غزل شماره 84 دیوان حافظ : ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
بهترین و کامل ترین تعبیر و تفسیر برای غزل شماره 84 دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت درده قدح که موسم ناموس و نام رفت وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم عمری که بی حضور صراحی و جام رفت
تعبیر و تفسیر فال حافظ نمناک غزل شماره 84 دیوان حافظ :ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
در ادامه، متن کامل «غزل شماره 84 دیوان حافظ» را میخوانیم و بعد با معنی، پیام و تفسیر زیبای آن همراه میشویم.
متن شعر و غزل شماره 84 دیوان حافظ در فال حافظ شما
ساقی بیار باده که ماه صیام رفت
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت
وقت عزیز رفت بیا تا قضا کنیم
عمری که بی حضور صراحی و جام رفت
مستم کن آن چنان که ندانم ز بیخودی
در عرصه خیال که آمد کدام رفت
دل را که مرده بود حیاتی به جان رسید
تا بویی از نسیم میاش در مشام رفت
زاهد غرور داشت سلامت نبرد راه
رند از ره نیاز به دارالسلام رفت
نقد دلی که بود مرا صرف باده شد
قلب سیاه بود از آن در حرام رفت
دیگر مکن نصیحت حافظ که ره نیافت
گمگشتهای که باده نابش به کام رفت
معنی و تفسیر غزل شماره 84 دیوان حافظ در فال حافظ شما
قدر روزهای عمر را نمیدانستهاید و آنها را به بطالت گذراندهاید. غرور بیجا و تکبر باعث شده است نه از گذشته خود متاعی با ارزش برای امروز بیاورید و نه برای آینده برنامهای درست داشته باشید. اگرچه حسرتی که در دل نشسته عمیق است، اما هنوز هم میتوانید برخیزید و از نو آغاز کنید. غرور را کنار بگذارید و برای آیندهتان برنامهریزی کنید. توبه کلید جبران گذشته و روشنکننده قلب است. به خداوند توکل کنید و ناامیدی را کنار بگذارید.
