غزل شماره 485 دیوان حافظ : ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
غزل شماره 484 دیوان حافظ / ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی بوی یک رنگی از این نقش نمیآید خیز دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی
تعبیر و تفسیر فال حافظ نمناک غزل شماره 485 دیوان حافظ :ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
در ادامه، متن کامل «غزل شماره 485 دیوان حافظ» را میخوانیم و بعد با معنی، پیام و تفسیر زیبای آن همراه میشویم.
متن شعر و غزل شماره 485 دیوان حافظ در فال حافظ شما
ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی
من نگویم چه کن ار اهل دلی خود تو بگوی
بوی یک رنگی از این نقش نمیآید خیز
دلق آلوده صوفی به می ناب بشوی
سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن
ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی
شکر آن را که دگربار رسیدی به بهار
بیخ نیکی بنشان و ره تحقیق بجوی
روی جانان طلبی آینه را قابل ساز
ور نه هرگز گل و نسرین ندمد ز آهن و روی
گوش بگشای که بلبل به فغان میگوید
خواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببوی
معنی و تفسیر غزل شماره 485 دیوان حافظ در فال حافظ شما
فصل کامیابی فرا رسیده و روزگار به کام شما میگردد. قدر فرصتهای پیش رو را بدانید. لطف و رحمت الهی شامل حالتان میشود و در زندگیتان لذت و شادی جریان مییابد. مراقب باشید در دوران خوشی و سرور دچار غرور و خودپسندی نشوید؛ زیرا شادیها پایدار و همیشگی نیستند. از این فرصت برای ساختن آیندهای روشنتر بهره بگیرید.
