چرا خاطرات کودکی و قبل 4 سالگی را بیاد نمی آوریم؟

دلیل ناتوانی ما در یادآوری خاطرات کودکی

شخصیت ما از همان دوران کودکی شکل می گیرد اما به خاطر آوردن دوران خردسالی، مخصوصاً تا قبل از سن 4 سالگی بسیار سخت است و اغلب ما انسان ها این دوران را به یاد نمی آوریم. آیا تا به حال به این فکر کرده اید که چرا حافظه ما برای آن دوران کار نمی کند ؟ این وضعیت به یادزدودگی کودکی معروف است. تحقیقات زیادی هم در این باره انجام شده اند که در این قسمت از نمناک آن را به طور خلاصه برای شما شرح خواهیم داد.

یادزدودگی در دوران کودکی چیست و چگونه به وجود می آید ؟

یادزدودگی به معنای ناتوانی در به یاد آوردن جزئیات اتفاقات یا حتی کلیت اتفاقات می باشد که معمولاً تا قبل از سن 4 سالگی وجود دارد . بعضی از تحقیقات اعلام کرده اند که برخی از انسان ها تا سن هفت سالگی هم این چنین هستند و این ضعف حافظه 60 درصد در آن ها وجود دارد. در سن 8 الی 9 سالگی به 40 درصد می رسد و کم کم افراد وارد مراحل مختلف رشد می شوند و می توانند چیزهای مختلف را به یاد بسپارند.

حافظه ما با توانایی صحبت کردنمان ، رابطه نزدیکی دارد

یکی از نظریه هایی که ما خاطرات دوران کودکی خود را به یاد نداریم ، این است که در آن زمان نمی توانستیم ارتباط شفاهی برقرار کنیم. هنگامی حافظه ما به کار افتاد که از کلمات استفاده می کردیم و می توانستیم جزئیات را از طریق زبان شرح دهیم . اکثر کودکان تا قبل از سن دو سالگی صحبت نمی کنند بنابراین کاملاً طبیعی است که حافظه آن ها در این دوران در طولانی مدت خیلی خوب عمل نکند.

رشد مغزی بسیار مهم است

همانطور که سن ما بالا می رود ، مغز ما هم پخته تر و تکامل یافته تر می شود. سپس سلول های جدیدتری تولید می کند و در نتیجه حافظه تقویت شده و می توان به حافظه بلند مدت اطمینان کرد اما تا قبل از سن 4 سالگی ، حافظه روزانه به طور کامل فعال نیست زیرا مغز به اندازه کافی تکامل نیافته و رشد مورد نظر در آن صورت نگرفته است.

نقش والدین حائز اهمیت است

مطالعات دیگر نشان می دهد که خانواده های ما می توانند نوع بیان ما از دوران کودکی را تغییر دهند. در مورد این قضیه فکر کنید. همه ما دوست داریم که حافظه خود را در بلند مدت قوی نگه داریم و اتفاقات مختلف را به یاد بسپاریم اما جالب است بدانید کودکان زمانی که یک موضوع را برای پدرشان تعریف می کنند، آن را به گونه ای متفاوت به یاد می سپارند و برای مادرشان، قضیه را طور دیگری تعریف می کنند. کودکان در این مورد ضعیف هستند. بهتر است به آن ها کمک کنید که چیزها را بهتر به یاد بیاورند.

احساسات نقش مهمی در این قضیه دارد

روانشناسی کودک نشان می دهد که کودکان خاطراتی را بهتر به یاد دارند که در آن عاطفه و حس عمیق ، چه مثبت و چه منفی را احساس کرده باشند. در نتیجه می توانند آن خاطره را تا طولانی مدت در ذهن خود داشته باشند بنابراین اگر بتوانید حس عاطفی مثبتی در آن ها ایجاد کنید ، احتمال این که آن خاطره در ذهنشان بماند ، بیشتر است.