غزل شماره 393 دیوان حافظ : منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
غزل شماره 392 دیوان حافظ / منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن منم که دیده نیالودهام به بد دیدن وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن
تعبیر و تفسیر فال حافظ نمناک غزل شماره 393 دیوان حافظ :منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
در ادامه، متن کامل «غزل شماره 393 دیوان حافظ» را میخوانیم و بعد با معنی، پیام و تفسیر زیبای آن همراه میشویم.
متن شعر و غزل شماره 393 دیوان حافظ در فال حافظ شما
منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالودهام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات
بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن
به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب
که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن
به رحمت سر زلف تو واثقم ور نه
کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن
عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس
که وعظ بی عملان واجب است نشنیدن
مبوس جز لب ساقی و جام می حافظ
که دست زهدفروشان خطاست بوسیدن
معنی و تفسیر غزل شماره 393 دیوان حافظ در فال حافظ شما
حسادت به دیگران و کینه ورزی در نهایت به خوشبختی نمیانجامد؛ از این خصلتهای نکوهیده دوری کنید. اگر هدفهایتان مبهم و نامشخص باشد، دچار دردسر خواهید شد. از افراد دورو و فریبکار که تنها به منافع خود میاندیشند دوری کنید و از غرور و تکبر پرهیز کنید. شما آدمی زودرنج و حساس هستید. در برابر مشکلات و رویدادهای زندگی مقاوم باشید و به سرعت ناامید نشوید.
