آموزش مهارت های دوست یابی به کودکان

دوست یابی را به بچه هایمان بیاموزیم

برای کودک آسان است که در محیط خانه پر شور باشد اما برخی از کودکان درون گرا هستند و لازم است به آنها یاد بدهیم چگونه با دیگران معاشرت کرده و رابطه برقرار کنند. دوستان خوب می توانند زندگی آنها را کامل کنندو در زندگی آینده آنان تاثیر فراوانی بگذارند ما در این مطلب می خواهیم شما را با چگونگی دوست یابی در کودکان آشنا کنیم.

چگونه دردوست یابی به فرزندم کمک کنم

دوستی برای بچه ها خیلی بیشتر از یه تفریح ساده است. دوست پیدا کردن و نگه داشتن این روابط دوستی براشون فرصتهای یادگیری مهارت های اجتماعی و نحوه کنترل احساساتش رو فراهم میکنه. وقتی به کودکتون یاد میدین که چطوری دوست پیدا کنه و چطوری مهربان، صبور، قدردان و همدل باشه و به دیگران احترام بذاره و باهاشون همکاری و ارتباط روشنی داشته باشه، اساس یه شخصیت خوب رو در اون پایه گذاری کردین.
یه مدل خوب از صفات شخصیتی به فرزندتون ارائه بدین که بتونه دوستای بهتری پیدا کنه. وقتی که باهاش بازی میکنین، ازش مودبانه درخواست کنین تا نوبتش رو به شما بده، یا بهتون تو کارای چالش برانگیزی مثل حل کردن پازل کمک کنه. بذارین ببینه که چقد صبور هستین تا نوبتتون بشه. از کلماتی مثل “لطفا” و “متشکرم” استفاده کنین تا اون هم یاد بگیره. وقتی که درباره مسئله ای ناراحت یا ناامیده، بهش زمان بدین که متوجه بشه شما در زمان های سخت در کنارش هستین و دلتون میخواد بهش کمک کنین تا مشکل رو حل کنه.
به فرزندتون یاد بدین تا قوانین و محدودیت ها رو رعایت کنه. بازی یا ورزش کردن یکی از روش های دوست پیدا کردنه، چون باعث میشه علایق مشترک بینشون پیدا بشه و در همین حین مهارت های جسمی پایه ای هم یاد گرفته میشن. فرزندتون احساس اعتماد به نفس بیشتری پیدا میکنه اگه قوانین و مهارت های بازی با بچه های دیگه رو بلد باشه. پس تشویقش کنین تا نگرش مثبتی داشته باشه و به علایق دیگران در بازی ها احترام بذاره، و از بچه های دیگه دعوت کنه تا توی بازی باهاش همراهی کنن. یاد بدین که مرزهای اجتماعی رو رعایت کنه، مثل درخواست قبل از قرض گرفتن چیزی. این امر باعث میشه که با بچه هایی که میخواد دوست بشه مهربان باشه.

 آموزش مهارت دوست یابی با بازی کردن

موقعیت های اجتماعی مختلف رو هم در دنیای واقعی و هم با نقش بازی کردن به فرزندتون نشون بدین. بهش فرصت بدین که با همسالانش تعامل داشته باشه. در باره اینکه چطوری میتونه توی مهمونی تولد خجالت رو کنار بذاره، یا وقتی که تحت فشار همسالان است چطوری با این موقعیت مواجه بشه، صحبت کنین. به ابراز احساساتش گوش بدین و بهش کمک کنین تا در هر وضعیت بهشون پاسخ مناسبی بده. اگه درباره یه موقعیت پیش اومده عصبی شده، باهاش طوری کار کنین که بدونه چطور اون وضعیت رو خنثی کنه (مثلا اگه با دوستش مشکل داره شما نقش دوستش رو بازی کنین و بذارین صحبت کنه و در همین حین یاد بدین چطور باید با دوستش صحبت کنه تا از این بحران عبور کنه.) باهاش تمرین کنین که زبان بدن و نشانه های غیر شفاهی دیگه رو یاد بگیره و بتونه به احساسات و نظرات دیگران پاسخ مناسبی بده. هنر مذاکره و سازش رو با نقش بازی کردن بهش یاد بدین تا وقتی با یه گروه بازی میکنه به یه آدم دیکتاتور و زورگو تبدیل نشه.
مهارت های محاوره ای و گوش دادن مثل تماس چشمی، تکان دادن سر و پرسیدن سوال درباره آنچه که یه فرد داره درباره اش صحبت میکنه، رو به فرزندتون یاد بدین. بهش کمک کنین تا ارتباط بین احساسات و استفاده از کلمات رو به وضوح درک کنه، مثل :هیجان زدگی، شادی، غمگینی، عصبی و نگران بودن، ناامید شدن، یا آرام بودن. به انتخاب های خوبی که میکنه و کارهای جدیدی که سعی میکنه انجام بده و از محیط امنش خارج بشه توجه کرده و ازش تعریف کنین و بهش بگین چقدر کارش شجاعانه بوده.

تشویقش کنین تا دیگران رو همونجوری که هستن قبول کنه و دوست داشته باشه، نه اونطوری که خودش میخواد. عادتش بدین تا یه فرد مفید و باملاحظه باشه و به دیگران کمک کنه. به عبارت دیگه، هر چقد که فرزندتون راحت دوست پیدا میکنه یا خیلی توی این زمینه کنده مهم نیست، باید بهش یاد بدین که بهترین روش برای دوست پیدا کردن اینه که با دوستاش مهربون باشه، همونطوری که دوست داره دوستاش باهاش مهربون باشن.

آموزش مهارت دوست یابی با قصه گویی

قصه گویی همیشه برای کودک خوب و مفید است. چون یک نوع آموزش محسوب می شود. به همین دلیل می توانید از 2 سالگی شروع به خواندن کتاب های قصه با مفهوم و محتوای دوستی، همکاری و همدلی (درک احساسات و عواطف دیگران) برای فرزندتان کنید. با بازی کردن هم می توانید نحوه تعامل و رفتار با دیگران را به زبانی ساده و همراه با شادی و لذت به نمایش بگذارید.