غزل شماره 333 دیوان حافظ : نماز شام غریبان چو گریه آغازم
غزل شماره 333 دیوان حافظ / نماز شام غریبان چو گریه آغازم به مویههای غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم
تعبیر و تفسیر فال حافظ نمناک غزل شماره 333 دیوان حافظ :نماز شام غریبان چو گریه آغازم
در ادامه، متن کامل «غزل شماره 333 دیوان حافظ» را میخوانیم و بعد با معنی، پیام و تفسیر زیبای آن همراه میشویم.
متن شعر و غزل شماره 333 دیوان حافظ در فال حافظ شما
نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویههای غریبانه قصه پردازم
به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم
من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم
خرد ز پیری من کی حساب برگیرد
که باز با صنمی طفل عشق میبازم
بجز صبا و شمالم نمیشناسد کس
عزیز من که به جز باد نیست دمسازم
هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم میگفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم
معنی و تفسیر غزل شماره 333 دیوان حافظ در فال حافظ شما
از دست فریبکاری دوستان و رفیقان دورو به تنگ آمدهاید و آنان را عامل ناکامیهای خود میدانید. احساس تنهایی فشار زیادی به شما میآورد و اندوه فراوانی را تحمل میکنید. بهتر است خوب به روزهای گذشته بیندیشید و دلیل شکستها و اشتباهاتتان را بیابید. از تجربههای پیشین بهره بگیرید و با امید و تدبیر گام بردارید تا به مراد دل برسید.
