شعر با حرف چ و شروع بیت با حرف چ از شاعران معروف

شعر با حرف چ برای مشاعره با حروف الفبا

شعر با چ یا بهتر بگوییم شعری که با چ شروع شود را اغلب برای مشاعره با حروف الفبا نیاز خواهید داشت.

شعرهای کوتاه تک بیتی زیبا و دلنشین از شاعران معروفی همچون شهریار و حافظ و مولانا که در ادامه این بخش از نمناک، گردآوری شده ست.

راهنمای جستجوی شعر مشاعره بر اساس حروف الفبا

شعر با حرف چ از شهریار

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه شد آن عهد قدیم و چه شد آن یار ندیم

خون کند خاطر من خاطره عهد قدیم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه شدن آن طره پیوند دل و جان که دگر

دل بشکسته عاشق ننوازد به نسیم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی

چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو ابرویت نچمیدی به کام گوشه نشینی

برو که چون من و چشمت به گوشه ها بنشینی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو دل به زلف تو بستم به خود قرار ندیدم

برو که چون سر زلفت به خود قرار نبینی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چند بارد غم دنیا به تن تنهایی

وای بر من تن تنها و غم دنیایی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از حافظ

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو باد، عزمِ سرِ کویِ یار خواهم کرد

نفس به بویِ خوشش مُشکبار خواهم کرد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو شمعِ صبحدمم شد ز مهر او روشن

که عمر در سر این کار و بار خواهم کرد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه مستی است؟ ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد؟

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو دست بر سرِ زلفش زنم به تاب رَوَد

ور آشتی طلبم با سرِ عِتاب رَوَد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو آفتاب مِی از مشرقِ پیاله برآید

ز باغِ عارِضِ ساقی هزار لاله برآید

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو برشکست صبا زلفِ عنبرافشانش

به هر شکسته که پیوست تازه شد جانش

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چرا نه در پِیِ عزمِ دیارِ خود باشم

چرا نه خاکِ سرِ کویِ یارِ خود باشم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی

که روزِ واقعه پیشِ نگارِ خود باشم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

خوشتر از فکر می و جام چه خواهد بودن

تا ببینم که سرانجام چه خواهد بودن

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه

مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه نقشها که برانگیختیم و سود نداشت

فسون ما بر او گشته است افسانه

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

تا شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از سعدی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را

چه کند گوی که عاجز نشود چوگان را

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت

که یک دم از تو نظر بر نمی‌توان انداخت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه‌انگیزت

دریغا بوسه چندی بر زنخدان دلاویزت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه روی است آن که پیش کاروان است

مگر شمعی به دست ساروان است

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چشمت چو تیغ غمزه خونخوار برگرفت

با عقل و هوش خلق به پیکار برگرفت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو نیست راه برون آمدن ز میدانت

ضرورتست چو گوی احتمال چوگانت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت

آه اگر چون کمرم دست رسیدی به میانت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد

که نه در تو باز ماند مگرش بصر نباشد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه خوش است مرغ وحشی که جفای کس نبیند

من و مرغ خانگی را بکشند و پر نباشد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه کند بنده که بر جور تحمل نکند

دل اگر تنگ شود مهر تبدل نکند

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه سروست آن که بالا می‌نماید

عنان از دست دل‌ها می‌رباید

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل

یار من و شمع جمع و شاه قبایل

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چنان در قید مهرت پای بندم

که گویی آهوی سر در کمندم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چشم که بر تو می‌کنم چشم حسود می‌کنم

شکر خدا که باز شد دیده بخت روشنم

شعر با حرف چ از خیام

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون بلبل مست راه در بستان یافت

روی گل و جام باده را خندان یافت

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و به جام باده کن عزم درست

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون نیست حقیقت و یقین اندر دست

نتوان به امید شک همه عمر نشست

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ

پیمانه چو پر شود چه بغداد و چه بلخ

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون روزی و عمر بیش و کم نتوان کرد

دل را به کم و بیش دژم نتوان کرد

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون نیست مقام ما در این دهر مقیم

پس بی می و معشوق خطائیست عظیم

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از مولانا

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها

کز چشم من دریای خون جوشان شد از جور و جفا

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها

تا برکنم از آینه هر منکری من زنگ‌ها

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما

کفر شدست لاجرم ترک هوای نفس ما

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا

ز روزن سر درآویزد چو قرص ماه خوش سیما

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو او باشد دل دلسوز ما را

چه باشد شب چه باشد روز ما را

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را

که بدر پرده تن را و ببین مشعله‌ها را

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را

درآ درآ به سعادت درت گشاد خدا

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها

بپرس از رخ زرد و ز خشکی لب‌ها

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از سلمان ساوجی

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چه نویسم که دل از درد فراقت چه کشید؟

یا ز نادیدنت این دیده غم دیده چه دید؟

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از رهی معیری

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چشم مستت چه کند با من بیمار امشب

این دل تنگ من و این دل تب دار امشب

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

شعر با حرف چ از فاضل نظری

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_

چون برکه یخ بسته پر از حسرتم ای ماه!

دل بی تو چه شب های درازی که شکسته است

_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_