غزل شماره 291 دیوان حافظ : ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
غزل شماره 291 دیوان حافظ / ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش از بس که دست میگزم و آه میکشم آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش
تعبیر و تفسیر فال حافظ نمناک غزل شماره 291 دیوان حافظ :ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
در ادامه، متن کامل «غزل شماره 291 دیوان حافظ» را میخوانیم و بعد با معنی، پیام و تفسیر زیبای آن همراه میشویم.
متن شعر و غزل شماره 291 دیوان حافظ در فال حافظ شما
ما آزمودهایم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس که دست میگزم و آه میکشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش
دوشم ز بلبلی چه خوش آمد که میسرود
گل گوش پهن کرده ز شاخ درخت خویش
خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد
بگذر ز عهد سست و سخنهای سخت خویش
وقت است کز فراق تو وز سوز اندرون
آتش درافکنم به همه رخت و پخت خویش
ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام
جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش
معنی و تفسیر غزل شماره 291 دیوان حافظ در فال حافظ شما
چیزی را از دست دادهاید و بسیار اندوهگین هستید، اما غم و حسرت فایدهای ندارد؛ بهتر است به جای حسرت خوردن به دنبال جبران این مسئله باشید و با جدیت و پشتکار بیشتری تلاش کنید. سخت نگیرید تا زندگی راحتتر شود. نیتی در دل دارید که فراز و فرودهای زیادی دارد و باید صبور باشید یا از آن صرفنظر کنید. از لجاجت و خودخوری دست بردارید که عاقبت خوبی برای شما ندارد.
