهید اما بعد از مدتی با توجه به این که باید ازلذت خوردن غذاهای موردعلاقه خود بگذرید و دچار محدودیت شوید، تصمیمتان به فراموشی سپرده می شود. درواقع شما به چهره بد رژیم غذایی توجه کرده اید و آن را ملکه ذهن خود نموده اید. اما اگر به چهره خوب آن تمرکز می کردید و می پنداشتید که با گرفتن رژیم لاغری و رسیدن به وزن مناسب، تمام بیماری هایی که در این رابطه گریبانگیرتان شده است از بین خواهد رفت، اندام ایده آلی خواهید داشت که بر اثر آن اعتماد به نفس، سطح شخصیتی و بهره وریتان افزایش خواهد یافت و لباس و کارهای مورد علاقه تان را از دست نخواهید داد، هر چه سریعتر تصمیمتان را عملی می کردید و بر پایان آن پافشاری می کریدید.

_با خود روراست باشید، درصورت بروز اشکال، قطعا مشکلاتی وجود خواهد داشت، منکرشان نشوید و از آن ها چشم پوشی نکنید. بهتر است سعی نکنید با مشکلات کنار بیایید، تلاش کنید کاری را انجام دهید تا مشکلاتان اساسی حل شود.

مثال:دانشجویی بود که علاقه زیادی به مطالعه دروس دانشگاه نداشت و از این که بخواهد ساعاتی را صرف خواندن و یادگرفتن کند اظهار نارضایتی می کرد. او در ظاهر اهمیتی به نمره های پایینش نمی داد و سال ها به همین روش در دانشگاه رفت و آمد می کرد تا دست آخر، به علت مشروطی بیش از حد از دانشگاه اخراج شد. او سعی می کرد به جای این که سختی مطالعه و آموختن دروس را تحمل کند تا به نتیجه نهایی برسد، نسبت به مشکلات کم کاری خود بی تفاوت باشد و به آن ها اهمیت ندهد، اما اگر با خود می اندیشید که تنها هدف او از آمدن به دانشگاه و صرف وقت در آن جا آموختن این دروس است، بیش از این خود را فریب نمی داد و کار خود را به پایان می رساند.

– تا کارهای اول را به پایان نرسانده اید، سراغ کارهای بعدی نروید، یکی از موانع بزرگ انجام ندادن به موقع کارها این است که سرخود را بیش از اندازه شلوغ کنید. از قدیم گفته اند سنگ بزرگ علامت نزدن است. بهتر است کارها تک تک بدون عجله و با فرصت کافی انجام شوند تا ذهن درگیر مسایل دیگر و محدود بودن زمان نشود.
مثال:تصور کنید از قبل برنامه ریزی کرده اید که امروز کتاب مورد علاقه تان را بخوانید، مشغول مطالعه می شوید که ناخودآگاه ذهنتان متوجه فعالیتی دیگر می شود. کم کم مطالب کتاب برایتان خسته کننده می شود تا جایی که بر سر فعالیت دوم می روید آن را آغاز می کنید و مجددا نیاز به مطالعه کتاب اول را به خاطر می آورید یا به یاد کار دیگر می افتید. بازهم تغییر فعالیت می دهید، بعد از مدتی نگران انجام کارهای قبلی می شوید، مضطرب و مردد هستید. دچار سردرگمی می شوید زمان در حال سپری است و شما هنوز هیچ کاری را به پایان نرسانده اید. در صورتی که اگر مطالعه کتاب را شروع می کردید و تا پایان آن دست به فعالیتی دیگر نمی زدید دچار چنین تردید و سردرگمی نمی شدید که فرصت از دستتان برود و دست کم یک کار را به پایان رسانده بودید.

علت عقب انداختن کارها

– محدودیت زمان موجب حذف خودکار بعضی از کارها خواهد شد، برای انجام کارها فرصت کافی بگذارید، شاید به ظاهر سرعت پیشرفتتان کند شود اما در اصل، کاری ناتمام نمی ماند. هرکاری مشکلات و کشمکش هایی دارد که ما آدم ها معمولا زمان آن ها را پیش بینی نمی کنیم. بهتر است با توجه بی این موضوع، حداکثر زمان برای انجام کارها را مدنظر داشته باشید.
مثال:فرض کنید امروز یک ساعت را برای دیدار پدر و مادر خود مشخص می کنید و پشت بند آن قرار دیگری می گذارید، هنگام مراجعه به منزل والدین در ترافیک شهر، بیش از نیمی از «یک ساعت» مورد نظر شما هدر می رود، نگران و مضطرب به خانه می رسید و کلافه از فرصت کوتاهی که دارید با پدر و مادرتان آن چنان گرم نمی گیرید، زیرا ذهنتان در گیر قرار بعدی است، آن ها از شما می خواهند که شام را در کنارشان بمانید اما به علت محدود بودن زمانتان ناگزیر به حذف دعوت آن ها می شوید. در واقع کاری را با عجله انجام داده اید که نه تنها فایده ای نداشت بلکه به ناراحتی والدین شما اضافه کرد زیرا شما بخشی از ملاقات آن ها را به علت محدودیت زمانی حذف کردید.

– نتایج انجام یا عدم انجام کاری را بارها در ذهن خود تصور کنید، (منظور از عدم انجام کارها، آن دسته از کارهایی هستند که انجام ندادنشان به نفع ما است مانند سیگار کشیدن.)
به هر حال، کاری را که «می خواهید» یا «نمی خواهید» انجام دهید نتیجه مثبتی در بر خواهد داشت که یا مشکل و نیازی از شما رفع می کند، یا مانع بروز مشکل و نیاز می شود یا اصلا وظیفه شما است که این کار را انجام دهید و بی توجهی به آن برای شما عواقب مادی و معنوی خواهد داشت. در هر صورت نتیجه انجام کار، موجب رفع نیاز شما می شود و نتیجه بی توجهی به آن همچنان نیاز را پابر جا می گذارد. بنابر این بهتر است برای عملی شدن کار مورد نظر، نتیجه مثبت آن را ملکه ذهنتان کنید و مزایایی که در پی آن نصیبتان می شود را همچنان در خاطر داشته باشید.
مثال:هرگاه که تمایل به ورزش کردن دارید اما سختی حرکات آن موجب جلوگیری از انجام تصمیمتان می شود، باید به مزایای ورزش کردن فکر کنید یا به مطالعه آن ها بپردازید، حتی می توانید در مورد آن ها با دیگران صحبت کنید. در این صورت به این نتیجه می رسید که ورزش کردن برای سلامتی شما لازم است، قدرت جسمانیتان را بهبود می بخشد، از خمیدگی اندام شما جلوگیری می کند، مانع از گودی کمر و اضافه وزن می شود و روح و روانتان را طراوت می بخشد و مهارت و تعادل جسمانیتان را افزایش می دهد. آن گاه با مدنظر قرار دادن نتایج ورزش کردن، مشتاق آن می شوید و سختی هایش را نادیده می گیرید.
نیروی رانش از ناراحتی و کشش به سوی خوشبختی را همواره در خاطر داشته باشید، در انجام کارها معمولا دو نیرو ما را هدایت می کنند:رانش از سختی ها و کشش به سوی خوشبختی.
درست است که انسان عاقل از سختی کشیدن بیزار است اما همان انسان عاقل بی جهت سختی کشیدن را نمی پسندد و از سختی هایی که پشت آن خوشبختی در انتظار است استقبال می کند. این را همه می دانیم که برای رسیدن به موفقیت های بزرگ باید سختی ها و ملامت های زیادی را تحمل کرد. اما بهتر است در چنین مواقعی اسم «سختی» را به «پله های ترقی» تغییر دهیم تا نیروی کشش به سوی خوشبختی بر نیروی رانش از سختی ها قالب شود.
البته نیروی رانش از سختی ها یکی از مزیت های رفتاری ما به حساب می آید و برای پیشرفت آدم ها لازم است زیرا همان حس بیزاری از سختی هاست که موجب پیشرفت و رسیدن به تکنولوژی های راحت تر می شود و ما را به انجام کارهای موفقیت آمیز مجبور می کند.